همای خبر:صعود تیم فوتبال ملوان بندرانزلی به فینال جام حذفی، فقط یک پیروزی ورزشی نبود؛ پژواکی بود از امید، غرور و هویت مردمی که سال‌هاست با عشق به این تیم نفس می‌کشند.
ملوان برای انزلی فقط یک باشگاه نیست؛ تپش قلب یک شهر است، حافظ خاطرات نسل‌ها و پرچم‌دار ریشه‌ای که در خاک و دریا تنیده شده است.
این موفقیت، دل‌های خسته را شاد کرد؛ نه فقط در انزلی، که در رشت، لاهیجان، فومن، تالش و تمام شهرهای کوچک و بزرگ گیلان. آنانی که شاید سال‌هاست با هم اختلاف‌نظر دارند، در پای موفقیت ملوان دوباره به «ما» تبدیل شدند. این همان قدرت فوتبال است؛ همان نیرویی که پیش‌تر در قهرمانی تراکتور نیز دیده بودیم. آن روز، جامعه آذری‌زبان ایران با شور و همبستگی به خیابان‌ها آمدند؛ با پرچم، با اشک، با فریاد. چرا که فوتبال، در بزنگاه‌های تاریخی، گاهی نقشی فراتر از ورزش ایفا می‌کند: زنده کردن حس تعلق، غرور قومی، و بازسازی هویت جمعی.
امروز، نوبت گیلان است. نوبت ماست که از زیر سایه سنگین فراموشی بیرون بیاییم، دست در دست هم، به ملوان ببالیم و بگوییم: هنوز قلب این دیار می‌تپد. هنوز صدای سوت و تشویق از سکوها می‌آید. هنوز می‌توان از دل فوتبال، وحدت ساخت، امید ساخت، آینده ساخت.
فینال فقط یک بازی نیست؛ فرصتی‌ست برای ایستادن کنار هم. بیایید برای ملوان، برای گیلان، یک‌دل باشیم
