رونق گردشگری پسا توافق هسته ای / رضا بژکول

اختصاصیع همای گیلان: سفر کردن انسان ها را فروتن می کند ،زیرا در سفر است که شما پهناور بودن جهان و عظیم بودن همه آنچه در آن زندگی می کنند را کشف می کنید (گوستا و فلوبر )
در کشور ما صنعت گردشگری پس از نفت و خودروسازی سومین صنعت و منبع در آمد محسوب می شود ،این صنعت ویژگی های خاص خودش را داراست، اگر درست مدیریت شود می توان در جذب توریست گامهای محکمی برداشت تا باعث شکوفایی اقتصادی در کشورگردد،. بزرگترین دستاورد صنعت گردشگری در کشوررونق اشتغال ،کاهش بیکاری و افزایش در آمد است ،ضمن اینکه میزان سرمایه گذاری برای یک شغل در این صنعت نسبت به صنایع دیگر از منابع مالی کمتری برخورداراست وازلحاظ آلایندگی از دیگر صنایع بهتر است .

هر کشوری تلاش می کند که برای بهره گیری در این وادی و ازمزایای اقتصادی ،اجتماعی ،وفرهنگی، سهم بیشتری از درآمد جهانی را نصیب خود کند ،تا باعث ایجاد شغل،کاهش بیکاری،و درآمد گردد.
۱- شغل :براساس آمارسازمان جهانی گردشگری ازورودهر ۵تا۱۰ گردشگر یک فرصت شغلی ایجاد می شود ،طبق برآوردانجام شده، صنعت گردشگری وتوریسم تا ۱۰ سال آینده ۳۰۰ میلیون شغل ایجاد خواهد کرد، که سهم ما طبق گفته رئیس سازمان گردشگری ۲۰ میلیون نفر خواهد بود، که باعث اشتغال ۴ میلیون نفر خواهد شد.(درصورتی که این روند به خوبی پیش برده شود)
۲-کاهش بیکاری :با توجه به ورود ۴ میلیون گردشگردرسال ۱۳۹۴ و برآورد سازمان جهانی گردشگری ،که از ۵ تا ۱۰گردشگر یک فرصت شغلی ایجاد می شود،می توان نتیجه گرفت که باید برای ۸۰۰ هزار نفر شغل ایجاد شود ، چنانچه این رقم تا سال ۱۴۰۴ به رقم ۲۰میلیون نفر برسد یعنی ایجاد اشتغال برای ۴ میلیون نفر، که البته رسیدن به این چشم انداز محتمل است ، اگر چه عوامل زیادی برای رسیدن به چنین امری تاثیرگذار هستند . با توجه به طبیعت بکر کشورمان و ثبت ۱۷ اثر باستانی بسیار ارزشمند مانند تخت جمشید ،میدان نقش جهان،پاسارگارد،ارگ بم و…. در سازمان یونسکو این خواست قابل ابتیاع است ،اما نیاز به همکاری و همیاری همه دستگاهای اجرایی کشور دارد .
۳-درآمد:اقای ماهتیر محمد در سفری که به ایران داشتند، دریک سخنرانی گفتند که اگرمدیریت جاذبه توریستی اصفهان در اختیار مالزی بود سالانه برابر با درآمد نفت برای ایران سودآوری داشت ،این سخن نامبرده بیانگرتنها شهراصفهان است، اگربخواهیم به ۱۷ مکان باستانی دیگر کشورتسری بدهیم ، قطعا بیش از تصور ماهتیرمحمد در آمد ایجاد خواهد داشت. طبق گفته سلطانی فر، ایران در سال۱۳۹۳ در حدود ۷میلیارد دلار در آمد از طریق ورود گردشگران داشته، که بر اساس پیش بینی تا سال ۱۴۰۴ به ۲۰ میلیارد دلار خواهد رسید، به نظر می رسد این پروسه درآمدزا یکدلی ویکصدایی همه مسئولین، سازمانها ، نهادها را می طلبد . درحال حاضر ترکیه بین ۲۰ تا ۲۵ میلیارد دلار در آمد از طریق گردشگری جذب می کند، علیرغم اینکه در این کشور امنیت به چالش کشیده شده است و اختلافات داخلی و نزاع قومیتی بر آن سعه گذاشته است . در حالی که ما نسبت به ترکیه بیشترین مناطق گردشگری طبیعی را اگر نگویم درجهان ،حداقل درآسیا و خاورمیانه داریم، اما متاسفانه کمترین در آمد گردشگری را کسب می کنیم، رسیدن به درآمد ترکیه نه تنها محتمل است ،بلکه مستلزم وفاق ملی در کشورمی باشد.
اما برای رسیدن به چشم انداز سال ۱۴۰۴ نیاز به امکاناتی داریم که طبق نظر کارشناسان به شرح ذیل است.
۱-ایجاد ویا آماده کردن هتل های ۴ و۵ ستاره در استانهای کشور که بیشترین گردشگر را جذب می کنند این استانها می تواند دروحله اول اصفهان،شیراز ،گیلان،مازندران،آذربایجان شرقی ،خراسان،همدان ،یزد و…. باشند .
۲-آموزش ، تربیت و تجهیز نیروهای متخصص برای گردشگران در بیشتر استانها جهت هدایت آنان و آموزش زبان های اصلی دنیا مانند انگلیسی،آلمانی،فرانسه،روسی،عربی،و…..می باشد.
۳-ایجاد فضای مناسب برای نمایش آثارهای باستانی ،هنری ،صنایع دستی،و تاریخی درمرکزهمان استان جهت نمایش ،بازاریابی و جذب گردشگر بیشتر.
۴-لغو روادید ویزا برای شهروندان حداقل ۶۰ کشور توسط دستگاه دیپلماسی جهت ورود گردشگران( در حال حاضر برای ۹ کشور ویزای ۱۵ تا ۹۰ روزه صادرمی شود)
۵-روابط حسنه با همه کشورها بخصوص همسایگان ،که این امر در دولت تدبیر و امید تا حدودی ایجاد شده است، نه تنها تضمین امنیت است بلکه سبب ورود گردشگران مختلف می شود، البته نباید فراموش کنیم در این زمینه از سوی اقای ظریف گام های مثبتی برداشته شده. اصلی است که می گوید امنیت ضامن سرمایه گذاری و سرمایه گذاری عامل جذب گردشگری است.
امیدواریم با همکاری و همدلی کلیه دستگاهای اجرایی در آینده شاهد حضور گردشگران بیشتر در استانهای کشورمان از راه هایی دریایی ،هوایی و زمینی باشیم، تا این صنعت باعث رونق گرفتن دیگر صنایع شده و عاملی باشد برای در آمدهای بیشتر ارزی،ایجاداشتغال ،کاهش بیکاری ،وسرمایه گذاری. به امید  آن روز

//  رضا بژکول