مصدق منادی آزادی/رضا بژکول ارشد علوم سیاسی

اختصاصی همای گیلان:ما نمایندگان قبل از هرچیز باید به ایران نظر کنیم ومنافع عموم را برمنافع شخصی خود ترجیح دهیم (دکتر محمد مصدق)تاریخ هر کشوری همواره مردان بزرگ و قابل ستایشی درخود جا داده که نسل های فردای آن به بودن و داشتن چنین آزاد مردانی افتخار می کردند ،انسان های که همه هستی و زندگی خود را وفق وطن و دین مردم کردند تا ارزش های انسانی بمانند و به واسطه نادانانی عده ای پایمال نشود، اگر نبود چنین انسان های آزاد مردی در تاریخ ما ،اکنون ما باید به چه دلخوش می بودیم ،مصدق نمونه انسان آزاده ای که مطبوعات در دوره زمامداری او علیرغم همه فشارها و تهمت ها وتبلیغات منفی از آزادی کامل برخوردار بود ودرمقابل کسانی که برای آزادی مطبوعات در جامعه شکوایئه می کردند فریاد می زد : نمی توان آزدی بیان گروهی از شهروندان راسلب کرد، زیرا کشور به برکت آن به استقلال نائل شده است .

دولت مردی که هرگزدر دوران زمامداریش حقوقی دریافت نکرد، کمک هزینه ماهیانه نوه اش را که در ژنو درس می خواند قطع کرد، فززند ارشدش را ازمعاونت وزارت راه خلع کرد، هزینه سفرهای خارجی اش را ازجیب خودش پرداخت کرد ،در بازدید از زندانها از ظلمی که به زندانیان رفته بود فریاد و انفسا سر داد ،و درمقابل همه ناملایماتی که در دوره زمامداری اش ایجاد کردند، اندکی از آرمان های انسانی وآزادیخواهی خود عقب نشینی نکرد.
کسی که محبوبیت و احترام خاصی درمیان تلاش گران استقلال و آزادمردان شجاع کشور برخوردار بود ، بی وفقه وقتش را صرف مبارزه با فساد وکجروی نمود ،او برای استقلال و عظمت کشورش نفت را ملی کرد تا گنجی را که درپی غارت آن بودند جلوگیری کند ،گرچه استعمار خارجی ومواجب بگیران داخلی موانع بزرگی برای او تراشیدند و در بزنگاه تاریخی تنهایش گذاشتند .
تنها شدن او سبب گردید تا کشورهای بریتانیا وامریکا با امکانات مالی گسترده درکنار عوامل واپس گرای داخلی ،کودتای ۲۸ مرداد را طرح ریزی وبه اجرا بگذارند، پس از کودتا دادگاه فرمایشی او را به سه سال زندان محکوم کرد ،او رابه خاطر محبوبیتش وترس از حضورش درصحنه های اجتماعی، برای همیشه به احمداباد تبعید ودرحصر خانگی زندانی کردند ، مصدق که در دو جبهه، سیاسی و بیماری مبارزه می کرد ،حاضر نشد برای درمان بیماری خود ازجیب ملتش هزینه کند، علیرغم اینکه دستگاه مستبد برای اعزام او جهت معالجه موافقت کرده بود ولی او ماند وبا بیماری اش ساخت تا درسی باشد برای نسل های بعد که مردن در وطن بهتر از زندگی با ذلت است .
انسان عملگرایی که به تنهایی درمقابل عوامل داخلی و استعمارخارجی مقاومت کرد ،تا آزادی وطنش ،وشرافت ملتش را ارزان نفروشد ، پیام روشنی که اواز خود به یادگار گذاشت این بود که درتاریخ حیات ملت ها نادرا روزهای درخشان وپر مسئولیت وافتخار و موفقیت پیدا می شود ،ایام عادی و گذران برای همه ملل یکسان است ولی آن ملتی که خوب و شرافتمندانه وظیفه اش را در برابر وطن،پرچم وتاریخ مملکت ادا کند ،بیشتر ازدیگران قدرت اخلاقی وعظمت روحی از خود نشان داده است . واکنون ما باید حافظ این موفقیت وتمدن عظیم ایرانی باشیم که از گذشته دور به دست ما رسیده است.روحش شاد و راهش پر رهروباد .