نادر شاه و روسیه /تهیه کننده علی غلامرضائی مدرس دانشگاه و پژوهشگرتاریخ ایران

اختصاصی همای گیلان: پس از مرگ پطر کبیر روش تجاوز و سیاست پیشروی روسیه متروک ماند و مشاوران ملکه آنا(anna) حاکم روسیه ملتفت شدند که موقعیت ایران به طور کامل بر ضد آنها تغییر یافته است. بنا بر این تصمیم گرفتند که ولایت خزر را تخلیه کنند.مازندران و استر آباد که هرگز اشغال نشده بودند به اضافه گیلان طبق عهدنامه رشت(۱۷۳۲ میلادی) به ایران برگشت. نادرشاه اولتیماتمی به ژنرال روسی داد و از او استفسار نمود که آیا کشور ایران را ترک میکند یا اینکه مایل است فراشان سلطنتی او را بیرون کنند.
از مسکو یک نماینده برای بستن معاهده با نادرشاه به مشهد رفت ولی نادر از دادن جواب فوری خودداری نمود.این نماینده سیاسی ملازم اردوی ایرانیان بود و یک روز از طرف فاتح بزرگ در حالی که پیروزی جدیدی به دست آورده بود فراخوانده شد.سفیر نام برده نادر را دید،روی زمین نشسته در حالی که البسه اش آغشته به خون بود با دست غذا میخورد. وقتی سفیر از علت احضار خود پرسید نادر به او گفت که میخواهد سفیر ببیند که او چگونه با دستهای آلوده به خون خشن ترین غذا را میخورد و البته او میتواند به اربابش بگوید که چنین شخصی <<هرگز گیلان را تسلیم نخواهد کرد>>
روسها سه سال پس از تخلیه ایالات خزر متوجه شدند جنگ آنها با ترکان عثمانی غیر اجتناب است نادر چون موقعیت را چنان دید روسها را تهدید نمود که اگر شهرهای باکو و دربند را به او تسلیم نکنند با ترکها متحد خواهد شد.روسیه از روی اضطرار تسلیم شد و آخرین ولایات مفتوحه پطرکبیر را در آن ناحیه واگذار کرد.در سال ۱۷۳۵ میلادی در گنجه عهدنامه ای به امضا نادرشاه رسید که موجب آن روسیه و ایران ملتزم شدند که در جمیع موارد با هم متحد بوده و هنگام هجوم دولت ثالثی(که منظور دولت عثمانی است) از مساعدت خودداری ننماید.

منابع :
۱-تاریخچه نادرشاه.مینورسکی.ترجمه یاسمی.ص ۴۹

۲-قهرمانان ملی.حقیقت.ج۲٫ ص۳۵۸٫۹٫۶ ۳-اوضاع نظامی ایران دردوره نادرشاه ،علی غلامرضائی ،انتشارات دافوس

با کانال همای خبر همراه باشید