دانش آموختگان دانشگاه دفاع مقدس / فرهاد پردخته

اختصاصی همای گیلان: همه آن خون‌های پاکی که ریخته شد نبود مگر آن که بشریت از جهالت نجات پیدا کند آن چنان  که سالار همین شهیدان حضرت حسین بن علی نیز با این انگیزه قیام کرد و به شهادت رسید،                 

   ” وَ بَذَلَ‏ مُهْجَتَهُ‏ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ  مِنَ الْجَهَالَه”

دانش آموختگان دانشگاه دفاع مقدس ، برادران وخواهران سرزمین خود را در راهبردهای ارائه شده در پایان نامه های خود ، به مبارزه‌ای دیگر فراخوانده بودند؛ خواسته بودند پس از جنگ تحمیلی، عرصه جنگ علمی فرهنگی را فراروی خود ببینند تا آن‌جا که وصیت کرده بودند که: پس از پایان  جنگ، باید به حوزه مقاومت و جهاد علمی بپردازیم. 

آن چه که شهدا آرزو داشتند شکل‌گیری فضای پر انگیزه علمی و فرهنگی بود، آن چه که آنها پس از شهادتشان از راهیان  نورانی مسیرشان طلب می‌کنند آن چیزی است که خود در ظاهر نتوانستند به آن جامه عمل بپوشانند. 

این پاسخ پرسشی بزرگ است که اگر امروز شهدا بودند چه می‌کردند؟ آنها مطمئنن همان را انجام می‌دانند که به برادران و خواهران سرزمینشان وصیت  کرده اند، در ورای جنگ نظامی، جنگ فرهنگی و نبرد علمی را دیدن، بصیرت دانشگاهی ، دفاع مقدس را می‌طلبید و آماده شدن برای آن نیازمند  دانشگاهی بود که در آن روزگار نبرد نظامی اتفاق افتاده و در جوار آتش و خون، با سلاح قرآن و نهج‌البلاغه نیز برای جنگاوری خود را مسلح کرده بودند. 

رسالت دانشگاه دفاع مقدس “ترجمه دیروز به امروز” همان معارف در قالب و لعاب اندیشه و فرهیختگی است که بصیرت ، استراتژی و راهبرد شهدا ،و ابزار آنست. 

فرهیختگی واژه ای که این روزها آنرا برای همدیگر تکه پاره می کنیم و به هم نسبت می دهیم، با اندیشه ای که پشتوانه‌اش اشک و خون شهیدانی است که در آن دیار، خود را به آن سلاح‌های زمینی و آسمانی مجهز  کرده‌اند ، خیلی متفاوت است!  

دانشگاه دفاع مقدس ،ساحتی است برای رسیدن به تمدن بزرگ اسلامی، تمدنی که به برکت همین خون‌ها شکل گرفته و روز به روز  باسق‌تر و برومندتر خواهد شد اگر بصیرت باشد و این فرهیختگی آن دانش آموختگان است.

در حیات دانشگاه دفاع مقدس  درختی است که روزگاری از کلاس‌های قرآن و نهج‌البلاغه تغذیه می‌شده است امروز هم همان میوه‌های  شاداب را تقدیم ناظران و مهمانان خود خواهد کرد. اگر یک روز خاک محوطه بزرگ این دانشگاه را دیده و زیارت کرده باشید، که امروز هم از اقصی نقاط  کشور، سراغ این خاک می‌آیند تا با دانش آموختگان آن ( شهدا) سخن گویند، خاکی که هر روز یک جلوه از اوج بصیرت را دریافته است، شاخص‌ها و محورهای  متعالی دانشگاه و دانش آموختگان دفاع مقدس چه بوده است مگر؟ اگر خاک زمین را استعداد سخن گفتن ظاهری با دل‌های زائر نیست ولی خاک دل‌ها و  طینت خادمان دانشگاه دفاع مقدس این لیاقت را یافته است که در کنار خاک وسیع این دانشگاه بزرگ از محورهای غرب تا جنوب خوزستان آمادگی و استعداد سخن گفتن بیابد و به نیابت از خاکِ بی زبانِ ، زبان بگشاید. همه ی با بصیرت ها آنرا می شنوند!

واین سخن خاک این دانشگاه و دانش آموختگان دفاع مقدس است که پیام شان جاری وساریست

واژگان کلیدی زیر:  

۱.جوانان، انقلابی باشید با بصیرت

۲. خواهران، حجاب شما از خون ما که در جبهه می ریزد برای دشمن کوبنده تر است. 

۳.دانشجویان ،پیرو خط امام و رهبری باشید با بصیرت 

۴. قرآن و درس نهج‌البلاغه را با بصیرت دنبال کنید 

۵. مربی جسم و روح خود وهمدیگر باشید ،با امر به معروف ونهی از منکر عملا

۶.دشمن شناس باشید و پشتبان ولایت فقیه

۷. مدیران، شخصیتی اجتماعی و برخاسته از مردم  و برای مردم باشید با بصیرت و در خط ولایت

و . . .

پیام دانشگاه دفاع مقدس، رساترین پیام ها در قاموس ایستادگی شما ملت قهرمان و فرزندان دانش آموخته تان در این دانشگاه است. در پی تجاوز کفتارصفتان به حریم ولایت، در هفت شهر عشق، هشت بهار، آزادگی را پیمودید. هفته دفاع مقدس، هفته ای در گذر ایام و واژه ای در حصار تنگ زمان نیست؛ فصلی است در بی زوال ترین تقویم های ابدی، آن جا که زمان، خود نیز کرانه ای محدود دارد. شما ای دانش آموختگان  ای شهدا با دفاع مقدستان، حصار تنگ زمان را شکستید و دیوار کوتاه ایام را درنوردیدید و از آن سوی مرزهای سبز توحید، گلستانی از شهادت را هدیه آوردید.

بر دفاع مقدستان درود بی شمار! همه جای دشت های سوزان جنوب و بلندی های برف گرفته غرب، نشان از رشادت و پیروزی شما ایثارگران خداجو دارد. شما که مرگ سرخ را بر ننگ سکوت، ترجیح دادید و اهریمن پلید را از خطه سبز خود بیرون راندید. هنوز امواج خلیج همیشه نیلگون فارس، دفاع               جوان مردانه، شما را آفرین می گوید. هنوز نخلستان های خرمشهر به پاس احترام شما ایستاده است. هنوز نی زارهای مجنون، حماسه شما را در گوش باد زمزمه می کند و هنوز چکاد قله های سفیدپوش کردستان، بلندی و شکوه ایثارتان را مرحبا می گوید. ای یاوران بیدار خمینی! نیستی از نامتان دور باد.

آن روزها نام و نان، برعکس امروز بهایی نداشت و آنچه میدان دار بود، قیام و عروج بود. آن روزها ماندن بی معنا بود و مردن در بستر، ننگی بزرگ. آن روزها شهادت، شاهراهی به وسعت افق داشت. آن روزها فاصله خاک تا افلاک و کویر تا بهشت، یک میدان مین بود. خاکریزها، بوی بهشت مردانی را گرفته بود که سر به سر، تن به مرگ می سپردند تا مبادا وجبی از کیان دین و وطن و ناموس، به دست کفتاران حریص و متجاوز بیفتد.

بر روح آرام گرفته همه رادمردان دفاع مقدس که در خاک غنوده اند و در بهشت آسوده اند، درود بی شمار و صلوات می فرستیم.

هفته دفاع مقدس بر رادمردان و دانش آموختگان دفاع مقدس و ملت سر افراز مبارگ.

/ فرهاد پردخته