اختصاصی همای گیلان:شکستن تابوها و گذشتن از خط قرمزها و بیرون آمدن از لاک و پوسته اییکه ، شاید باور های فکری و اعتقادی ، به سده ها و صد ها ،سد و مانع و رادع ، در مسیر بوده و هستند و گذشتن از همه ی آنها ، شجاعت و پایمردی و ایستادگی به اندازه ی کوهها ، نیاز است .
زیستن به رسم آیین انسانی ، بسی دشوار شده است و حفظ کرامت و شخصیت و نواختن سمفونی خوبان ،دیگر گوشی را نوازش نمی دهد .آوای دلنشین ِ هَزاران ،شیرین به کام ها نیست و تابو های ساختگی و تابوت های دلباختگی ، از هر سو ، رهسپار قبرستان بی ذوقی و دلمرگی شده اند .دیگر کسی غزل عشق نمی خواند و گل و سنبل و صنم و سمنو و مینو ، بهشتی را آذین نمیکنند و مرغان ملکوت ِ حافظ ِ رند ، در خاک فتاده و پرِ پرواز شکستند و نشستند و ره بسوی افلاک ببستند .
عشق ها و شیدایی ها و افسانه ی دلدادگی ها ، مدت هاست که رخت بر بسته اند و عمر و روز و ماه و سال همگان شده است حرکت صبحگاهی ازلانه تا رجعت شبانه بسوی کاشانه و چقدر درد ناک است زندگی زیر سایه ی بی حسی ی عاشقانه و فقدان شور عارفانه .
کتابخانه ها ، مدارس و دانشگاه و میعاد عاشقان پاک ، به یغما رفته اند و چقدر سخت است درک ِ حال روز، نسلی که همه ی روزنه های میلاد و تولد شیرین همنوایی ی عاشقانه و لانه ی ترنم دلنواز دوست داشتن های پاک و شیرین ، از بین رفته است و چه فاجعه بزرگیست فردای دیار و کشوری که نسل مدیران و دولتمردانش ، از عشق بیگانه و بسان بت و بتواره و سنگواره ، بر کرسی صدارت بنشینند .
عشق ، معجزه ساختن و دل باختن در همه ی اعصار و قرون بوده است و وجوه متفاوت آن از دلبستگی تا شیدایی ، نسیم دلنوازیست که آرامش و آسایش به جان و حتی خرد می زند و بدون عشق ، هیچ معجزه ای و هیچ تحولی و تغییری در میان نیست و رشد و تکامل بدون عشق ، همان تکثیر سلولهای بیولوژیکی می باشند که نبات و جماد و حیوان را ، تفاوتی نیست .
پیامبران پاک و حواریون سینه چاک ، حتی اگر مصلوب شوند و تثلیث و اسیر کید ابلیس شوند و تفسیر شمشیر و تکفیر کنند ، به صد غمزه ، نو آموز ، نگار عشق شوند که در فتح بتخانه ی فسیل و سنگواره های مکه ،درس و ندای تاریخی اش ، عشق بود و صلح و آزادی و آیین ناب انسانی و این است نسیم و معجزه ی عشق .
آری !
روح و جانمایه ی پیام هر رسولی و پیامبری ، عشق می باشد و آیین دوست داشتن و گستره ی آفرینش در شالوده ی این معجزه قرار گرفته است .از دوست داشتن های همکلاسی ، در کلاس درس تا تیشه برای کندن کوههای سخت و شیرین کردن کام “شیرین”و تا بخشش قاتلان در روز فتح و پیروزی و …همه و همه معجزه ی عشق است و معجزه شیرین و ناب خدای بزرگ که اگر این فیض ، نسیمی به جان زند ، آن کند که دم مسیحا میکرد .
جلال میرزاآقایی