^[1]

همای گیلان، این بار هم به جای مسائل اقتصادی این سیاست است که به صنعت خودروی ایران خط مشی می‌دهد و بازیگران این بخش را مجبور می‌کند مطابق میل او رفتار کنند. البته امتناع دولت از آزادسازی قیمت خودرو در پایین‌ترین بخش بازار و نیز وعده‌های سیاسی دولت ایران به سوریه برای مشارکت در بازسازی این کشور موجب شده تا زمینه خداحافظی پراید با بازار ایران به خوبی فراهم شود و سایپا هم از این کار چندان بدش نمی‌آید.

آن طور که شنیده می‌شود شرکت سایپا قرار است فعلا دو محصول تیبا سدان و هاچ‌بک را با همان محدوده قیمتی به عنوان ارزان‌ترین خودرو‌های تولید داخل به بازار عرضه کند. منتها احتمالا با تمرکز بیشتر کارخانجات سایپا روی این دو محصول، شاهد افزایش تیراژ تیبا خواهیم بود. در واقع این حرکت سایپا زمینه کاهش ضرر و زیان شرکت را فراهم کرده و تیبا که هسته اولیه تولید خود را اعم از موتور و گیربکس و شاسی را از پراید می‌گیرد، با هزینه تولید یکسان و قیمتی بهتر، سودی بالاتر را عاید سایپا می‌کند.

بنابراین، وداع پراید با بازار ایران که یادآور خداحافظی پیکان از خط تولید ایران خودروست، نه تنها ضرر چندانی را متوجه سایپا نمی‌کند که بر میزان سوددهی شرکت هم می‌افزاید. منتها ایراد کار جای دیگری است. در واقع متضرران اصلی این وداع، خریدارانی هستند که قدرت خرید نازلی در محدوده ۲۵ تا ۵۰ میلیون تومان داشته و بیش از ۶۰ درصد کل حجم بازار خودرو را هرسال جذب می‌کردند. این جمعیت که سال‌های گذشته متقاضی ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار خودروی نو در بازار ایران بودند، حالا باید راهی بازار خودرو‌های کارکرده شوند و چرخه عظیم نقدینگی خود را به سمت این بخش از بازار ایران سرازیر کنند.

این در حالی است که اگر تحریم نبودیم، چهار خودروی رنو کویید، داتسون گو، تویوتا اتیوس و هیوندای ای‌اون می‌توانستند جانشینان خوبی برای پرتیراژترین خودروی تاریخ صنعت خودروسازی ایران باشند. باهم نگاهی خواهیم انداخت به مشخصات قیمتی و فنی این چهار گزینه جالب که نام‌های بزرگی آن‌ها را می‌سازند.

رنو کویید

^[2]

رنو کویید نام خودرویی بود که ابتدا سال ۹۶ قیمت ۲۰ و سپس ۳۰ میلیون تومانی داشت و از سوی رنو برای تولید انبوه در ایران انتخاب شده بود. اتفاقی که هرگز رخ نداد. یکی از اصلی‌ترین جنبه‌های رقابتی کویید این بود که برخلاف پراید، پژو ۲۰۶ و رانا، فضای صندلی‌های عقب به اندازه بوده و حتی برای افراد رعنا هم به نسبت مناسب بود! موتوری کوچک با ۸۰۰ سی‌سی حجم و ۵۳ اسب بخار قدرت که بی‌لرزش کار می‌کند به خوبی بدنه سبک و ۷۰۰ کیلوگرمی خودرو را جابه‌جا می‌کند.

البته احتمالا کویید در مانور‌های سریع یا جاده‌های شیبدار خودرویی نه چندان دلچسب بوده و باب میل بخش بزرگی از خریداران نخواهد بود. کویید که به سیاق اغلب محصولات رنو پایداری خوبی دارد، به نسبت بهای ۶ هزار دلاری در مواجهه با موانع جاده نرم بوده و شاسی خشکی ندارد. در واقع تجربیات مصرف سه سال اخیر هندی‌ها و برزیلی‌ها نشان می‌دهد این کلوچه اروپایی طراحی جالب و ارزش خرید مناسبی دارد. غربیلک فرمان جالب به همراه صفحه کیلومتر دیجیتال قرمزو مشکی که حال و هوای جوان‌پسندی دارد، به کابین کویید روح تازه‌ای دمیده است. این مورد در کنار صفحه چندرسانه‌ای و لمسی خودرو بدعت‌گذار سطح امکانات به‌روزدر این کلاس زیر اقتصادی است.

