ناگهانی ترین روز/ سید رضا سید دانش

همای گیلان: جهان یک خورشید دارد که یازده کهکشانِ نورانی در آن فروزان است و سیصد و سیزده ستاره ی دنباله دار، ملتزمِ رکابِ  تابناکِ اوست …

شب های دنیا، طویل وُ تاریک وُ تاراج گشته، در انتظارِ سپیده دمی ست که تجلیِ خورشید است.

خورشیدی یگانه ترین ، که در هیئت سواری تابان، در آستانه نیلوفر وُ نرگس، طلوع می کند.

شب زدگان، خواب وُخانه را رها می کنند و در ناگهانی ترین روزِ آفتابیِ زمین، به خیابان ها

وُ کوچه ها می آیند.

بارانِ نرگس می بارد و سوار به اشاره ی دستی، بهار را، حتا در خشکیده ترین خاک ها

سبز می کند.

در این روزِ ناگهان، دیگر همه می دانند که سالیانِ درازِ انتظار، به پایان رسیده است.

می دانند نان وُ سیب، به تساوی تقسیم می شود؛ و صلح وُ دوستی وُ مهربانی، دل ها را به آسمان نزدیک می کند.

می دانند که دیگر تمامِ جهان: سجاده ای بلند می شود با شاخه ای گُلِ یاس، که عشق بر آن به نماز می ایستد …

آقا جان! نهم ربیع است و ما؛ همچنان بی قرارِ توایم.

سید رضا سید دانش  –فعال فرهنگی و رسانه ای