اختصاصی همای گیلان، دولت هر سال به جهت خرید برگ سبز چای از کشاورزان صدها میلیارد هزینه میکند برگ سبز خریداری شده تحویل کارخانجات چای میشود کارخانجات برگ سبز را فراوری نموده در بازار به قیمت دلخواه خود میفروشند
از هر ده کیلو برگ سبز چای تقریبا دو نیم کیلو چای خشک تولید میشود قیمت برگ سبز در سال ۹۸ دو تا سه هزار تومان بود و قیمت چای خشک در همین سال بین سی تا شصت هزار تومان متغییر بود به عبارتی کشاورزان از هر ده کیلو برگ سبز فقط بیست تا سی هزار تومان گرفتند ( بیشتر این پول توسط دولت پرداخت شد ) و کارخانجات از همان ده کیلو برگ سبزی که دولت پولش را داده بین هفتاد تا صدو بیست هزار تومان دریافتی داشتند در حالیکه هزینه چایکار (کارگر ،کود شیمیایی ،حمل نقل و..)خیلی بیشتر از هزینه های کارخانه ها است
مگر هزینه فراوری برگ سبز چای چقدر است ؟؟
هدف دولت از اصلاح ساختار چای چه کسی بود ؟ کارخانه دار یا چایکار ؟
چرا کارخانجات چایسازی به مانند کارخانجات شالیکوبی حق العمل کار نیستند و دستمزد فراوری چای نمیگیرند ؟کارخانه های چای به جای دستمزد فراوری ، کل برگ سبزرا خشک میکنند وبرای خود میفروشند حتی مقداری را برای مصرف کشاورزان به انان نمیدهند
ایا درست است دولت برگ سبز چای را از کشاورز بخرد و شش ماه بعد پول بدهد و ان وقت کارخانجات چای خشک را نقدا برای خود بفروشند؟؟
پیشنهاد میشود دولت به جای خرید برگ سبز چای با یک سوم هزینه فعلی پول فراوری چای را به کارخانجات چایسازی پرداخت نماید تا کشاورزان بتوانند برگ سبز را به چای خشک تبدیل نموده و خود محصول خود را بفروشند
اگر این اتفاق مهم بیفتد کیفیت چای بالاتر میرود چون هر کشاورز مجبور است برای حفظ مشتری هایش تولید با کیفیت داشته باشد
اگر این پیشنهاد اجرایی شود نیازی به سازمان عریض طویل چای و ناظرین چای کارمند چای و… نیست
اگر این پیشنهاد اجرایی شود میتوان سازمان چای را در جهاد کشاورزی ادغام نمود با هزینه کمتر به جامعه هدف (کشاورزان ) کمک بیشتری نمود متاسفانه اجرای شیوه فعلی کشاورز را فقیر نموده است
داود محمودی

با کانال همای خبر همراه باشید