صندلی‌ها گرچه راحت و بزرگ نیستند، ولی برای ۵ سرنشین در یک مسیر شهری جا دارند. در عین حال فضای بار ۳۰۰ لیتری کویید بسیار فراتر از دیگر رقیبان است و به‌راحتی وسایل زیادی در آن جا می‌گیرد. جعبه داشبورد بالایی کویید به‌شدت بی‌کیفیت و شل است و قفل بی‌کیفیت آن بعد از تعدادی باز و بسته شدن، از کار می‌افتد و جعبه را بلا‌استفاده می‌کند. آینه‌ها از داخل قابل تنظیم نیستند و در کنار عدم استحکام آن‌ها، شما مدام مجبور به تنظیمشان خواهید بود.

صدای موتور کویید به‌راحتی داخل اتاقک خودرو می‌آید و بعضی از اوقات دلخراش است. در کل این خودرو ازلحاظ رانندگی بسیار عالی، نرم و کم‌مصرف است. این خودرو در چین با نام ونوچیا‌ای ۳۰ با موتور برقی عرضه می‌شود و نسخه فیس‌لیفت و برقی آن هم قرار است با قیمت ۱۱ هزار دلار به زودی در سرتاسر اروپا عرضه شود.

تویوتا اتیوس

^[2]

یکی از قدیمی‌ترین تولیدات تویوتا برای بازار‌های در حال توسعه با قدرت پرداخت پایین که تکنولوژی ساخت چندان جدیدی نداشته و همه ویژگی‌های محصولات متداول در بازار ایران را دارد. اتیوس که در هند فروش مناسبی دارد، ابعادی نزدیک به یک پژو ۲۰۶ صندوقدار داشته و کیفیت ساخت معمولی تا متوسطی دارد. اتیوس که در دو گونه سدان و هاچ بک در هندوستان تولید می‌شود از یک پیشرانه ۱۵۰۰ سی سی به قدرت ۶۷ اسب بخار و ۱۷۰ نیوتن متر گشتاور استفاده می‌کند.

طول، عرض و ارتفاع این خودرو ۴.۲۶، ۱.۶۹ و ۱.۵۱ است و فاصله بین دو محور خودرو نیز به ۲.۵۵ متر می‌رسد. ابعادی که باعث می‌شود اتیوس در صورت حضور در بازار ایران به رقیب مستقیم پژو ۲۰۶ اس دی و رنو تندر ۹۰ تبدیل شود. این خودرو که وزنی ۱۰۲۰ کیلوگرمی دارد، به یک صندوق بار بزرگ با حجم ۵۰۰ لیتر، دو کیسه هوای سرنشینان جلو، سنسور پارک و رینگ و لاستیک‌های ۱۵ اینچی مجهز است.

البته در کنار این تویوتا، اما برای بازار‌هایی که خریداران از قدرت بالایی در خرید برخوردار نیستند با کمک دو برند پرودوای مالزی یا دایهاتسوی ژاپن اقدام به تولید خودرو‌های مینی و ارزان قیمت می‌کند

داتسون گو

^[3]

این محصول ژاپنی که با نام دقیقی داتسون اون-دو، نمونه سدان خودروی هاچ‌بک گو است، طولی حدود معادل یک تندر ۹۰ داشته و از پژو ۴۰۵ کوچک‌تر است. نام عجیب این خودرو از دو کلمه ژاپنی گرفته شده که در ترجمه آن، Do به معنای حرکت و تحرک، و On یک حرف اضافه است که قرار گرفتن این دو کنار هم، «اشتیاق به حرکت» را می‌رساند. مدل On-Do یک سدان کوچک چهار در است که از ساختار دیفرانسیل جلو و پلتفرم لادا کالینا که یک خودروی روسی با مهندسی رنو نیسان است، بهره می‌برد و نسبت به رانا، کمی بزرگ‌تر است.

طول ۴.۳۳ متری در کنار فاصله بین دو محور ۲.۴۷ متر باعث شده تا می-دو به یک خودروی جادار تبدیل شود. داتسون گو سدان در مقایسه با ۴۰۵، خودرویی کم مصرف بوده، ولی هزینه نگهداری مشابهی با پژو ۴۰۵ دارد.

این اتومبیل روسی-ژاپنی با داشتن ۵ صندلی، گنجایش مناسبی همانند تندر ۹۰ داشته و بدنه جعبه‌مانند آن کمک کرده تا برای امور روزمره و شهری گزینه مناسبی باشد و در عین حال، به دلیل طراحی خاص فضای کابین، بتوان اشیای زیادی را جای داد. این محصول مخصوص داتسون برای بازار روسیه، از یک پیشرانه ۱.۶ لیتری ۴ سیلندر بهره می‌برد که قادر به تولید ۸۷ اسب‌بخار است.

این قدرت از طریق یک جعبه‌دنده ۵ سرعت دستی به چرخ‌ها منتقل می‌شود. البته آپشن جعبه‌دنده ۴ سرعت اتوماتیک نیز برای مشتریان از سال ۲۰۱۶ در دسترس بوده است. قیمت نسخه‌های ساده و فول این داتسون بین ۶.۵ تا ۹ هزار دلار است.

با کانال همای خبر همراه باشید ^[4]