اختصاصی همای گیلان: «همهٔ مردان رئیس جمهور» (All the President’s Men)عنوانی فیلمی از آلن ج. پاکولا دربارهٔ تقلب انتخاباتی در زمان ریچارد نیکسون که به «رسوایی واترگیت »مشهور شد و استعفای نیکسون را از ریاست جمهوری آمریکا در پی داشت،می باشد که در سال ۱۹۷۶ اکران شد،ولی اشتباه نکنید موضوع این یادداشت بررسی ونقد این فیلم یا بحث در مورد تقلب های انتخاباتی و واترگیت نیست.بنده تنها عنوان یادداشت خود را از این فیلم وام گرفته ام.
راستش را بخواهید وقتی در جلسه هفته گذشته با دکتررییس کرمی رییس ستاد سلامت دکترحسن روحانی بهمراه یک تیم قوی متشکل از دکتریزدان نیک (تحلیل گر گفتمان و استاد برجسته پرستاری ) ،عبداله صفری ( رییس هییت مدیره نظام پرستاری تبریز ومشاور ستادی دکترپزشکیان)، دکترجاریانی ( از بزرگان انجمن پرستاری) ، احمد نجاتیان ( قایم مقام پیشین سازمان نظام پرستاری ) ،اقای اسدنیا و خانم طالبی( از کنشگران صنفی و سیاسی پرستاری) ،شرکت داشتم و بعدا عکس های معمولی که در پایان اینگونه جلسات گرفته می شود را دیدم ،ناخوداگاه این عنوان در ذهنمگذشت :
« همه مردان رییس جمهور» !
رییس جمهوری که تنهاست و مدتهاست که جز شهروندانش و اصلاح طلبانی که خود مورد هجمه هستند ، توپخانه رسانه ای وپروپاگاندای منتقدانش علیه او تلاش می کنند و البته و با کمال تاسف تا حدودی هم موفق شده اند.هر چند این زمین سوخته ای که این دلواپسان ایجاد کرده اند بدرد خودشانهمنمی خورد وتنها امنیت و وحدت ملی را تهدید وزخمی نموده اند .
دموکراسی معایب ومحاسن خود را دارد ،بخصوص در نظام انتخاباتی ودموکراسی دست وپا شکسته ما که قوانین نیاز به بازنگری دارند وجامعه مدنی هنوز رشد نیافته است.ولی من نمی توانم به نتیجه انتخابات نهمین دوره ریاست جمهوری در ۲۹ اردیبهشت خوش بین باشم و یا بدبین.
خوش بین از انجهت که حسن روحانی دوباره وارد دفتر ریاست جمهوری در خیابان پاستور شود و یا بدبین که اقای رییسی وارد خیابان پاستور شود.
از این مقدمه نسبتا طولانی که بگذرم به ان عکس بر می گردم وعنوان یادداشت خود.
هفته گذشته همراه گروهی ازپرستاران نخبه و البته میدان دیده برای حمایت از دکتر روحانی جلسه ای داشتیم با دکتر رییس کرمی در دفتر انجمن اسلامی پزشکان.این جلسه در فضایی برگزار می شد که اقای کشفی معاون فرهنگی سازمان نظام پرستاری کشور ( که دست راست اقای شریفی مقدم هم هست )در متینگ ستادی اقای بقایی شرکت کرده و البته از مشایی قول گرفته بود وزیر بهداشت اینده یک پرستار باشد!!!! .پیوند عدالتخواهان پرستاری با جریان انحرافی که من انرا «وزش بادسیاه در میان روپوش سپید»می نامم.
البته اقای دکتر مظلوم که نایب الرییس شورایعالی نظام پرستاری است نیز با همین عنوان سازمانی خود رفته بود و در مشهد از ایت اله رییسی حمایت کرده بود.
و اقای چراغی دبیر هییت رییسه شورایعالی و البته از اعضای خانه پرستار هم با سعید جلیلی جلسه ای داشته و به نقد طرح تحول سلامت پرداخته بود.
خب ! همه این کدها کافی بود که ما به این نتیجه برسیم که سازمان نظام پرستاری کشور با ناپختگی و تعجیل بسیار خود را به اردوگاه اصولگرایان چسبانده و علی رغم تکذیب های متعدد بعضی اعضای سازمان و موضع اصلاح طلبانه اقای شریفی مقدم قایم مقام سازمان نظام پرستاری کشور، این تشکل شناسنامه دارکه علی القاعده باید غیر سیاسی باشد به سرعت وارد گود سیاست شده است.
البته گروهی کوچک از دل سازمان و با تابلوی خانه پرستار ( که اینهم جای بحث دارد) پیش از جلسه ما ،برای ملاقات با دکتر رییس کرمی رفته و از طرف شریفی مقدم اعلام کرده بودند که خانه پرستار صد در صد حامی روحانی است.
ولی تناقض وقتی اشکارتر شد که اقای چراغی اعلام کرد:«خانه پرستار هنوز اعلام موضع رسمی نکرده…و اگر قولی هم داده شده نظر شورای مرکزی نبوده،چون تاکنون جلسه و مصوبه ای در این رابطه نداشته ایم و این نوع خبر پراکنی به هیچ عنوان صحت ندارد» ،البته سکوت معنادار دبیرکل خانه پرستار که همزمان قایم مقام سازمان نظام پرستاریست و مواضع کاملا متضاد دکترعلی محمد ادابی ریاست سازمان نظام پرستاری کشور که دایما بر نقد طرح تحول سلامت و دولت پا می فشارد مشخص کرد که در پرستاری عملا تشکیلات رسمی بسمت اقای رییسی تمایل دارد نه حمایت از حسن روحانی.
هر چند من «خانه پرستار» را تشکلی مشکوک ،ناکارامد و البته فاقد هویت سیاسی مشخص می دانم (واین نظر شخصی من است) و البته نقد عملکرد خانه پرستار موضوع این نوشتار نیست،ولی انچه مسلم است پرستاری از خلا گفتمانی والبته اراده کافی برای تبدیل شدن به یک گروه حرفه ای کنشگر رنج می برد که خانه پرستار برای ایجاد چنینگفتمانی عملا ضعیف نشان داده است.
انچه که در این یادداشت خواهد امد ونوشته های بعدی را نیز پوشش خواهد داد « مانیفست اصلاح طلبانه» گروهی در بدنه پرستاری است که من انها را « همه مردان رییس جمهور »! نامیدم.مانیفستی که اغازی خواهد بود برای گفتمان های سپید در عالم سیاست با پرچمداری پرستاران ، و البته تولد تشکیلات غیر صنفی وکاملا سیاسی در این حرفه سپید.
ما باید بدانیم حرکت اجتماعی _ صنفی پرستاری برای عدالتخواهی جزیی بسیار کوچک از پازل های معیوب و بعضا غیرقابل اصلاح جامعه و سیستم مدیریتی کشور ماست که لاجرم باید با یک تیوری سیاسی _ اقتصادی شناخته شده ای عجین گردد.
« همه مردان رییس جمهور» طرفدار ایدیولوژی سیاسی اصلاح گرایانه هستند، بقول سوسیال دموکرات ها« نه به انقلاب ،اری به اصلاح » هر چقدر که این اصلاحات طول بکشد و یا هزینه بردار باشد.
منتظر مشخصات و موارد مانیفست اصلاح طلبانه « حامیان حسن روحانی در عرصه سلامت » باشید.♦️
ادامه دارد…
/علی دادخواه ،تحلیل گر سیاسی و صنفی