در سالروز اعدام باز هم کلنگ یادمان دکتر حشمت بر زمین زده نشد…./مهری شیرمحمدی

اختصاصی همای گیلان: ۲۱ اردیبهشت ماه، سالروز اعدام یکی از مجاهدان نهضت جنگل، دکتر ابراهیم حشمت طالقانی، است. هرچند که بر سنگ مزار این پزشک مشروطه خواه، تاریخ شهادت، ۴ اردیبهشت ۱۲۹۸ خورشیدی حک شده ولی لازم است پس از ساماندهی آرامگاه -که دو سال است نقل محافل اداری است- سنگ مزار جدیدی نصب گردد.

از سال ۱۳۹۵، در کتابچه بودجه مصوب شورای شهر رشت، ساماندهی آرامگاه دکتر حشمت و ساخت یادمانی برای وی، از ردیف بودجه های عمرانی منطقه دو ، کد دار می شود. یادمانی که البته پس از دو سال، در بروکراسی اداری هنوز به سرانجام نرسیده است.

اگرچه جلسات مشترکی به منظور ساخت این یادمان با اداره کل میراث فرهنگی گیلان، اداره اوقاف (به دلیل موقوفی بودن گورستان قدیمی چله خانه) و شهرداری برگزار شده، اما ناگفته پیداست طرحی که سالها پیش در مسابقه ای که سازمان میراث فرهنگی گیلان برگزار کرده بود، هنوز عملیاتی نشده است.

هرچند به گفته مسئولان میراث فرهنگی این مسابقه برنده نخست نداشت، ولی طرحی پذیرفته شد که سازمان یاد شده نیز خواستار اصلاحاتی به منظور بومی سازی المان می باشد.

رئیس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر، اسفند ماه سال گذشته خبر از ساخت یادمان در ابتدای سال جدید را نوید داد، اما پس از دو ماه هنوز خبری از کلنگ زنی یادمان نیست و با سپری شدن نیمه اردیبهشت ماه و پایان یافتن مهلت قانونی هزینه کرد کدهای بودجه سال ۹۶، بنظر می رسد باز هم ساخت یادمان مزار دکتر حشمت به زمان دیگری موکول می شود.

شهرداری منطقه دو ، این ادعا دارد، اداره کل میراث فرهنگی گیلان در ارایه طرح اصلاح شده به شهرداری تعلل کرده است. حالا با تاخیر در پروسه بومی سازی طرح المان، عملا شهرداری منطقه دو دیگر نمی تواند مجری طرح عملیاتی ساخت یادمان باشد و در خوش بینانه ترین حالت، اگر شاهد آغاز عملیات در سال جاری از ردیف بودجه سازمان سیما و منظر و فضای سبز شهرداری باشیم، باز هم کلنگ ساخت یادمان، به این زودی به زمین نمی خورد.

ابراهیمی که برآمده از خاندان اسپهبدان مازندران بود و خاندانش پس از پایان کار اسماعیلیه، از کوهستان های نور مازنداران به سوی طالقان مهاجرت کردند، جزو نخستین افرادی بود که با میرزا کوچک جنگلی شبانه از رشت به سمت جنگلهای تولم رفت و سعی کرد شکست مشروطه را از لونی دیگر پایه گذاری نماید.

حالا المانی قرار است اجرا شود که یک غیر بومی طراحی کرده و سازمان میراث فرهنگی تلاش دارد با تغیراتی سمبل های مزار شیخ زاهد گیلانی را به منظور بومی سازی در آن پیاده نماید. اما پرسش اینجاست که این المان – که ان شاء الله قرار است همانند یادمان سعدی و حافظ و بوعلی سینا تا ابد پابرجا بماند- تا چه اندازه تلاش دارد اندیشه یک پزشک مشروطه خواه را به ببیننده القا نماید!

در کتاب «دکتر حشمت و اندیشه اسلام» اثر شادوران میرابوالقاسمی، تصویر قدیمی مزار دکتر حشمت چاپ شده است: اتاقکی گلی همسطح گورستان چله خانه با یک کتابخانه کوچک در جوار آرامگاه برای اندکی مطالعه و تفکر. اتاقکی که به گفته شاهدان عینی، با هزینه شخصی برخی از دوستداران دکتر حشمت ساخته شده بود.

با طولانی شدن پروسه دو ساله ساخت یادمان در بروکراسی اداری، می توان گفت: کاش متولیان امر اجازه می دادند شهروندان خود فکری به حال مزار دکتر حشمت کنند. این روزها (که البته چند سالی است) قفل محکمی بر درب مزار دکتر حشمت توسط هیات امنای مسجد چله خانه زده شده است . قفلی که به گفته هیات امنای مسجد چله خانه چاره ای نبود تا مانع از ورود اراذل و اوباش بر سر مزار شهیدی شوند که جانش را بر سر آرمانهایش داد و وقتی پای چوبه دارش در قرق کارگذاری گام می نهاد در یک سکوت معنا دار، عینکش را از چشمانش برداشت و در جیب ژیله خود قرارداد. نفس عمیقی کشید و با خونسردی آخرین جمله زندگی خود را اینگونه زمزمه کرد:

مـنصوروار گـر ببرنـدم به پـای دار

مردانه جان دهم که جهان پایدار نیست

انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.

با کانال همای خبر همراه باشید