اختصاصی همای خبر:در پی افتادن «حیره» به دست اعراب مسلمان در ماه می۶۳۳ میلادی و سپس محاصره شهر انبار در ژوئیه همان سال که هر دو منطقه در قلمرو ایران بودند (واقع در غرب تیسفون ـ پایتخت وقت) و انتظار حملات بیشتری از جانب عرب، بزرگان کشور ۲۸ ژوئیه به یزدگرد سوم شاه وقت متذکر شدند که ممکن است ابوبکر (خلیفه وقت) حملات نظامی وسیع‌تری را تدارک ببیند و پیشنهاد کردند که بهتر است ضمن دفاع در غرب فرات، پایتخت نیز به استخر (شیراز) منتقل شود زیرا عبور نیروی عرب از کوه‌های میان راه دشوار خواهد بود. قبلا در جنوب غربی فرات چهار نبرد محدود میان نیروهای دو طرف روی داده بود. یزدگرد چون خطر حمله به تیسفون را بعید می‌دانست با بی‌اعتنایی تمام پیشنهادها را رد کرد ولی برای بسیج نیرو و آماده شدن جهت دفاع در برابر حملات نظامی بزرگ‌تر نیز اقدام نکرد. ابوبکر سال بعد (۶۳۴ میلادی) درگذشت و عمر بر جای او نشست و تصمیم به دنبال کردن جنگ با ایران گرفت. زد و خوردهای بعدی دو سال پس از درگذشت ابوبکر روی داد که قاطع‌ترین آنها نبرد قادسیه بود که در نوامبر ۶۳۶ میلادی صورت گرفت، واحدهای نظامی ایران شکست خوردند، رستم فرخزاد از ژنرال‌های ارشد ایران کشته شد و درفش کاویان ــ پرچم ارتش ــ به دست عرب افتاد.
چهار روز پس از این شکست، بزرگان ایران در نشست خود در عمارت سلطنتی (طاق کسری) بار دیگر پیشنهاد ژوئیه ۶۳۳ (انتقال فوری پایتخت از تیسفون ـ ۳۶ کیلومتری جنوب شهر بغداد و هشت قرن پایتخت ایران ـ به شهر استخر) را به عنوان عملی‌ترین راه حل مطرح کردند. تا آن زمان این نخستین بار بود که پرچم کاویان تصرف شده بود. یزدگرد سوم، نخست پیشنهاد انتقال پایتخت را پذیرفت، ولی بعدا آن را رد کرد که مورخان رد پیشنهاد را اشتباه یزدگرد سوم خوانده‌اند.
اعراب سال بعد (۶۳۷ میلادی) تیسفون را مورد حمله قرار دادند که یزدگرد به منطقه حلوان نقل مکان کرد و چون در همین سال در جلولا (نزدیک حلوان) هم شکست خورد به سوی نهاوند عقب‌نشینی کرد که بعدا در آنجا هم شکست خورد و به خراسان بزرگ‌تر رفت تا در آنجا به مقاومت ادامه دهد که در مرو کشته شد.برای مطالعه بیشتر رجوع به کتاب چکیده تاریخ اسلام تاپایان خلافت عباسیان ،علی غلامرضائی،انتشارات دافوس