همای گیلان: سایت زبان گویا که متعلق به به نماینده لاهیجان وسیاهکل می باشد در قسمت روزانه چهارشنبه یکم بهمن ۹۳ گفتگویی را با ابوذر ندیمی نماینده مردم لاهیجان در خصوص دیداى صمیمى ورزشکاران با رهبر معظم انقلاب منتشز کزده است که خواندنش خالی از لطف نیست.
ابوذر ندیمی نماینده مردم لاهیجان پس از اخد چفیه از رهبر معظم انقلاب خاطره ای از دیدار خصوصی نمایندگان با مقام معظم رهبری در سال ۱۳۸۱ را بیان می کند.
یکم بهمن ما ۹۳؛
دیدارى صمیمى با ورزشکاران درخدمت رهبر معظم انقلاب
شیرینى خاطره اخذ چفیه از رهبر که فرمودند انرا ( چفیه )به اقاى ندیمى بدهید
وذکر مشعشعى ازدیدار که باید گفته اید
چفیه اى با رنگ وبوى رهبرى ؛
این براى چندمین بار است که نماینده(ندیمی) در دیدارهاى مختلف توفیق اخذ چفیه را با دستان رهبر معظم دارند.
ولى این بار در هنگامه کربلاى پنج وشهادت قاسم عزیز، این چفیه رنگ وبوى برادرهفده ساله شجاع ودرصحنه اى دارد که در زمانه عسرت یاداور خاطرات شگفت است.
انروزها در وزارت اطلاعات که نماینده پشتیبان فکرى و۰۰۰ جنگ را به عهده داشت واز رصداستخبارات عراق تا گروهک هاى ضد نظام وجنگ هماره با کثیرى از دوستان در پاسداشت جنگ و۰۰۰ درتلاش بود هرروز شاهد شهیدانى بود که از جنس آن یاران به شهادت مى رسیدند و امروز این چفیه یعنى تجدید همه آن خاطرات.
س؛ احساس خود در زمان گرفتن چفیه از رهبرى، رابیان فرمایید
ج : واقعیت دیدار رهبرى، که محبوب ملت ایران و پاک ترین و باهوش ترین و باتقواترین رهبران کنونى جهان است،خود یک افتخار است
خاصه آنکه از نزدیک ترین فاصله، به زوایاى رفتار و گفتار و چهره زیبا و معنوى ایشان متمرکز شوى.
و از همه مهم تر، از میان آن همه آدم و خواستار و دستها ون گاههاى منتظر و دلبسته، رهبر شما را برگزیند و چفیه اى را که تا آنزمان با خود داشت، به شما که هیچ اندر هیچى، هدیه نماید و پس از آن همه ترا در اغوش بگیرند ، و آنرا ( چفیه ) را گرفته و بو کنند و بوسه بران زنند.
البته این افتخار، براى اوّلین بار نصیب (این کمترین) نشده بود.
ازهمان مجلس ششم، ما این افتخار را داشتیم که اوّلاً مکررا توفیق دیدار این رهبر بزرگ و جانشین به حقّ امام راحل را داشته باشیم و ثانیاً افتخار دست بوسى ایشان را، از همان دوران داشته و ثالثاً افتخار انرا داشته ام که در جمع نمایندگان در دیدار خصوصى سال ۱۳۸۱ ، در مورد بنده این مطلب را بفرمایند که ما شما را آدم متفکر و موثر و دلسوز مى بینیم. هرگز از خاطر ما و شنوندگان (آن جلسه یعنى هفده نماینده مجلس ششم که آنرا دستاورد آن نشست مى دانستند) نخواهد رفت.
اما این نشست و این چفیه آن هم در بهمن انقلاب به یاد آن شب ها و روزها و پاسدارى در تهران و بهشت زهرا براى روز شمار آمدن امام و اولّین دیدار با ایشان در جمع مشهدى هاى حاضر ( با معرفى جناب دکتر مریدى ) و یا تحصن دانشگاه تهران در آن شب ها و روزهاى پر دلهره را بسیار شیرین یافتم
بوى رهبرى چنین سترگ (که اگر سایه پرعقل و رافت ایشان نبود افراط چپ و راست ایران را به تفرقه اى بدتر از عراق و۰۰۰ گرفتار مى ساختند) از این چفیه،ساطع و دمى و ساعتى و لحظه اى با آن بسر بردن، به جهانى مى ارزد.