خداحافظی علی کریمی از فوتبال

همای گیلان:علی کریمی پیش از این یک بار در زمانی که پیراهن پرسپولیس را به تن داشت، پس از شکست سرخپوشان در دیدار پایانی جام حذفی برابر سپاهان اصفهان همراه با مهدی مهدوی‌کیا از فوتبال خداحافظی کرده بود ولی در ادامه از تصمیم خود منصرف شد و با پوشیدن پیراهن تراکتورسازی به فوتبال بازگشت.

کریمی مرد سال ۲۰۰۴ فوتبال آسیا شناخته شد و سابقه بازی در بایرن مونیخ و شالکه را نیز در کارنامه داشت. او ۱۲۷ بازی ملی را به نام خود ثبت کرد و در جام‌جهانی ۲۰۰۶ نیز یکی از ۲۳ بازیکن تیم ملی بود.

علی کریمی پس از حرف و حدیث‌های فراوان و علیرغم اینکه دوست داشت با پیراهن پرسپولیس از دنیای فوتبال خداحافظی کند اما پس از سه پیشنهاد و عدم تمایل قرمزپوشان برای جذب او تصمیم خود را گرفت و از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

علی کریمی در پی تصمیم مبنی بر خداحافظی نامه‌ای در این خصوص نوشت که متن آن را در زیر می‌خوانید:

“به نام خالق هستی

میخی بر دیوار کوبیدم و کفش‌هایم را آویختم

خداحافظی همیشه تلخ و ناگوار است جدایی از عشقی که تار و پود وجودت را در تصرف دارد کار آسانی نیست. یک بار صرفا تحت تأثیر خداحافظی غریبانه مهدوی‌کیا تصمیمی افراطی گرفتم و فضای اندوهبار آن همه بی‌اعتنایی من را از فوتبال بیزار کرد و حالا خود را در پایان دیدم.

هر چند همین تصمیم افراطی و عجولانه باعث شد تا بعضی‌ها همه چیز را تمام شده بدانند و من را با دست خود به مسلخ ببرند.

با توجه به شرایطی که در آن قرار دارم راهی جز ترک صحنه برایم نمانده و این تصمیم را در حالی که تمام وجودم را شک و تردید و اندوهی ناشناخته گرفته با مردم خوب و مهربان وطنم به اشتراک می‌گذارم. تصمیم قطعی و برگشت‌ناپذیر. از این پس هواداری متعصب برای تیم محبوب پرسپولیس و تیم ملی کشورم خواهم بود. دوست دارم این را وظیفه خود می‌دانم از تمام سروران و مهرآفرینانی که مرا از یک فوتبال خیابانی به میادین جهانی همراهی و مساعدت نمودند تشکر کنم و البته تقاضا دارم اشتباهات و خطاهای این حقیر که در مقاطعی موجب آزردگی خاطر نگرانی و رنجش احساسات پاکشان شده بخشوده و مورد عفو خود قرار دهند.

من علی کریمی هر چه دارم بعد از خدا از فوتبال و محبت این مردم است که البته خود را شایسته این همه محبت و لطف نمی‌دانم چرا که در حقیقت قهرمانان واقعی این مرز و بوم آنانی هستند که به خاطر آسایش من و امثال من از آسایش و جان خود گذشتند تا آن آسایش و آرامش نصیب ما شود. از همین رو با درود و سپاس به شهدا و جانبازان راه وطن و آزادی این عزیزان را شایسته و لایق بالاترین ستایش‌ها می‌دانم اما از اینکه نتوانستم با پیراهن تیم محبوبم پرسپولیس فوتبال را ترک کنم اصلا ناراحت نیستم زیرا این اتفاق عجیبی نیست.

البته هرگز تن به بازی خداحافظی که متأسفانه در فوتبال ما نوعی حرکت تشریفاتی،تبلیغاتی و بعضا ریاکارانه است نخواهم داد. بسیاری از بزرگان فوتبال ما بی‌سر و صدا خاموش شدند و گورستان فراموشی رهسپارشان گردیدند. در خاتمه قلبا اعلام می‌دارم که به خداحافظی از فوتبال تمام حوادث و حاشیه‌هایش را هم در همان زمین خاک کرده و آنچه در این مسیر برایش پیش آمده را تنها چالش‌ها، رقابت‌ها و احساسات مقطعی می‌دانم و بالاخره کلام آخر باز با هواداران که همواره برایم اهمیت بالایی داشته و خواهند داشت شما همیشه در قلب من خواهید بود. از تمام احترامی که طی این سال‌ها نسبت به من داشتید لذت بردم و سپاسگزارم.

سرانجام باید از این خاک رفت. خوشا آنکه پاک آمد و پاک رفت. خاک پای تمام ایرانی‌ها هستم.”