پایگاه خبری و تحلیلی همای خبر پایگاه خبری و تحلیلی همای خبر|پایگاه خبری و تحلیلی همای گیلان|پایگاه خبری و تحلیلی استان گیلان|اخبار گیلان| اخبار روز گیلان | خبرهای گیلان| با اخبار گیلان همراه شوید|
همای گیلان، در هفته دولت امسال شاهد اتفاقی غریب و منحصربه‌فرد در تاریخ ۴۰ ساله جمهوری اسلامی بودیم، نه از روی اینکه سؤالی از رئیس‌جمهور ملت پرسیده شده باشد که این اتفاق در ماه‌های پایانی دولت دهم و پس از جنجال‌های آن مقطع و نزدیک به انتخابات سال ۹۲ روی‌داده بود، در مقطعی که پروژه گذر از رئیس‌جمهور وقت در مجلسی که ذوب در او بود محتمل به نظر می‌رسید که منتج شد به اتفاقات بعدی که هنوز هم کشور شاهد ادامه آن بی‌اخلاقی‌هاست. گذر از ماجراهای و اتفاقاتی که مابین روسای دو قوه و حتی سه قوه شکل گرفت که در تاریخ ایران و جهان بی‌نظیر بود، حضور جناب آقای روحانی در مجلس امروز تازگی و زوایای دیگری داشت.
با توجه به اتفاقات چند هفته اخیر و استیضاح دو وزیر کابینه (کار و اقتصاد) و رأی عدم موافقت با ادامه این دو وزیر با دولت، این زنگ به صدا درآمده بود که کف مطالبه و شرایط برخورد با رئیس محترم جمهور در روز سؤال همان عدد و آمار روز استیضاح وزراست.
یعنی اکثریت نمایندگان از پاسخ‌های ریاست‌جمهور قاعدتاً نباید قانع می‌شدند (حال این پاسخ هر چه بخواهد باشد). در روز سؤال، شاید انتظار مردم، بخصوص حامیان ایشان این بود که برخلاف گفتگوی خبری ماه گذشته جناب روحانی، واضح‌تر و بی‌پرده از دلایل شکل‌گیری شرایط امروز کشور صحبت کنند و از دولت خویش دفاع نمایند که البته با توجه به تجربه ایشان و تعهدی که این مرد به‌نظام و کشور احساس می‌کند قطعاً انسانی نبود که برای دفاع از خود از خطوط قرمز و مصالح کشور و اهمیت امنیت و آرامش جامعه بگذرند، چراکه در ابتدای سخنان خود در مجلس اشاره کردند که سعی خواهم کرد به نصایح و رهنمودهای مقام معظم رهبری برای امروز عمل کنم. بی‌شک رهبر انقلاب غیر از حفظ شرایط آرامش کشور خواسته دیگری از ایشان نداشته‌اند.
امروز برخلاف سال ۹۱ احترام متقابلی در مجلس حاکم بود، اما همان‌گونه که دیدیم و پیش‌بینی می‌شد، این احترام در تصمیم مجلسی‌ها تأثیر نداشت، اگر جناب روحانی جنجالی‌ترین پاسخ‌ها را هم می‌دادند جزء ایجاد تنش در قوا و جامعه و سوءاستفاده دشمن باز تأثیری در تصمیم نمایندگان نداشت، البته شاید بزرگانی با پیشنهاد ایجاد فضای دوستانه قول‌هایی مبنی به قانع شدن نمایندگان داده بودند که البته دیدیم که این‌گونه نشد و فرایند سؤال از ریاست محترم جمهور به قوه قضاییه هدایت گردید که خود روند خاص خود را دارد.
اما ماجرای عدم قانع شدن نمایندگان از پاسخ‌های رئیس‌جمهور دارای نکاتی است که به آن اشاراتی می‌کنم.
اول اینکه همچون بسیاری از کارشناسان پاسخ تمام سؤالات برای همه نمایندگان از اول روشن بود که این ماجراهای ۸ ماهه اخیر بدون مدیریت اتاق فکری در سایه قطعاً شکل نمی‌گرفت چراکه دولت جناب روحانی در سال ۹۲ شرایط بس بحرانی‌تر را مدیریت کرده بودند و همگی به‌خوبی می‌دانستند که کنترل این شرایط به‌تنهایی برای ریاست قوه مجریه که اختیارات و منابع محدود و مشخصی دارد میسور نمی‌باشد.
البته سؤال از اختیارات نظارتی نمایندگان است و این سؤالات قطعاً تلنگری برای دولت و بازنگری در نفرات تیم اقتصادی و هدف‌گذاری جدید در برنامه‌ریزی دولت را به همراه داشت.
اما نکته پراهمیت ماجرا در ترکیب رأی دادن مجلس‌ها و شرایط حامیان دولت در مجلس است در شرایط فعلی حدود یک‌سوم نمایندگان با توجه به پیشینه و پایگاه رأی خود و تعهد خود به جناحی خاص هر اتفاقی که در ماه‌ها و سال‌های آتی نیز بیفتد رأیشان معین و همچنان متحد در مقابل دولت تدبیر هستند و تکلیفشان مشخص است. از طرفی حامیان دولت دچار گسست شده‌اند در حال حاضر مدیریت واحدی نداشته و به‌عنوان‌مثال کسانی که در لیست امید یا حامیان دولت قرار داشتند با تقسیم شدن در فراکسیون‌های جانبی یا به‌عنوان مستقلین اظهارنظر می‌کنند یا با خارج شدن از این لیست، فرار به جلویی از نوع انتخابات مجلس ۹۸ را پیش‌گرفته‌اند به‌طوری‌که یک روز در میان شاهد سخنرانی‌ها و انتقادات این عزیزان از شرایط حاکم بر جامعه هستیم. (به‌اصطلاح خود را به‌عنوان منتقد دولت معرفی می‌کنند که نکند در سال ۹۸ به دلیل حمایتشان در سال‌های ۹۲ و ۹۶ از دولت دچار ریزش آرا گردند) بنابراین تنها تکیه‌گاه دکتر روحانی در حال حاضر تقویت یاران کابینه خود است بخصوص در تیم برنامه‌ریزی و اقتصادی که با هماهنگی سایر قوا شرایط سرمایه‌گذاری و تولید در کشور تسهیل و تسریع گردد که خود موتور محرکی برای اقتصاد کشور و اشتعال پایدار خواهد بود و دوم بازگشت به شعارها و وعده‌های انتخاباتی خود که اگر چنین شود پشتوانه ۲۴ میلیونی رأی خود را تا حدودی دوباره احیاء خواهد نمود، از ایشان تقاضا داریم که با مردم شفاف‌تر و در فواصل زمانی کوتاه‌تر سخن بگوید و از طرفی به پیشنهادات سازنده متخصصین به‌عنوان یک فرصت نگاه گردد. بی‌شک شرایط فعلی جامعه از دهه شصت سخت‌تر نیست و گذر از فضای داخلی ایجادشده توسط معاندین و وحدت‌شکنان و شرایط بین‌المللی که موردنظر آمریکا و صهیونیسم، با تکیه‌بر تعقل و تدبیر با بازگشت اعتماد و حمایت مردمی و زیر سایه وحدت ملی میسر خواهد شد.
