واقعیّت”غم انگیز” <اجاره نشینی>/علی رحیم پور دکتری اقتصاد

اختصاصی همای گیلان، ۴۰درصد”جمعیت”مناطق
شهری ایران<مستاجر>ند•
در”تهران”(۴۷درصد)،”قم”
و”البرز”(۴۴درصد).
?”مسکن”؛دو”نقش”دارد:
?۱)<مسکن مصرفی>.
برخی”خانه”یا”آپارتمانی”را،
درتملّک دارند و درآن زیست
می کنند.
?۲)<مسکن سرمایه ای>.
یک”توانمند مالی”؛مسکن دوم”
خریداری و به دیگری”اجاره”
می دهد.
?در”ایران”،”مسکن های
سرمایه ای”و”مستاجران،
هم،بیشتر شده اند.چرا؟!
?رشد تورّم افسارگسیخته
۴۵ساله(۱۳۵۴تا۱۳۹۹خ)سبب:
واردات بیرویه،کوچ‌،تمرکز
جمعیّت درکلانشهرها،
تولیدجامعه طبقاتی و
اجاره نشینی شده است.
?در این۴۰سال،هیچگاه،
نمایندگان مجلس،کوشش
نکرده اند”اجاره نشینی”را،
قانونمند”سازندتافقط۲۰تا
۳۰درصد درآمدخانوارها،
صرف”اجاره مسکن”شود.
چرا؟!
چون حامیان مالی”نمایندگان”‌،
دارای واحدهای مسکونی،اداری
و تجاری متعدّدبوده اند.
?<دو میلیون واحدمسکونی
خالی در ایران وجوددارد>
[منبع:وزارت نیرو] ?در کشورهای پیشرفته،
۲۰تا۳۰درصددرآمد،برای”اجاره”
است و”رفاه”خانوارها،بالا.
?درایران”۵۰”تا”۶۰”درصد
درآمد،صرف”اجاره”و”کم
درآمدها”؛با”رفاه”؛بیگانه اند.

¤سرشک¤
هشتم فروردین۱۳۹۹