به یاد تنهایی مصدق و امیر کبیر / جلال میرزاآقایی

اختصاصی همای گیلان: انچه که مصدق کشید ,چه زیبا شریعتی به قلم تصویر کشید.تاریخ گواه است که این بزرگواران قبل از اینکه قربانی تیغ تیز حاکمان جور و ستم شوند, هدف طاعنان تکفیر و حاسد ان کوته بین شدند .از میرزا حسن خان سپهسالار تا امیر کبیر و دکتر مصدق همه و همه به این تیغ سنان گرفتار شدند .منهیان خنیاگر و نمّامان بنیانکن و سفلگان بی در و پیکر, که در تار و پود نظام اداری و اجرایی و ساختار سیاسی نفوذ کرده بودند و تقریبا اصلاح آنرا نا ممکن ساختند.نیازی نیست که فساد دستگاه اداری و مملکتی راکه باز تاب شخصیت فرهنگ ملی هر کشوری می باشد را توضیح داد.

کم کاری,کارشکنی,رشوه,ظلم و تعدی,مردم آزاری,ضعف و ناتوانی,دنباله روی و عدم خلاقیت,حاکمیت روابط قبیلگی,حقارت و خود کم بینی در مقابل کار های کار شناسی و…
شاردن جهانگرد فرانسوی می گوید که ایرانیان به سود جویی نا مشروع و در آمد ناشی از “غیر کار”علاقه وافری دارند.ما نقالی و دلالی را بیش از هر چیز دیگر تر جیح می دهیم.این خصیصه هر چند مکروه و نا مبارک می باشد و تابع عوامل مختلف اجتمایی می باشد, اما یک نکته را نمی توان در باره آن نادیده گرفت وآن اینکه این”ویژگی فرهنگی”جزء پاره های تن فرهنگ ما شده است و مصلحینی چون امیر کبیر و مصدق و حتی خاتمی را به زانو در آورده است چون فساد به مفهوم واقعی کلمه در رگ و ریشه های فرهنگ اجتمایی ریشه دوانده است و این بدان معنی است که فساد به صورت نهادی در آمده است و از بافت روابط اجتمایی سر چشمه می گیرد و چیزی گذرا و سطحی نیست.دست به اصلاح این بیماری زدن ,همچون انگشت در سوراخ زنبور کردن است یعنی همان کاری که مصدق و امیر کبیر کردند .فساد نا پذیر بودن امیر کبیر و مصدق از خصو صیاتی بود که دوست و دشمن بدان اعتراف دارند.امیر کبیر گذ شته از اینکه خود فاسد نبوده ولی کلیه اقدامات را جهت رفع فساد انجام داده.

رشوه نماد بارز فساد و مقوله ضد فرهنگی و تخریب کننده منافع ملی می باشد و از نظر بعد فرهنگی و شکل اجتماع ,سطوح بسیار متنوعی و مختلف مادی دارد و هم غیر مادی و آبی است که اگر به پای دیوار چیده شده هر نظام اداری و اجتمایی ,بیفتد اداره دستگاه را از مسیر “اداره عقلانی و حسابگرو منطقی”خارج کرده و آن را به شکل و شمایل قبیلگی و دادن و گرفتن تحفه و هدایا و تمجید و ستایش غیر انسانی و زشت در می آورد.
امیر کبیر و مصدق و…قربانی شدند چون انگشت به لانه زنبوراین بخش از فرهنگ ایرانی ما بردند. ماشین نخبه کشی فقط منحصر به ساختار بوروکراتیک اداری و دولتی و حکومتی نیست .اگر زباغ رعیت مَلک خورد سیبی بر آرند غلامان درخت را زبیخ.

/جلال میرزاآقایی