دوگانهسازی بیثمر محمد پور خوش سعادت
پس ازآتش بس جنگ تحملی دوم برخی محافل فکری و سیاسی،با بر ساخت یک دعوای قدیمی میان دو مفهوم «ملت ایران» و «امت اسلامی» مجددا تعارضی کاذب ترسیم کردهاند؛ گویی پایبندی به یکی، نفی دیگری را میطلبد. این خطای مفهومی، نهتنها نادرست است، بلکه در عمل به کاهش انسجام ملی، فرسایش سرمایه اجتماعی و تضعیف دیپلماسی نهضتی ایران در منطقه انجامیده است.
ملت ایران
مفهوم «ملت» از تجربه تاریخی، جغرافیایی و فرهنگی ایران سرچشمه میگیرد. زبان مشترک پارسی، حافظه تاریخی چند هزار ساله، سرزمینی مستقل و ساختار سیاسی تثبیتشده، هویت ملت ایران را شکل دادهاند. ایران، بهعنوان یکی از کهنترین ملتهای جهان، در دوران مدرن نیز توانسته موجودیت مستقل خود را حفظ کند و در جمهوری اسلامی، با گفتمانی نوین، هویتی تازه بیابد.
امت اسلامی
در کنار این، «امت اسلامی» از جهانبینی دینی ما برآمده است. امت، جمعی از ملتهای مسلمان است که با ایمان مشترک و هدف مبارزه با سلطهگری و ظلم، به وحدتی عمیق بر محور توحید و عدالت دست یافتهاند. امت اسلامی، مرزهای قومی و زبانی را درمینوردد و به پیوندی فراتر از جغرافیا میاندیشد.
تعامل راهبردی
این دو هویت، نه در تضاد، بلکه مکمل یکدیگرند. «ملت ایران»، ستون خیمه امت اسلامی و ام القری جهان اسلام است و «امت اسلامی»، میدان کنش و عمق راهبردی ملت ایران. هویتی که در آن، ملیگرایی فرهنگی با آرمانگرایی دینی درآمیخته، پروژهای تمدنی را رقم زده است. جمهوری اسلامی ایران، در ذات خود، این ترکیب را نمایندگی میکند: از یکسو با تکیه بر مشروعیت ملی، ریشه در خواست مردم دارد و از سوی دیگر، خود را بخشی از جبهه بزرگ امت اسلامی میداند.
چرا دوگانهسازی زیانبار است؟
دامن زدن به دوگانهسازی «ملتمحور» در برابر «امتمحور»، جز تضعیف قدرت نرم ایران و ایجاد تفرقه درونی، نتیجهای ندارد. این دعواهای زرگری، نه به سود مردم است، نه به نفع مقاومت و نه حتی در راستای گفتمانهای نخبگانی. در دورانی که نظم منطقهای در حال بازتعریف است، ایران بیش از هر زمان به عقلانیت وحدتبخش نیاز دارد؛ عقلانیتی که ملت و امت را نه در تقابل، بلکه در تعامل راهبردی میبیند.
دو بال یک تمدن
ایران، با تکیه بر ملت باثبات و ریشهدار خود، میتواند پرچمدار امت آگاه و مقاوم باقی بماند. امت اسلامی بدون ملت ایران، تهی میشود و ملت ایران بدون افق امت، در معرض انزوا و بیافقی قرار میگیرد. پس بیایید این جدالهای بیثمر را کنار بگذاریم. ملت ایران، امتگراست و امت اسلامی، ملتمحور. این دو، دو بال پرواز یک اندیشهاند که میتوانند ایران و جهان اسلام را به سوی آیندهای تمدنی هدایت کنند