اختصاصی همای گیلان: ایران حدوداً ۴۰ سال است که در جنگ های داخلی و خارجی گرفتار است که بهتر از من می دانید.
بنابراین دیگر توانایی درگیری داخلی و خارجی دیگری مانند درگیری نظامی بین مردم و حکومت یا فلان گروه با حکومت را اصلاً ندارد .
حتی کشش درگیری با همسایگان یا با آمریکا را هم ندارد .
چرا ؟!
چون جنگ ِوسیع یا کوچک؛ بیشترین آسیب را به مردم ایران می زند .
جنگ های مُدِرن؛ آسیب به تاسیسات و نقاط استراتژیک ایران می زند و بیشتر ؛زیان ِاقتصادی دارد.اما جنگ های داخلی و کلاسیک، بیشترین آسیب را به مردم ِکشور می رساند و انسان های زیادی بدون دست داشتن در جنگ ،کُشته می شوند .
آنوقت،گناه این شعله های برافروخته و گسترده ی جنگ،بیش از همه؛دامن ِجنگ افروزان را خواهد گرفت که بدون ِرودر بایستی؛طرفین جنگ می باشند .
برافروختن و گسترده شدن چنین جنگی-خدای ناکرده- سبب《 سوریه ای شدن ایران 》و 《 کُلنگی شدن ایران 》خواهد شد.
پس بر یکایک ِما فرض است
که پیرامون ِجنگ؛نگردیم و کشور را با انتقادات ِمُسالمت آمیز و علمی و منطقی؛ به پیش ببریم و افراد یا جریاناتی که نان ِخود را در تنور ِجنگ و درگیری نظامی؛ می پزند؛تبرّی جوییم.
تحقیقاً؛هیچ کشوری در طول تاریخ، نتوانسته است با جنگ و درگیری داخلی یا خارجی به توسعه و آسایش و رفاه و انسانیت دست یابد .
اگر در ایران یا در جهان؛برخی به جنگ و درگیری داخلی یا خارجی؛افتخار می کنند ؛سخت در اشتباهند و <<کُشته های پُشته شده>> را نمی خواهند ببینند!
انسان با عقل و انصاف و منطقی که در درون خود دارد،می تواند خواسته های عقلی و انصافی و منطقی خود را مُطالبه کند و
مانند حیوانات با شاخ و چنگ و دندان و نیش و زهر؛به حیوانات دیگر حمله یا تجاوز نکند .
تنها تمایز انسان به حیوان؛ همان عقل و انصاف و منطق و بیان است .
باشد که ما انسان ها برای پیگیری خواسته ها؛به قلمروی حیوانات وارد نشویم و از ابزار های حیوانات برای خواسته های انسانی خود استفاده نکنیم .
اِن شاءالله.