گفتگو با بانوی پارالمپیک لنگرودی : معلولیت برایم محدودیت ایجاد نکرد

اختصاصی همای گیلان: مسابقات پارالمپیک، از مباخث مطرحی است که این روزها از کوچک و بزرگ و پیر و جوان می شنویم
مسابقاتی که سرنوشت ورزشکاران ایرانی را تغییر می دهد و همچنین مردم ایران را به افتخار بیشتر به کشورشان می رساند
به سراغ یکی از بانوان پارالمپیک رفتیم تا بشنویم از ایشان چقدر با پیروزی فاصله دارد
*لطفا خودتان را معرفی بفرمایید
مهری فلاحی هستم، متولد ۱۳۷۲ و آخرین فرزند خانواده که می توان گفت لوس و ته تقاری ؛!

*کمی از خودتان بگویید چه شد که معلول شدید؟
پدرم راننده خاور بود و بعلت شغلی که داشت هر سال مشهد می رفت و من نیز برای مشهد رفتن همیشه بهانه میگرفتم که با آنها بروم، سال ۷۷ بود که برنامه سفر مشهد مهیا شد و مادر و پدرم تصمیم به مسافرت مشهد مقدس گرفتند، در مسیر با یک تریلی تصادف کردیم و من هر دو پای خود را از دست دادم. مادرم برای همیشه عصا بدست شد و پدرم نیز دچار شکستگی خفیف در قسمت های مختلف بدنش شد .
با این تصادف دختر پر شر و شور آن زمان به یک دختر منزوی با یک روحیه ضعیف تبدیل شد و هر زمان هم سن و سالهایم بازی میکردند ناراحت میشدم و غصه می خوردم و خدا را صدا میزدم که چرا من باید اینطوری بشوم؟! و همیشه سوالم از خدا این بود چرا من!
*چگونه وارد ورزش شدین ؟!
سال سوم ابتدایی بودم که از اداره بهزیستی لنگرود به خانه مان آمدند تا معلولین را شناسایی کنند. و برای معرفی به مسابقات استانی معرفی نمایند، در سال ۸۴ به مسابقات پرتاب توپ مدیسینال رفتیم که در آن، مقام سوم را کسب کردم و از همان روز تلاش کردم تا بدنبال اول شدن باشم اما پس از گذشت چند سال آن رشته ورزشی حذف شد و باتوجه به اینکه سوم شده بودم انگیزه عجیبی برای اول شدن پیدا کرده بودم و می خواستم هر طور شده برای اول شدن بجنگم
سال ۸۴ به سراغ ورزش والیبال نشسته رفتم اما مشاهده کردم در گیلان چنین رشته ای فعالیت ندارد و بهمین جهت به سراغ دو میدانی رفتم که در این رشته اولین مقام پرتاب دیسک را شاهد بودند .
سال ۸۴ از سمت بهزیستی لنگرود برای شناسایی استعداد آمده‌اند و فکر نمی کردند من ۱۴ ساله باشم بهرحال انتخاب شدم و حدود ۴ ماه در گرما و سرما زیر نظر خانم شهرام نیا اولین مربی ام کار میکردم .
مهری فلاحی از مسیر و با توجه به مشکل جسمی خود و مادرش می گوید : مادرم در حقم گذشت بسیار کرده است و حضورش در کنارم، اعتماد بنفس مرا بیشتر می کرد و شاید بهتر باشد این را هم بگویم، هزینه لنگرود تا رشت برایمان بسیار سنگین بود و بهمین خاطر با مینی بوس رفت و آمد می کردیم.
وی ادامه داد ۳ الی ۴ ماه کار کردم و نمیدانستم رقیبی دارم یا خیر و همینطور به مسیرم ادامه می دادم تا روحیه ام تقویت شود .
فلاحی با اشاره به مسابقاتش گفت : در سال ۸۵ در مسابقات کشوری پرتاب دیسک دوم شدم و تا سال ۸۷ در این رشته مقام دوم را کسب کردم و تمام تلاشم این بود که بتوانم مقام اول را کسب نمایم تا اینکه در سال ۸۸ با همه تلاشی که داشتم مقام اول پرتاب دیسک را در کشور کسب نمودم و در پرتاب نیزه نیز موفق به کسب مقام دوم شدم
این ورزشکار پارالمپیک ادامه داد : سال ۸۸ عضو تیم ملی والیبال نشسته بودم اما اعزام به مسابقات نداشتیم در رشته پرتاب دیسک و نیزه در مسابقات شرکت کردم و موفق به کسب مقام دوم در جمهوری چک شدم
فلاحی افزود : از سال ۸۶ وارد ورزش والیبال نشسته شدم و سال ۸۸ موفق به عضویت در تیم ملی شدم و در مسابقات پارا آسیایی گوانژو مقام سوم و در مسابقات پارااسیایی اینچأون مقام دوم و ذرات جان باشگاههای آسیا که در پکن برگزار شد مقام دوم را نیز کسب کردم
وی از مدت اردوهایش می گوید : تیم والیبال نشسته مدتی است اردوهایش دوهفته ای برگزار می شود که اردوی بعدی مان ۱۸ ام تا ۲۹ ام در روسیه بصورت دوستانه
۳ شهریور تا ۱۰ شهریور در تهران و از ۱۰ شهریور تا ۲۸ ام در برزیل بعنوان مسابقات پارالمپیک شرکت خواهم کرد.
*فلاحی از مسئولین می گوید
علاقمند هستم از روستای خودمان شروع کنم که در هر مراسمی شورای روستا سعی می کنند تجلیلی از من داشته باشند که آن هدایا برایم بسیار ارزشمند است، ادارات بهزیستی رودسر و لنگرود ارادت خاصی به بنده دارند که جای بسی خوشحالیست جا داره از اداره ورزش و جوانان لنگرود بخاطر حمایت هاش هم تشکر کنم
وی با یک شور و هیجان خاص از معلولیت خود می گفت معلولیتم را هدیه ای از سوی خدا میبینم و مطمئنم اگر معلول نبودم شاید نمی تونستم به این جایگاه برسم!
وی خطاب به معلولین هم سن و سال خودش می گوید
در خانه نشستن و منزوی بودن کاری به پیش نمی برد، معلول یا باید در ورزش و یا در تحصیلاتش خودش را نشان دهد، و با ورزش نیز رابطه اش را در اجتماع تقویت کند
وی از شعارش می گوید آینده ای می سازم که گذشته ام در مقابلش زانو بزند
مهری فلاحی با نگاهی پر از عشق و صمیمیت به همسرش و خطاب قرار دادن آقا سید، ما را بدان داشت تا از ازدواجش بپرسیم
چگونه ازدواج کردید ؟

