در این گزارش آمده است؛ «تهدید رئیس‌جمهور ترامپ برای پاره کردن توافق هسته‌ای ایران، سبب گردهم آمدن فوری پایتخت‌های اروپایی برای حفظ توافق شدند البته نه با بازنویسی کردن آن، بلکه با ایجاد یک توافق به منظور توقف برنامه موشک بالستیک ایران و دائمی کردن محدودیتهای این کشور برای تولید سوخت هسته‌ای.
وزارت خارجه آمریکا در حال تلاش برای جلب حمایت اروپایی از مفاد جدید سرسختانه‌ای (به برجام) است که اساسا به ایران به عنوان عمل انجام شده، ارائه خواهد شد و اگر این کشور به آن عمل نکند، با تهدید ازسرگیری تحریم‌ها مواجه خواهد شد.
ایرانی‌ها تاکنون در رد این اقدامات(دولت آمریکا)، آن را تلاشی پشت پرده برای باز کردن دوباره پرونده توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ خوانده‌اند؛ توافقی که توسط باراک اوباما خلف آقای ترامپ مورد مذاکره قرار گرفت.
مذاکرات فرا آتلانتیک(بین اروپا و آمریکا) که تحت رهبری برایان هوک، عضو نه چندان مهم و ارشد وزارت خارجه آمریکا در حال انجام است، مملو از خطرات است که البته این موضوع که شاید آقای ترامپ هر آنچه که اروپایی‌ها به او پیشنهاد کنند، یکی از کم اهمیت‌ترین این خطرها نیست. او توافق را “فاجعه‌بارترین توافق” خوانده و از بریتانیا، فرانسه و آلمان خواسته که تا ۱۲ ماه می آن را اصلاح و تعمیر کنند وگرنه او آمریکا را از توافق بیرون خواهد برد.
دستورالعمل‌های(دولت آمریکا) که به نیویورک تایمز نشان داده شدند، تصریح شده که اروپایی‌ها موافق سه تعمیر و اصلاح اساسی هستند: (۱) تعهد برای مذاکره مجدد در قبال محدودیتهای آزمایش موشکی توسط ایرا، (۲) دادن اطمینان مبنی بر اینکه بازرسان دسترسی نامحدود و بی قید و شرط به پایگاه‌های نظامی ایران داشته باشند و (۳) تمدید و گسترش دادن تاریخ‌های انقضای(غروب آفتاب) توافق برای ممانعت از، از سرگیری تولید سوخت هسته‌ای بسیار فراتر از محدودیتهای کنونی(برجام) که در سال ۲۰۳۰ منقضی می‌شود.
دیپلمات‌های اروپایی گفتند که زمینه برای توافق درباره موشک‌ها و بازرسی‌ها وجود دارد اما هنوز زمینه برای توافق درباره طول مدت توافق وجود ندارد. آنها استدلال و بحث می‌کنند که بازنویسی کردن این مفاد سبب از بین بردن ابزار چانه‌زنی که آنها ساخته‌اند خواهد شد نه فقط چانه زنی با ایران بلکه چانه زنی با روسیه و چین که دو امضا کننده این توافق هستند و نقض توافق، دست ایران را برای کار دوباره روی سلاح‌های اتمی باز خواهد گذاشت.
به همین دلیل است که اروپایی‌ها در حال طرح کردن مفهوم یک توافق اضافی و متمم هستند که به جای برهم زدن توافق کنونی(برجام)، توافق را گسترش خواهد داد. دو طرف(اروپا و آمریکا) در حال آماده شدن برای دیدار دوباره در ماه آینده میلادی در برلین هستند. هفته گذشته در پاریس، (اروپایی‌ها) از آقای هوک خواستند در صورتی که آنها با گسترش و تمدید(توافق هسته‌ای با ایران) موافقت کنند، تضمین‌هایی مبنی بر اینکه آقای ترامپ قول دهد بنا به برخی دیگر از بهانه‌ها، توافق را پاره نکند، ارائه دهد.
آقای هوک، وکیل جمهوریخواه که در حال حاضر مدیر بخش سیاستگذاری وزارت خارجه است، به آنها گفت که این درخواست را به واشنگتن منتقل خواهد کرد.
دیپلمات‌های اروپایی نگران هستند که بی اعتنایی و تمسخر توافق از سوی آقای ترامپ آن چنان عمیق است که او برای خارج شدن از آن دلایل دیگری پیدا خواهد کرد.
تیم امنیت ملی رئیس‌جمهور- آقای تیلرسون(وزیر خارجه)، جیمز متیس وزیر دفاع و ژنرال اچ آر مک مستر مشاور امنیت ملی تاکنون سه مرتبه با صحبت کردن با ترامپ، او را از پاره کردن توافق بازداشتند. با هر ضرب‌الاجل درباره اعمال مجدد تحریم‌های ایران، این کار سختتر می‌شود(مجاز کردن ترامپ به تعلیق تحریم‌های ایران و حفظ برجام سختتر می‌شود).
اعمال مجدد تحریم‌ها از قبیل گذاشتن بانک مرکزی ایران به لیست سیاه، برای شرکت‌های اروپایی مشکلاتی جدی ایجاد خواهد کرد و احتمالا سبب تسریع در شکاف در اتحاد و ائتلاف فراآتلانتیک خواهد شد اما همانطور که آقای دوبوویتز(مدیر اندیشکده به شدت ضد ایرانی موسوم به “دفاع از دموکراسی‌ها”) تاکید کرده، رئیس‌جمهور(آمریکا) توان مرحله‌بندی کردن اعمال تحریم‌های علیه ایران را دارد و با این روش، او می‌تواند به عنوان اهرمی برای دادن زمان بیشتر جهت کار روی حصول به توافق(با اروپا درباره توافق جایگزین هسته‌ای با ایران) استفاده کند.
او برای مثال می‌تواند تحریم‌هایی علیه بانک مرکزی ایران به دلیل حمایتش از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، اعمال کند اما اجرای تحریم‌های ثانویه علیه شرکت‌های خارجی که با بانک مرکزی ایران تعامل دارند را تا ضرب‌الاجل بعدی ماه جولای تعلیق کند.
این روزنامه آمریکایی در پایان نوشت؛ برای اروپایی‌هایی که اغلب از توافق(برجام) خرسند هستند و هیچ فشار داخلی برای خروج از آن ندارند، میل و لذت کمی برای چنین کاری وجود دارد اما آنها احساس می‌کنند که چاره دیگری به جز همراه شدن با آن ندارند. یک دیپلمات این وضعیت را با راضی نگداشتن و شوخ طبعی کردن با یک فامیل عصبانی قیاس کرد؛ فامیلی که اقامتگاه تعطیلات خانوادگی را در کنترل خود دارد و در فواصل معین، به سوزاندن این اقامتگاه تهدید می‌کند».