اختصاصی همای گیلان: کتاب «اوضاع نظامی ایران در دوره نادرشاه » در هشت فصل و با عنوانهای «بررسی منابع اصلی»، «اوضاع ایران در آستانه ظهور نادر»، «اقدامات سیاسی نظامی نادر قبل از نیابت سلطنت و دفع افغانان»، «اقدامات سیاسی نظامی نادر در دوران نیابت سلطنت»، «تثبیت قدرت و فتوحات مهم نادر»، «جنگ با عثمانیها»، «انحطاط حکومت نادر» و «ارتش نادر» نوشته شده است.
دوره کوتاه مدت حکومت نادر ( ۱۱۶۰-۱۱۴۸ ه. ق ) با درخشش در عرصه های منازعات بی پایان و متعدد نظامی داخلی و خارجی همراه بود. لشکر آرایی و دشمن کشی ها و جنگ و نزاع های متعددی هم که به وقوع می پیوست، با وجود همه شرایط نامساعدی که پدید می آورد، در کل مسئله از مرکزیت سیاسی کشور و تشکل ملت کم نمی نمود. عدم پیوستگی به خارج از کشور، تعادل حیاتی جامعه را برقرار نگاه می داشت و با انضمام بخش های جدا مانده از فلات به خاک اصلی، موقع استقلال و اکمالی آن را نیز استحکام می بخشید. از مشخصه های دیگر این عصر، این است که در آغاز کار نادر با وجود شورش های داخلی و هجوم های بیگانگان، وحدت ملی و عمومی بر مبنای وحدت ملک محمود سیستانی نیز از ضعف دولت مرکزی استفاده کرد و و در مشهد تاج بر سر گذاشت. تنها قسمتی از ایران در دست طهماسب سرگردان بود. شاه طهماسب در صدد بود بر دشواری ها غلبه کند و خواست از ضعف ترین شروع کند که ملک محمود سیستانی در مشهد بود. در مصاف با او بود که توانست نادر را به جمع سرداران خود اضافه کند که او هم بلافاصله خود را بازیافت و به عنوان سپهسالار کل نیروی شاه طهماسب انتخاب شد و بعد از تصرف مشهد به سروقت هراتیان رفت و آنها را نیز مطیع نمود. نادر جنگهای مشهد، هرات، مهماندوست، سر دره خوار، مورچه خورت و زرقان، نشان داد که نادر دوران است تا اینکه کار اشرف را در جنوب دنبال کرد و بساخت. حالا نوبت دولتهای روس و عثمانی بود که می بایست خاک وطن را تخلیه می کردند و نادر به هردو دولت پیغام فرستاد که مناطق اشغالی ایران را تخلیه کنند. اما امپراطوری عثمانی با نادر جنگهای مکرر نمود. این جنگها با دولت عثمانی هم قبل از پادشاهی و هم بعد از تاج گذاری در جریان بود تا اینکه امپراطوری عثمانی مجبور به درخواست صلح و تخلیه خاک ایران شد. نادر بعد از تسخیر قندهار به هندوستان حمله کرد و غنائم سرشاری به دست آورد. وی بعد از بازگشت پیروزمندانه از هند نیز دست از جنگ برنداشت بلکه به جنگ حتی بر علیه ملت خود در داغستان ادامه داد. اتفاقات بیشماری که پس از نام و نشان یابی نادر پیش آمد، دست کم این معنی را می رساند که او نه فقط از نظر نظامی مردی سیاس، مدبر و کاردان و در همان حال استراتژیستی بی مانند بود که حتی در میان بزرگان جهانی به حقیقت بزرگترین آنان به شمار می رود، بلکه از نظر درک و فهم اوضاع و احوال روزگار و شناخت امور اجتماعی و سیاسی و اقتصادی عصر خود نیز کم نظیر بود.
چاپ دوم کتاب اوضاع نظامی ایران در دوره نادرشاه نوشته علی غلامرضائی، در ۱۶۶ صفحه، از سوی انتشارات دانشکده فرماندهی و ستاد ارتش جمهوری اسلامی ایران(دافوس) منتشر شده است.
سپاس از بابت معرفی کتاب