اختصاصی همای گیلان: ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻤﺎﺭﺵ ﻛﺸﺘﮕﺎﻥ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﻯ ﻧﺒﺮﺩ ﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺳﺎﺳﺎﻧﻴﺎﻥ ﺷﻴﻮﻩ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﻣﺪﺑﺮﺍﻧﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ … ﺳﺎﺳﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﯽ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﺯ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺷﻜﺎﻧﻴﺎﻥ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﻫﺮ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﻓﺮﺍﺯﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻴﻨﻬﺎﺩﻧﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﺒﺮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ..
ﭘﺮﻭ ﻛﻮﭖ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﺪ :
” ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﻧﺒﺮﺩﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺷﺨﺺ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻧﺒﺮﺩ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﻩ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺳﭙﺎﻫﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺎﻥ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻟﺸﻜﺮﻳﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺷﺎﻫﻰ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﻨﻬﺎﺩ ﺳﭙﺲ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﺩﺍﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻭ ﻣﻴﮕﺬﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﻚ ﺗﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺳﺒﺪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺳﺒﺪ ﺣﺎﻭﻯ ﺗﻴﺮﻫﺎﻯ ﺳﻠﺤﺸﻮﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﺷﺎﻩ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﻮﻡ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ .
ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻦ ﺳﺒﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﻜﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺳﺮﺑﺎﺯﻯ ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﺳﺒﺪ ﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﻚ ﺗﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺗﻴﺮﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﺪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻋﺪﻩ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻛﺸﺘﻪ ﻳﺎ ﺍﺳﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺮﺍﺳﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺳﻠﺤﺸﻮﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﺷﺨﺺ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﻳﻪ ﻭﺍﺳﭙﻮﻫﺮﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ …”
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺳﺮﺩﺍﺭﺍﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﻳﻪ ﺳﭙﺎﻩ ﺗﻴﺮﻫﺎ ﻳﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﻳﻌﺎ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺳﺮﺩﺍﺭﺍﻥ ﻛﺎﺭﺁﺯﻣﻮﺩﮔﺎﻥ ﻭ ﻣﺪﺑﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺳﭙﺎﻩ ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻓﻮﺭﻯ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻻﻳﻘﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺤﻜﺎﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺭﺗﺶ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﻛﻨﻨﺪ.
ﮔﻔﺘﻨﻴﺴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺁﻣﺎﺭ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﮔﺎﻥ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﺮﺩ ﻫﺎﯼ ﺳﺎﺳﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﺒﺮﺩ ﻗﺎﺩﺳﻴﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﺒﺮﺩ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺣﺘﻰ ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺳﺘﻢ ﻓﺮﺧﺰﺍﺩ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺧﺖ …
ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﺩﺳﻰ ﺑﺎ ﻣﻨﻨﺪ
ﺩﺭﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺗﺎﺯﻳﺎﻥ ﺩﺷﻤﻨﻨﺪ
ﮔﻤﺎﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺸﻪ ﭘﺮﺧﻮﻥ ﺷﻮﺩ
ﺯ ﺩﺷﻤﻦ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﻭﺩ ﺟﻴﺤﻮﻥ ﺷﻮﺩ
ﺗﺮﺍ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺗﻦ ﺁﺑﺎﺩ ﺑﺎﺩ
ﺩﻝ شاه ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺩ
ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﺩﺳﻰ ﮔﻮﺭﮔﺎﻩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ
ﻛﻔﻦ ﺟﻮﺷﻦ ﻭ ﺧﻮﻥ ﻛﻼﻩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ
انتشار مطالب خبری و یادداشت های دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای منتشر میشود.