بانوی غزل ایران سیمین بهبهانی/علیرضا مددی مژدهی پژوهشگر و فعال فرهنگی

اختصاصی همای گیلان:سیمین خلیلی فرزند نویسنده و روزنامه نگار برجسته وقت عباس خلیلی و فخر عظما خاتون ،عضو انجمن نسوان (زنان) وطن خواه و سردبیر روزنامه آینده بود، سیمین بعد از ازدواج اولش با حسین ملاک بهبهانی در سال ۱۳۲۵ شمسی به نام خانوادگی شوهرش شهرت یافت، هرچند بعدها با منوچهر کوشیار ازدواج کرد، اما همچنان این نام با او باقی ماند.

بهبهانی شاعری برون‌گرا است اغلب دغدغه ی شخصی اش را کمتر در شعر وارد کرد و بیشتر به دنبال طرح دغدغه های های اجتماعی بود، از معدود شاعرانی است که درباره جنگ تحمیلی و زلزله نیز اشعاری سروده است، شعری با مطلع:

شلوار تا خورده دارد مردی که یک پا ندارد
خشم است و آتش نگاهش یعنی تماشا ندارد

که هنوز هم از اشعار معروف پیرامون جانباز جنگ تحمیلی به شمار می رود.

از نه دفتر شعر سیمین بهبهانی می توان به دفترهای زیر اشاره کرد:
سه تار شکسته، جای پا، چلچراغ، رستاخیز

و سوگنامه‌ای به نام “آن مرد مرد همراهم ” نیز انتشار داده استمع در باره همسر دومش می باشد

شاعر دو جُنگ: با قلب خود چه خریدم و کلید و خنجر و یک خاطره نویسی به نام :یاد بعضی نفرات نیز منتشر کرده است.

تخصص اصلی سیمین بهبهانی در سرودن شعر، قالب شعری غزل است ، حتی عده ای او را بانوی غزل ایران نامیده‌اند. نگارنده می‌کوشد تا به برخی از ویژگی‌های شعری این شاعر شهیر معاصر اشاره کند:

-بیان مضامین واقع گرایانه از افراد معمولی و حتی مطرود جامعه با دیدی انسان‌دوستانه نظیر: دزدها، فاحشه ها و جیب‌برها
– بافت موسیقی هایی نو با رگه های بینش فلسفی- اساطیری
– خارج کردن غزل از کلی گویی با وارد ساختن نگاه جزئی در نهایت سادگی در بیت های غزل
– بهره‌گیری از فضاسازی های روایی
– به کارگیری وزن های غیر رایج و یا ابتکاری در شعر
– توالی فضایی ابیات و ارتباط کامل آنها در یک غزل

با کانال همای خبر همراه باشید.http://@homaygilanir