چانه زنی در حوزه معادلات قدرت یا کابینه ای برای چرخ پنجم گاری/جلال میرزا آقایی

اختصاصی همای گیلان: بی شک آنهاییکه با ذات و روانشناسی قدرت متمرکز , بدون سازوکارهای دموکراتیک در نظارت آن آشنایی کامل دارند در تحلیل کاربردی بلوک قدرت دچار اشتباه کمتری خواهند شد.آنچه را که باید در تحلیل فلسفی آن مد نظر داشت شکل گیری این ساختار در بازه و گستره تحولات بعد از انقلاب می باشد .بررسی گام به گام و لحظه به لحظه در تشکیل این بلوک قدرت ما را در شناخت کامل همه زوایا و عوامل تشکیل دهنده آن, هدایت و راهنمایی می کند .ساختاری که با تعریف جامع یک قانون اساسی متناسب با زمان خویش و با انگیزه های دموکراتیک متاثر از انقلاب شکل گرفته که در بطن خویش ,نهاد های قدرتمند انتصابی در کنار نهاد های انتخابی در یک فرایند سیستمی غیر پاسخگو را نهفته دارد .عدم تعریف جامع و رادع در حوزه نظری نسبت به منافع ملی متناسب با خواست اکثریت جامعه ,بزرگترین عامل اختلاف بین نهادهای انتصابی غیر پاسخگو با نهاد های انتخابی پاسخگو می باشد.نبود سیستم آزاد گردش نخبگان و فقدان نهاد های اجتمایی قدرتمند در فرایند دگردیسی ورود و خروج کنشگران سیاسی ,نهاد های انتصابی را به تصرف باند های قدرت و ثروت و شبه دولت های نظامی و اقتصادی در آورده است که دولت احمدی نژاد محصول این نهاد ها بود.تضاد کامل منافع این نهادهای انتصابی و مجمع الجزایر حواریون متصل به آنها با دولتهای متاثر از انتخاب مردمی ,تنش های و لرزشهای سیاسی و اجتمایی زیادی در جامعه ایجاد کرده که بنوبه خود باعث توسعه نیافتگی زیر ساخت های اجتمایی و سیاسی و اقتصادی بیشماری شده است که شاخص ترین این رویارویی نهاد ها با همدیگر در دولت اصلاحات و مجلس تشکیل یافته از آن با بلوک قدرت و نهاد های انتصابی بود.کم کم دامنه خواسته ها ی این نهادها از مرزها فراتر رفته و بخشی از منافع آنها در خارج از مرزها تعریف شده و در این میان دولت متشکل از خواست مردمی دیگر در شکل و اندازه و هیکل این نهاد ها نبوده و نیست . تاثیر گذاری آنها در حوزه منازعات خاور میانه ای و شرایط مساعد ی که از شکست بهار عربی نصیب آنها شده ,باعث شده که کلید حل معادلات خاور میانه بدون آنها غیر ممکن است.
اینک دولتی پس از پیروزی در یک انتخابات شبه دموکراتیک و با تشکیل کابینه ای مطابق قول و قرار های انتخاباتی ,قصد سیاست ورزی در چنین شرایطی و در تضاد با منافع آنان را داشته ! بیشتر به طنز شبیه می باشد تا چیز دیگری.روحانی به سیاست و فراست دریافته است اگز حوزه بازی قدرت را به تنازع و در هر میدانی بکشاند بازنده می باشد و تنها راه پیش روی او ,چانه زنی با بلوک قدرت و دادن امتیازات سیاسی و گرفتن امتیازات اقتصادی می باشد و تعدیل قدرت مخرب تند روها با ورود چهره های اعتدالی تر از جناع مقابل و شریک آنها در کابینه و مصونیت کابینه خویش از هجوم آنها .او از شرایط نابسامان منطقه و جهان و آتش به اختیار بودن نهاد های قدرتمند انتصابی در وخیم کردن این اوضاع بخوبی آگاه می باشد و جنبش اجتمایی قدرتمندی هم نیست که در چانه زنی دست بالا را داشته باشد .تمام اهتمام روحانی گشایش حتی الامکان در حوزه اقتصادی می باشد تا طبقه متوسط در حوزه معادلات اقتصادی شکل بگیرد و فشار این طبقه باعث عقب نشینی های بلوک قدرت و امتیاز دهی متناوب باشد کاری که تینگ شیائوپینگ در چین انجام داد و گور باچف در روسیه موفق به انجام آن نشد و دنباله های آنان در دهه اخیر نظیر کاسترو و قذافی و صدام با عدم درک شرایط جهانی , کشورشانرا از کاروان توسعه و تمدن عقب انداختند.

با کانال همای خبر همراه شوید