چاپ مطلب چاپ مطلب

به مناسبت روز دانشجو ؛ زمانش رسیده که دولت روحانی، برای دانشگاه جبران کند! / دیگر با گفتن “نگذاشتند” و “نمی شد” کسی قانع نمی شود! /سیدرحمان موسوی(مشاور جوان مدیرکل تعاون،کار و رفاه اجتماعی گیلان)

همه اتفاقات و آنچه که از کودتای ۲۸ مرداد تا ۱۶ آذر سال ۳۲ بر ایران گذشت، یعنی روزی که دانشجویان در اعتراض به خدشه دار شدن استقلال کشور و وابستگی حکام وقت و درست پس از ۱۱۰ روز از کودتای ۲۸ مرداد با تجمعات گسترده، اعتراض خود را اعلام کردند.
 
فریاد اعتراضی که موجب اتفاقات تلخ ۱۶ آذر سال ۳۲ شد.
 
  
 
هیزم آتش این تجمعات و اعتراض ها این بود که نیکسون معاون رئیس جمهور آمریکا به تهران سفر می کند و روز دوشنبه ۱۶ آذر ۱۳۳۲ هنگامیکه دانشجویان برای زنگ تفریح از کلاس خارج می‌شوند سربازان رژیم آن‌ها را به گلوله می‌بندند و در این میان آذر (مهدی) شریعت رضوی، احمد قندچی و مصطفی بزرگ نیا در کریدور دانشکده مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرند و شهید می‌شوند.
 
 
آنچه در بالا گفته شد بهانه ای است از هزاران مقاله، نشست، جلسات مختلف و مناظره های دانشجویی که همه ساله به مناسبت ۱۶ آذر و روز دانشجو شاهد آن هستیم.
 
 
اما ۱۶ آذر سال ۹۶
 
چند روز گذشته بود که رئیس شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان در یادداشتی که به مناسبت روز دانشجو در روزنامه ایران منتشر شد ضمن برشمردن ویژگی های جنبش دانشجویی در مقطع فعلی از نحوه برگزاری مراسم های روز دانشجو در سالهای اخیر انتقاد کرد.
 
عارف گفت: “متاسفانه روند برگزاری مراسم گرامیداشت روز دانشجو آنگونه که باید و شاید در شان دانشجو و دانشگاه برگزار نمی شود. در چند سال اخیر اگرچه به لحاظ کمی آمار مراسمهای برگزار شده در روز دانشجو پیشرفت قابل توجهی داشته است ولی متأسفانه به لحاظ کیفی افت چشمگیر داشته که با تهی شدن مراسم‌های مرتبط برگزار شده از روح آزادی خواهی، استقلال طلبی، عدالت محوری و مطالبه گری همراه بوده است”.
 
از آنجایی که آذر ۹۶ تفاوت بسیاری با آذر سال گذشته دارد و دیگر انتخاباتی هم پیشه رو نداریم که برخی خواسته و ناخواسته با احساسات جوانان و دانشجویان کشور بازی کنند،فرصت خوبی است تا امسال ما دانشجویان سخنران روز دانشجو باشیم و مسئولان کشور شنونده ؛ که امیدواریم برای یکبار هم که شده شنوندگان خوبی باشند!
 
کسی نیست که نداند روز دانشجو فرصتی است برای مطالبه‎گری و ۱۶ آذر باید نماد عمل به تعهدات اجتماعی باشد،چراکه این روز باید دانشجویان وظیفه خود را در ایجاد تحولات و تغییرات اجتماعی و احساس مسئولیت‌شان نشان دهند اما این روزها دانشجو آنقدر ذهنش درگیر گذران زندگی شخصی است که دیگر این حرف ها برای کسی خریدار ندارد.
 

تا زمانی که کم سن و سال هستیم تمام دغدغه‌های والدین و خودمان، پیدا کردن مدرسه‌ای مناسب برای پیشرفت بیشتر است. استرس‌ها و صداهای کوبنده پای معلم را به جان میخریم تا بلکه روزی به رویاهایمان برسیم. شکست میخوریم، زمین می افتیم، اما…بلند میشویم و افسار اسب لجام گسیخته را میگیریم و به راهمان ادامه میدهیم تا شاید گوی “موفقیت” را به دست بگیریم.

 
قطار تحصیلمان به ایستگاهی به نام “کنکور”می رسد. تمام دغدغه هایمان رفتن به بهترین کلاس و داشتن بهترین استاد است. نوبت به روزی میرسد که دست های مادران رو به آسمان، لب هایشان پر از ذکر و دل هاشان در تب و تاب تنها امید زندگی شان است.
 
