چاپ مطلب چاپ مطلب

اوضاع امنیت کشور در عهد شاه عباس اول صفوی / علی غلامرضایی پژوهشگرتاریخ

اختصاصی همای گیلان: هنگامی که شاه عباس بزرگ به سلطنت رسید گوشه و کنار ایران به سبب جنگ های داخلی ، شورش ها ، جنگ با عثمانی و ازبک و حضور استعمارگران در آبهای جنوب ایران به شدت بی امن شده و راهزنان و سوداگران نیز بیش از پیش به سلب امنیت و آرامش مردم دامن میزدند و به همین خاطر مردم از ترس نا امنی ها ، تجاوز کشور های بیگانه و خصوصا دزد ها و راهزنان آرام و قرار نداشتند و کاروانسراها و جاده های کشور به منتهی ضعف خود رسید بود.

%d8%b9%d9%84%db%8c-%d8%ba%d9%84%d8%a7%d9%85%d8%b1%d8%b6%d8%a7%db%8c%db%8c

بنابراین شاه عباس بزرگ از آغاز پادشاهی با ایجاد امنیت و برانداختن دزدی و راهزنی همت گماشت.و در اندک زمان بنیروی تدبیر و سیاست در سراسر کشور امنیتی پدید آورد که در تمام کشور های دنیا بی نظیر بود.شاه عباس مسئولیت حفظ امنیت و جلوگیری از دزدی و راهزنی را در هریک از ولایات ایران بر عهده مردم و حاکم آنجا نهاده بود. به طوریکه اگر در شهری راهزنی میشد غرامت اشیای سرقت شده را از حاکم آنجا میگرفت. و اگر کاروانی مورد دستبرد راهزنان قرار میگرفت خسارت اموال سوداگران را از اهالی دهکده های اطراف میگرفتند.

“…شاه عباس مقرر داشته بود که مسئولیت امنیت هر ناحیه بر عهده آن مردم و حکام آن ناحیه است و اگر در آن قسمت اموال تجار و کاروانیان سرقت شود بایستی مردم آن ناحیه از عهده غرامت برآیند. به همین جهت دزدان و راهزنان گرفتار و از میان برداشته شدند…” البته شاه عباس به سختی دزد ها و راهزنان را مجازات کرد به طوریکه گروهی از راهزنان را سر برید ، گروهی را زنده زنده در تنور ها انداخته و سوزاندند ، گروهی از راهزنان را از بالای بام ها و مناره ها به زیر افکنده و گروهی را نیز تا نیمه بدن در کنار جاده ها در خاک میکردند و گچ میگرفتند تا مایه عبرت دیگر دزدان شود.بنابراین با ایجاد رعب و وحشت در میان دزدان و راهزنان ، آسایش و امنیت داخلی به نهایت درجه خود رسید.

“…در ایران بر خلاف خاک عثمانی دزدی و راهزنی نمیشود. و کاروانها با کمال آسایش و اطمینان سفر میکنند.اگر اتفاقا در راه کسی را دزد بزند ، دهکده های اطراف محلی که دزدی در آنجا روی داده است ، خسارت صاحب مال را هرقدر که او به قید قسم ادعا کند میپردازند…” (سفرنامه پیترو دلاواله ، جلد ۷ ، ص ۳۵۸ )
“…شاه عباس دشمن جان دزدان است و آنان را به سختی مجازات میکند. و در هیچ کشوری مسافران و تجار نمیتوانند – چنانچه در ایران ممکن است – با آسودگی و اطمینان سفر کنند…” (سفرنامه آنتو لیو دو گو ه آ)
منبع:کتاب اوضاع ایران درروزگارصفویان،علی غلامرضایی،انتشارات دافوس

//علی غلامرضایی پژوهشگرتاریخ

About سردبیر

Check Also

حیات وحش.. حیات وحش؛ نامی است که ما بر روی موجوداتی گذاشته ایم که اجازه بهره کشی و سوددهی به ما ندادند و در برابر سوءاستفاده های نابجای ما ایستادند یا فرار کردند.. به همین دلیل بیجا، انسان هایی که متمرد و سرکش و نافرمان بودند هم صفت “وحشی” گرفتند!

حیات وحش..   حیات وحش؛ نامی است که ما بر روی موجوداتی گذاشته ایم که …

۴ comments

  1. امیرحسین فراز

    درود استاد غلامرضایی عزیز.عالی بود.اینطور میشه ریشه دزدی رو کَند نه کجدارو مریض و یکی به نعل زدن و یکی به میخ

  2. با سلام و درود بر استاد تاریخ ناطق ایران
    واقعا جالب بود
    حیف که ……
    واقعا به چنین مسئولینی شبیه به شاه عباس نیاز داریم

  3. واقعا دوره خوبی از تاریخ ایران بوده است . ممنون استاد عزیز عالی بود

  4. خبلی جالب بود
    ممنون