“شهید کریمی ، نمادایمان،اخلاص،بصیرت و شجاعت”/ مهدی شمس

همای گیلان: فروردین ماه هر سال یادآور خاطره ی مردی از دیار گیلان است که ایمان و اخلاص او زبان زد عام و خاص بود و در بصیرت و شجاعت نمونه ای بارز به شمار می آمد.

بزرگ مردی که در تمامی مراحل زندگی خود بر اساس آموزه های دینی عمل کرد و به معنای واقعی یک انسان مؤمن بود و زرق و برق مادیات و مناصب دنیوی هرگز او را از یاد خدا غافل نساخت و همواره بر ارزش های دینی پای فشرد و برای حفظ آرمان های الهی و انقلابی، از جان مایه گذاشت.

“شهید کریمی” را می گویم، هم او که رهبر معظم انقلاب چه زیبا در وصفش فرمود: “برادر ابوالحسن کریمی، عمر کوتاه و پر ماجرایش به تلاش و مجاهدت دلسوزانه در راه خدا سپری شد و در همان راه هم شربت شهادت نوشید “.

آری ، غروب ۱۳ فروردین سال ۱۳۶۵ بود که منافقی کوردل از تبار حرامیان، آن اسطوره ی ایمان و تقوا را در جوار خانه ی خدا(مسجد)، مظلومانه به شهادت رساند( که یقینا در فردای قیامت و به روز حساب وکتاب،خیلی ها باید پاسخگوی این مظلومیت باشند) و به راستی آن نماد شجاعت، سرانجام چه زیبا در سجده ای خونین، جمله ی زیبایش را با مرکب خون امضاء نمود که:
“قرار نیست ما بمانیم و ارزش ها محو شوند، قرار است ما محو شویم و ارزش ها بمانند “.

واقعیت آن است که شهیدان گرانقدر، از جمله شهید عزیز ما، کریمی، ستارگان درخشان تاریخ سرزمین ما هستند که همواره مشعل هدایتند و بدون شک راز ماندگاری نسل امروز و فردا درپرتو آرمان های انقلاب، در گرو حرکت در مسیر کاروان نور و همراه شدن با شهیدان همیشه شاهد است، مبادا که بر اثر غفلت ها و با فاصله گرفتن از ارزش ها، از انوار مقدسشان محروم گردیم و از قافله ی عشق باز مانیم.

باید از عمق جان باور کنیم که شهیدان زندگان جاویدند و راست قامتان همیشه ی تاریخ و چه زیبا رقم زد سید شهیدان اهل قلم، شهید آوینی که: “گمان ما این است که شهدا رفته اند و ما مانده ایم، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده اند “.

ای یاد تو بر خاسته از آتش و آه
مظلوم زمان کریمی حزب الله
درسوگ تو قامت شقایق بشکست
لاحول و لا قوه الا بالله

لاهیجان-مهدی شمس فروردین۱۳۹۵