تو حیرانی در این هنگامه، من هم از تو حیران تر/ علیرضامویدی فر

اختصاصی همای گیلان، زیاده گویی نمیکنم. به قدر کارشناسان امر، بر آمارها و انگاره ها تسلط ندارم. اما یک چیز را میدانم. در تمام تاریخ کهن گیلان زمین، هیچ نیروی قاهری حتی در ابعاد جهانی زمان خود، نتوانست با زور و سلاح و لشگر بر این خاک چیره شود. تنها مردمان نه، بلکه جنگلهای انبوه و باتلاقهای دشمن شکار و رطوبت لایزال طبیعت هم سدی بودند برابر نفوذ بدخواهان این ملک.
گیلان آنگاه به اسیری رفت که بزرگانش! کرنش کردند، که قدرت اسباب معامله شد، که قافله سالاری یافت نشد تا ببیند، دزدان همگی در پی این قافله هستند.
این شد که جنگلها را دریدند، مردابها خشکید و خاک بارش، جای نم باران های دل انگیز این دیار را گرفت.
گیلانی میهمان نواز نفهمید که برخی میهمانان می آیند، اما سر رفتن ندارند. و نه تنها خود میمانند که خرده فرهنگها و هنجارهایشان را هم بر میزبان آوار میکنند. گیلانی میهمان نواز دید و نفهمید و پذیرا شد. تا جایی که مدتی است زمزمه های شوم بیرون کردن صاحبخانه از ملک خویش به گوش میرسد.
آنانی که در این روزها برابر این زمزمه های گاه و بیگاه، از سر بیخیالی و سرخوشی میگذرند، روزی چشم خواهند گشود و کاشانه شان را در دست همسایه مدعی خواهند دید. و آنگاه است که داستان حیران امروز، به حیرت فردا مبدل خواهد گشت.

با کانال همای خبر همراه باشید