اختصاصی همای گیلان:همگی اعتقاد داریم که یکی از مهمترین شاخص های توسعه یافتگی کشورها توسعه راه و جاده های آن کشور است و البته بر این نکته نیز واقفیم که نگهداری راه نیز به اندازه توسعه راه حائز امیت و توجه است. این معضلی است که در طی چند دهه کشور ما و بخصوص استان گیلان با آن مواجه بوده و به نوعی همواره در آن دست وپا زده است .
سالها بحث ایده و راهکاری نو وتغییر در روند کیفیت آسفالت در حد فقط حرف و تصمیم باقی مانده و ما متاسفانه در شرایطی که کشورهای مترقی جهان از آسفالتهای قیری عبور کرده و کم کم به انواع بهینه آسفالت مانند آسفالت بتنی ,اسفنجی و … روی آورده اند هنوز درگیر مسائلی چون آسفالت بی کیفیت و چاله های ریز و درشت معابر اصلی و فرعی در خیابان و حتی جاده های بین شهریمان هستیم. بحث ها در حد حرف باقی ماند. واضح است که تنها دلیل در معضل آسفالت جیب خالی دولتمردان و مدیران شهری نیست وسوء مدیریتهایی که در تمامی گلوگاههای اداری ,صنعتی و غیره دیده میشود در ایجاد این معضل مستقیما موثر بوده است . در این میان ودر بحث آسفالت معابر همه ساله شاهد افزایش میزان تخریب آسفالت بوده ایم واین عامل بارها منجر به فاجعاتی چون تصادفات وحشتناک وحتی جان باختن هموطنان و شهروندان شده است و هرگز هم کسی در این مورد پاسخگو نبوده و نیست. و این
در حالیست که بودجه راه و شهر سازی کشور بالغ بر هشت هزار میلیارد تومان بوده است ؛آن هم در شرایطی که سهم استان از منابع مختلف اعتبارات ۱۶۰میلیارد تومان می باشد!!
بدهکاریها ی دولت به پیمانکاران در این بخش نیز به ده هزار میلیارد تومان می رسد و رقم این بدهکاری مسجل در گیلان ۲۰۰ میلیارد تومان میباشد و ۲۵۰ میلیارد تومان بدهی مسلم به پیمانکاران است . این امر در کیفیت بدتر آسفالت اثر گذار می باشدچرا که دیگر پیمانکاران رغبت چندانی به فعالیت ندارند و لاجرم حاصل آن آسفالتهای فاقد کیفیت ریخته شده در بستر جادها و معابر خواهد بود.
البته معضل بغرنج تر دراین میان شاید آسفالت به مراتب نامرغوب تر و معیوب تر در محورهای روستایی است که درصورت تخریب،سالها رنگ ترمیم به خودنمی بینند .این معضل آخر حتی با اصل بوم گردی مغایرت دارد. بومی گردی زمانی معنی پیدامی کند که جاده های ما ازآسفالت مناسبی برخوردارباشند وگردشگر را ترغیب به سفر در میان روستاها نمایند.
طرح موضوع بوم گردی اصل پسندیده ای است ومی تواند در معیشت مردم نقش به سزایی داشته باشد. طرح بوم گردی توسط دکتر سالاری_ استاندارگیلان _به شدت دنبال می شود و
سالهاست در مورد بحث بازنگری آسفالت دراستان گیلان صحبت می شود امابه دلیل کمبوداعتبارت ،آسفالت جاده های ما ازحیث کیفیت به عقب برمی گرداندو این مشکل فقط محورهای فرعی نیست حتی شریانهااصلی ما ازاین معضل رنج می برند وما فقط منعکس کننده صدای مردم هستیم.
