درباره خواسته نابجای نماینده اردبیل و آتش اختلافات قومی؛ قطار آستارا به رشت می آید نه اردبیل!

همای گیلان به نقل از گیل خبر/ سامان بدر: در روزهای اخیر موضوع بازگرداندن نگهداری حدود ۲۰ کیلومتر از گردنه حیران محور آستارا – اردبیل به گیلان که در حال حاضر در اختیار اداره کل راه و شهرسازی استان اردبیل است موجب شد که بار دیگر بحث های قومیتی بی حاصلی شکل گیرد  و عده ای منفعت طلب قوم گرا نسبت به این مساله کاملا ساده و قانونی  واکنش های تندی نشان دهند. اظهارات  نماینده اردبیل بر الحاق آستارا به اردبیل نیز بر آتش این قوم گرایی ها افزوده است.

هرچند صدیف بدری نماینده اردبیل اذعان می کند: « در تقسیمات سیاسی کشوری از تونل به بعد مربوط به حوزه شهرستان آستارا‌ست و استان اردبیل تنها وظیفه نگهداری ۲۲ کیلومتر از راه منتهی به گردنه حیران، از تونل تا آغ‌چای را برعهده دارد» اما برای این که مساله را به نحوی به سود حوزه انتخابیه خودش تغییر دهد از الحاق آستارا به اردبیل سخن می گوید تا صورت مساله را تغییر دهد.

بحث الحاق آستارا به اردبیل بعد از استان شدن اردبیل بیش از گذشته مورد تاکید مدیران اردبیلی بود که البته در سالیان اخیر با توجه به این که آستارا از نقطه های اصلی راه آهن به سمت آستارای آذربایجان بود بیشتر خودش را نشان داد. در گذشته اقدامات برای الحاق آستارا به اردبیل با واکنش تند مسئولان گیلان همراه بود و یک بار مرحوم احسانبخش نماینده سابق ولی فقیه در استان گیلان به شدت علیه یکی از نمایندگان اردبیل در نماز جمعه  سخنرانی کرده بود ، به نحوی که این درخواست دیگر کمتر شنیده شد.

هرچند آستارا در سال ۱۳۳۶ به عنوان یکی از بخش های شهرستان اردبیل محسوب می شد اما در سال ۱۳۳۹ در تقسمات جدید کشوری به علت دوری از استان آذربایجان شرقی به گیلان ملحق شد و  طی این سال ها همیشه از بخشی از گیلان محسوب می شود و بخشی از مردم این شهرستان نیز به زبان تالشی صحبت می کنند.

نحوه تقسیم بندی جغرافیایی امروزه با گذشته تفاوت عظیمی کرده است. شاید در گذشته فرهنگ و زبان نقش زیادی در تقسیم بندی ها ایفاء می کرد اما امروز نحوه اتصال شهرها به یکدیگر است که آن ها را در یک محدوده خاص تقسیم بندی می کند. اتصال راه آهن آستارا به رشت شاید مهم ترین امری است که بیش از گذشته ثابت می کند چرا آستارا باید در مرز گیلان باقی بماند. اگر راه آهن قرار بود به اردبیل ملحق شود شاید  گزینه الحاق می توانست روی میز باشد اما امروز الحاق راه آهن به اردبیل چیزی جزء تشتت و سردرگمی و ایجاد بوروکراسی اضافه را به همراه نخواهد داشت. وگرنه اگر قرار باشد آستارا به دلیل مردم آذری زبان به اردبیل ملحق شود باید شهرهای کردنشین آذربایجان غربی به استان کردستان برسند و یا رامسر به دلیل نزدیکی بیشتر به رشت به استان گیلان ملحق شود. مشخص است کسانی که چنین ادعاهایی دارند نه از جغرافیا سررشته ای دارند و نه مدیریت، بلکه تنها می خواهند با برافروختن احساسات قومی نسبت به جلب توجه دیگران به خود و پوشاندن ضعفهای خودشان اقدام کنند.

آستارا بخشی از استان گیلان محسوب می شود و هرگونه دخل و تصرف در آن موجبات برهم خوردن معادلات سیاسی و جغرافیایی است که تاکنون صورت گرفته است. فقط باید توجه کرد که در صورتی که آستارا متعلق به اردبیل بود تا چه اندازه مشکلات در امر اتصال راه آهن آستارا به رشت ایجاد می شود و تا چه اندازه کاغذبازی و مشکلات بیشتر همه را اذیت می کند.مشخص است که دولت مرکزی نیز به چنین خواسته نامرتبطی به اعتنا است و در همین راستا است که مجوز بازگرداندن نگهداری حدود ۲۰ کیلومتر از گردنه حیران محور آستارا – اردبیل به گیلان را مورد تصویب قرار داده است. تنها ثمره این سخنان تحریک قومی و غلیان احساساتی است که قرار است مردم گیلان و اردبیل را روبروی یکدیگر قرار دهد و عده ای قوم گرای بیگانه با فرهنگ ایرانی نیز از آن سوء استفاده نمایند. از همین جهت است که مدیران و نمایندگان گیلان وظیفه دارند برای جلوگیری از چنین وضعیتی به شدت بایستند و اجازه ندهند که بحث بی فایده و نشدنی الحاق آستارا به اردبیل در اختلافات قومی نقشی بازی کند. چیزی شبیه نطق مرحوم احسانبخش نیازمندیم که تا مدتها مسئولی از اردبیل جرات نکرد که درباره این خواسته سخنی بگوید.

با کانال همای خبر همراه باشید