اختصاصی همای گیلان: ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻓﺮﺩﻭﺳﻰ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻭﻯ ﺭﺍ مردم ﺑﻪ ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻥ ﻃﻮس ﻣی بﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺮﺩﻯ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻫﻢ ﻣﺴﻠﻜﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺳﺰﺍ ﮔﻔﺖ :ﻣﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﻫﻢ ﺗﺎ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺩﻓﻦ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻗﺮﻣﻄﻰ ﻭ ﻛﺎﻓﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭﻣﺪﺡ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺠﻮﺳﺎﻥ ( اعراب ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺯﺭﺗﺸﺘﻰ ﻣﺠﻮﺱ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ) ﺷﻌﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍﺳﺘﺎﻳﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ….
ﻭ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﮕﻔﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻓردﻣﺘﻌﺼﺐ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﭘﺲ ﺟﺴﺪ ﻓﺮﺩﻭﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺑﺎﻍ ﻣﻠﻚ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺯ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﮐُﺮﻛﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺷﺎﻋﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﺍﻣﺎ ﺷﻴﺦ ﮐﺮﻛﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﮔﻔﺖ :ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺎﻋﺮ ﺭﻭﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻣﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﻧﮕﺰﺍﺭﻡ، ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺟﺴﺪ ﻓﺮﺩﻭﺳﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ممکن در باغ خویشﺑﺨﺎﻙ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ ..
[1]
ﺍﻣﺎ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﮐﺮﻛﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﻨﻬﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﺩﺍﻯ ﺁﻥ ﺭﻭز ﺑﻴﻦ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺎ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺣﺎﻟﻰ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻡ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﻓﺮﺩﻭﺳﻰ ﺭﺍ ﺩﺭﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ :
ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻯ ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺗﻮ ﻛﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺭﻧﺞ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺴﺘﻰ ﺩﺭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻩ ﻭﺑﻬﺸﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ …
ﻳﻚ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺗﻮ ﺯﺍﻫﺪ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻭ ﮔﻨﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻯ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻦ ﻳﻚ ﺑﻴﺖ ﺩﺭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺳﺮﻭﺩﻡ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺑﻮﺩ
ﭘﻨﺎﻩ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﻭ ﭘﺴﺘﻰ ﺗﻮﻳﻰ // ﻧﺪﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﺍﻯ، ﻫﺮﭼﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﺗﻮﻳﻰ
ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺧﺎﻛﺴﭙﺎﺭﻯ ﻓﺮﺩﻭﺳﻰ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﺣﻤﺪﺍﻟﻠﻪ ﻣﺴﺘﻮﻓﻰ ﻭ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺑﺎﻳﺴﻨﻐﺰﻯ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
/علی غلامرضایی