اختصاصی همای گیلان، خسرو_پرویز فرمان داد که مهریه هیچ وصلت و ازدواجی بیش از نوزده دینار و نیم نباشد! چون از سبب این حکم سوال نمودند جواب داد: اگر میان زن و شوهر مهر و محبت و موافقت “تفاهم” آشکار باشد، هیچکس ایشان را از یکدیگر جدا نتواند کرد و آنان هیچ چیز از یکدیگر دریغ ندارند.

پس در زیادی مهریه نفعی نباشد و طرفین را از تلخی ضرر مهریه‌ی زیاد، آسیبی نرسد.

و ضرر مهریه زیاد آن است که اگر تفاهم و علاقه و اتفاق و اتحاد بین طرفین وقوع نیابد چون مهریه بسیار باشد شوهر از ترس طلب زر، زن را طلاق نتواند داد و این سبب خشم و غضب مرد میشود و پیوسته میان آنان خصومت و نزاع و جنگ باشد و هر دو در محنت و رنج و عذاب اوقات گذرانند و فرزندانی که از ایشان متولد می شوند خوب تربیت نشده و برای وطن مفید واقع نگردند.

اما چون مهریه اندک باشد، در صورت ناسازگاری، جدایی آسان شود و هر یک از زن و شوهر از جنگ و عربده نجات یابند و جهت خویش جفتی مناسب پیدا میکنند و زندگی را به هدر نخواهند داد.

منبع:

تاریخ حبیب السیر، غیاث الدین خواندمیر،جلدسوم،ص۱۶۷

با کانال همای خبر همراه باشید