دو دهه پیش که خانواده ها فرزندان خود را برای ادامه تحصیل در دانشگاه های کشور تشویق می کردند، هرگز فکر نمی کردند که در آینده ای نه چندان دور، تحصیلات دانشگاهی به معضلی برای ورود جوانانشان به عرصه اجتماع تبدیل خواهد شد.
 
کارشناسان معتقدند دانشگاه همانقدر که می تواند به افزایش دانایی ها و آگاهی افراد کمک کند به همان میزان نیز می تواند شدیدا ذائقه جوانان را برای کار تغییر دهد به نحوی که اغلب جوانان پس از طی دوران تحصیل خود برای ورود به بازار کار و پذیرش پیشنهادهای شغلی با مشکل مواجه می شوند.
 
بر اساس آخرین آمار وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی نرخ بیکاری جوانان بین ۱۵ تا ۲۴ سال در سال ۱۳۹۳به ۲۲٫۹ درصد رسیده است که امید است این مقدار در سال جاری رو به کاهش برود.
 
میرسیم به نقطه ای که نهایت ویرانی این رویا هاست.اگر در دانشگاه دولتی قبول شده باشیم که هیچ!اما وای بر روزی که در یک دانشگاه غیر دولتی قبول شویم! آن وقت است که فقط به چشم یک منبع درآمد به دانشجویان نگاه میکنند و باز هم میرسیم به این سیکل کلیشه ای”خرج کنیم و خرج کنیم و باز هم خرج کنیم”! تمام دغدغه های این دوران با دوران قبل فرق میکند و دانشجویان فقط به فکر پر کردن چاله پرداخت شهریه خود هستند.
 
در کشور ما تعداد فارغ التحصیلان رو به افزایش است . در همین میان سیل عظیم دانش آموختگان دانشگاه ها در کشور و رشد چشم گیر آنها و از سوی دیگر ناسازگاری مهارت های گروهی از آنان با فرصت های شغلی موجود، این احتمال را تقویت کرده که این ظرفیت و فرصت بزرگ، تبدیل به یک تهدید بزرگ تر شود.
 
حقیقت تلخ
 
دکتر طه هاشمی در خصوص اشتغال زایی دانشگاه ها گفت:دانشگاه هیچ مسئولیتی در ارتباط با تولید اشتغال ندارد .البته شرکت های دانش بنیانی بنا شده اند تا بتوان نیروی های تربیت شده را جذب خود دانشگاه ها کرد اما این خود نمیتواند پاسخ گو باشد.
 
وی اظهار کرد: در خصوص بی ارتباط بودن شغل دانشجویان فارغ التحصیل با رشته تحصیلی شان نیز باید تدابیری در زمینه ایجاد و توسعه رشته های مورد نیاز اندیشیده شود اما نهایتا دانشگاه چنین مسئولیتی در قبال چنین امری ندارد مسئله ای به این شکل  برایش تعریف نشده است!
 
در پایان گزیده ای از بیانات رهبر معظم انقلاب به مناسبت ۱۶ آذر را یادآوری میکنم که متاسفانه مسائل فوق تهدیدی جدی برای مطالبه به حق رهبر انقلاب از جریان و تشکل های دانشجویی است.
 
تشکل‌های دانشجویی مواظب باشند هدف هایشان را گم نکنند. هدف‌های اصلی تشکل‌های دانشجویی همان چیزهایی است که بر روی طاق بلند جنبش دانشجویی نوشته شده:
 ضدیت با استکبار، کمک به پیشرفت کشور، کمک به اتحاد ملی، کمک به پیشرفت علم، حضور و شرکت در مبارزه و پیکار همگانی ملت ایران برای غالب آمدن بر توطئه‌ها و بر دشمنی‌ها؛ این‌ها هدف اصلی است؛ این را باید فراموش نکنند.
(دیدار اساتید و دانشجویان در دانشگاه علم و صنعت‌- ۱۳۷۸/۰۹/۲۴)/تابناک

About عطیه نصرتی

Check Also

حیات وحش.. حیات وحش؛ نامی است که ما بر روی موجوداتی گذاشته ایم که اجازه بهره کشی و سوددهی به ما ندادند و در برابر سوءاستفاده های نابجای ما ایستادند یا فرار کردند.. به همین دلیل بیجا، انسان هایی که متمرد و سرکش و نافرمان بودند هم صفت “وحشی” گرفتند!

حیات وحش..   حیات وحش؛ نامی است که ما بر روی موجوداتی گذاشته ایم که …