تا جائیکه امروزه شهرداریها ودهیاریها چشم به اخذ قیر رایگان آن هم با لابی گری توسط نمایندگان خود هستند و گرفتن آن هم در گیلان داستانهایی داردقابل قیاس با مثنوی های هفتادمن…
یادمان نرود که درآن سوی گیلان نماینده ای با نفوذ وقدرت قیر فراوانی دریافت می کند ونماینده ای دراین طرف گیلان به گفته فرماندار آن شهرستان هیچ گونه قیری دریافت نمی کند. پس سخن کوتاه کنیم که همه اینهاجای تامل فراوان دارد. در اینجا باید اذعان کردکه در سال ۹۶ بیش از ۲۲ هزار تن قیررایگان به استان گیلان اختصاص یافته است (برحسب گفته مهندس خاوری مدیر کل راه وشهرسازی).
چرخه معیوب کیفیت آسفالت هرساله باعث ازدست رفتن جان تعدادزیادی ازهموطنان ما می شود. ترس سفر هوایی ازیک سو وکیفیت بدآسفالت جاده هاازسوی دیگرنیز مشخص نیست با کدام اصل گردشگرپذیری مطابقت دارد!
لازم است برای برون رفت ازاین مشکل بایدچاره ای اندیشیده شود چرا که اصولا انتظار جذب گردشگر وسرمایه گذار با نبود راه ومعبر سالم امکان پذیر نخواهد بود و بدیهی است که پلکان اول و زیرساخت توسعه هر شهر و روستا در ابتدا دارا بودن راه و مسیر سالم و امن است.
سه عامل مهم تصادفات؛ وسیله نقلیه، انسان، جاده و فاکتور انسانی ( رفتاری)است که متاسفانه آنچه مورد توجه بیشتر در کشورما قرار می گیرد فاکتور انسانی است.
قطعا مردم بادیدن وضعیت آسفالت می پرسندتا کی باید شاهد از دست دادن عزیزان خودباشند ؟قطعا واکاوی می کنند چه زمانی خودروها استانداردخواهد شد ؟حتما پرسش می کنند تا کی باید شاهد فاصله طبقات باشندوتا کی اقشار ضعیف جامعه قربانی جاده ها شوند؟
حتما می پرسندچرابیشتر حادثه دیدگان حوادث جاده ای جوانان و اقشار کم توان مالی هستند ؟
به طور یقین می پرسندچرامیزان مرگ و میر ناشی از سوانح جاده ای در ایران پس ازافغانستان ، بالاتر از سایر کشورها حتی کشورهای عربی است؟
وصدالبته می گویندکدام اقدام مناسب در زمینه کیفیت جاده ها وایمن بودن خودرو ها انجام شده است که هرساله برمیزان جرائم راهنمایی ورانندگی افزوده می شود. شرکت های خودرو ساز و وزارت راه است که باید جریمه شود این سازمان استاندارد است که به وظیفه خود در زمینه استاندارد شدن خودروها کوتاهی کرده است.
باعث تعجب است که کارشناسان کشور ما می خواهند آمار جرائم راهنمایی ورانندگی را با اعمال جرائم سنگین کم کنند به حدی درتقارن سال جدید وضعیت جاده ها اسفناک است که این موضوع می تواند باعث نگرانی مردم بیش از پیش شود .
بسی سوال است که چرا استان گیلان برحسب گفته های سیف اله ابوترابی سخنگوی سازمان ثبت احوال کشور درمرگ ومیرها(بیماری منجر به مرگ وترافیک جاده ای)مقام اول را دارد؟.
برای ما جای پرسش است چرا میزان مرگ ومیر جاده ای سال ۹۵ نسبت به سال ۹۴ بیشتر شد (ارائه آمار توسط حجت شعبانپور در تاریخ هفتم اسفند ۹۶در ۱۱ ماه سال ۹۵،۶۰۴ نفر ودر ۱۱ ماه سال ۹۴،۵۷۷نفر)؟
برای من جای تعجب است مگر جرائم راهنمایی ورانندگی افزایش نیافته است پس چرا برمیزان مرگ ومیر جاده سال به سال افزوده می شود؟!
قطعا هر عقل سلیمی عدم استاندارد بودن خودروها ووضعیت نامناسب جاده ها را عامل اساسی تصادفات منجر به مرگ می داند.