بردگی و خیرات/دکتررحیم پوردکترای اقتصاد

اختصاصی همای گیلان: اندیشه ای از دیر باز در بخشی از حوزه های علمیه رواج داشته است که : اگر ما در جامعه؛  ” عدالت ” را برقرار سازیم. پس “خیرات ” را چه کنیم ؟!
این اندیشه متاسفانه ؛ امروزه  در بخش هایی از اقتصاد ایران ؛ سلطه دارد.  
اگر نیک ؛ نگاه کنیم در خواهیم یافت که در برنامه ی برخی از نامزدهای ریاست جمهوری هم ؛ مشهود بود و تبلیغ می شد .
استناد این صاحبان اندیشه هم متاثر بودن از افکار ارسطو در یونان باستان است که به صورت ترجمه ای به حوزه های علمیه ی ایران  هم راه یافته است .
چنانکه می دانیم در اندیشه افلاطون و ارسطو ؛ برده داری پذیرفته شده بود. با این تفاوت که افلاطون براین باور بود که حاکمان و نطامیان نباید ” مالکیت” داشته باشند و بقیه ی مردم می توانند صاحب مالکیت شوند .
اما ارسطو که شاگرد افلاطون بود به حاکمیت ” طبقه ی متوسط ” معتقد بود که امروزه این طبقه ی متوسط در زبان و عمل حاکمان ما جاری است و روالی آشناست.   
 با پایین نگه داشتن ؛” دستمزد ” ؛ و پرداخت ” خیرات ” تحت عنوان کمیته ی امداد یا ” یارانه ” مهر تاییدی بر ” بردگی ” انسان ها در قرن بیست و یکم تاکید موکد دارند .
نتیجه : این روند ۴۰ ساله در ایران تصادفی نیست بلکه ریشه در افکار یونان باستان دارد که مردم را به سه گروه حاکمان (از جنس طلا) ، نظامیان‌( نقره ) و توده ی مردم (از جنس آهن) می داند و در عین حال؛ بدون آنکه بر زبان جاری کنند ” بردگی ” را نیز پذیرفته اند . البته در این میان؛ برنامه های صندوق بین المللی پول و بانک جهانی که شامل حذف یارانه ها؛ حداقل دستمزد ، ساختن مناطق آزاد تجاری مانند کیش ، قَشم و چاه بهار و کم کردن نقش دولت در اقتصاد و سرمایه گذاری خارجی را نیز در عمل پذیرفته اند.  
این شیوه حکومت داری در گذشته؛ در برزیل ؛ آرژانتین در دهه ۱۳۶۰خورشیدی پیاده و مصیبت بار شد و پدیده ی” کودکان کار ” را به دنبال داشت.
این برنامه ؛ در دهه ی ۱۳۷۰‌خورشیدی در ایران هم  اجرا شد و رشد تورم هم به ۵۰ درصد در سال ۱۳۷۴ رسید که بعد از ۱۳۲۱ و ۱۳۲۲[بواسطه ی اشغال ایران توسط روس، انگلیس و آمریکا] سابقه نداشته است.
پس با تورم  پیاپی ۴۰ ساله، فاصله طبقاتی بیشتر و بیشتر شده است .  
در این میان دولت های راستگرا (میانه رو و افراطی و میانه رو) از سال ۱۳۷۰هم به دستکاری دستمزد ها و هم به خیرات روی آورده اند.
از اینرو دوگانگی شدید اقتصادی در تار و پود اقتصاد ایران تنیده و جاودانه شده است و دستمزدهای روزمزدی، قراردادی،  پیمانی؛ استخدامی و مدیریتی بین ۵۰۰ هزارتومان تا ۴۰ میلیون تومان را [ ماهانه ] در اقتصاد ایران؛ نهادینه ساخته است.  
پس این ها؛ تصادفی نیست بلکه برنامه هست و اندیشمندان و اقتصاددانان و مبلغان دینی بزرگ و کوچکی مانند برخی  آخوند ها ی بازاری را  در حیاط خلوت اندیشه خود دارند. بدبختانه.

با کانال همای خبر همراه شوید