در ماه محرم با یکدیگر آشنا شدیم، شوهرم سید است و بالای سرم جای دارد .
باید بگویم پدر و مادر همسرم بعلت مشکل جسمی ای که دارم مرا نمی پذیرفتند و با این ازدواج مخالف بودند اما همسرم بصورت منطقی با آنان سخن گفت و آنان را راضی نمود و بعد از ازدواج بارها از آنان پرسیدم که آیا از من راضی هستید آنها خوشحال بودند که من میتوانم کارهایم را خودم انجام دهم و این برایشان ارزشمند است ، اکنون مرا دوست دارند .
وی اظهار داشت ازدواجم باعث پیشرفتم در امر ورزش شد و تمریناتی که همسرم بواسطه رشته تحصیلی اش با بنده انجام می دهد در تقویتم بسیار تاثبر افرین است .
خنده پر معنی مهری فلاحی ما را بدان داشت تا از همسر وی نیز سوالاتی بپرسیم
وی از اراده مهری بسیار تعریف میکند و می گوید انسانی که اراده قوی ای دارد در مدیریت زندگی اش نیز موفق است و اینگونه از معلولیت همسرش برای خود حس زیبایی خلق کرد و افزود: لذت زندگی در نوع نگاه ما به زندگی است و اگر بار دیگر متولد شوم باز هم به سراغ مهری می روم
همسر فلاحی به زندگیش. نمره ۲۱ می دهد و می گوید : مهری نمره زندگیم را از ۲۰ ارتقا داده است، و این مسئله باعث خرسندی من است.
مهری فلاحی در مقابل واژه های زیر این چنین می گوید : 
مادر= زحمتکش
پدر= با کمی مکث دلسوز و مهربان
ورزش = هدف
معلولیت = هدیه خدا
همسر = زندگی
عشق = علاقه شدید قلبی
پارالمپیک یورو = هدفی که هر ورزشکار می خواهد آن را بدست آورد و هر ایرانی میخواهد با بدست اوردنش پرچم ایران را به اهتزاز در آورد
فلاحی در ادامه از پیروزیش می گوید : با اینکه یک کار تیمی است حتی اگر در جایگاه اول دومی هم نباشیم تا چهارم هستیم و پیروزیم
وی از خواسته اش از مسیولین می گوید
به معلولین بیشتر رسیدگی شود، شاید برای بنده خیلی عادی باشد زیرا دو پای مصنوعی دارم اما بقیه معلولین شاید این شرایط را نداشته باشند، متاسفانه امکانات شهری ما بیشتر برای غیرمعلولین است اگر فضایی نیز برای معلولین بکار گرفته شود امیدی برای معلولین است
فلاحی از مردم خواست تا با دعاهایشان ورزشکاران پارالمپیک را یاری نمایند
مادر مهری نیز در پایان دست به آسمان شد و با خدایش درد دل کرد و گفت از خدا هیچی نمی خواهم اما بچه هایم سلامت باشند
دلم پر درد است اما سکوت را به حرف زدن ترجیح می دهم
پدر مهری فلاحی نیز در آخر مصاحبه رسید و با برق افتخار در چشمش کنار مهری نشست و دستان مهری را فشرد و از او خواست تا با توکل به خدا به پیروزی بیاندیشد.
همای گیلان برای این مسافر پاراالمپیکی موفقیت و پیروزی را آرزومند است .
خبرنگار : مرضیه عسگری