اختصاصی همای گیلان، بیمه به شکل سنتی و در مفهوم نوعی تعاون اجتماعی به منظور سرشکن کردن زیان فرد یا افراد در بین جامعه،در ایران سابقه ایی طولانی دارد،ایرانیان از حدود ۵۰۰۰ سال پیش،و از دوره کیقباد کیانی دارای نوعی بیمه بودندکه به افراد خسارت دیده از حوادث طبیعی از سوی حکومت تاوان داده می شد و افراد خسارت دیده اصطلاحا دریغمندان نامیده می شدند.
براساس خشت نوشته های تخت جمشید (پرسپولیس)تمامی کسانی که در آن کاخ در طی دوره ۲۳۵ساله در زمان پنج پادشاه هخامنشی کار می کردند، از حقوق ماهانه و بیمه برخوردار بودند.بعد از استقرار دین مبین اسلام در ایران نیز ، بواسطه آموزه های دینی روحیه معاضدت و همدلی به تقویت بینش بیمه به شکل سنتی انجامید و به دلیل کارکرد متنوع بیمارستان ها در امر درمان ، آموزش و … ، بیمه بهداشت از اولویت فراوانی برخوردار بود و بیمارستان عضدی در بغداد-که توسط عضدالدوله دیلمی احداث شده بود -در این زمینه سرآمد بود.
تاسیس بیمه در ایران به شکل حرفه ایی و امروزی به دوره ناصرالدین شاه در ۱۲۶۸ه .ش برمی گردد که انحصار بیمه حمل و نقل به مدت ۷۵سال در اختیار یک شهروند روسی به نام پلیاکف روسی قرارگرفت، از آنجا که وی نتوانست طی سه سال ، شرکت بیمه را تأسیس کند، قراداد لغو و در دوره احمد شاه ،در ۱۲۸۹ه.ش دو شرکت روسی به نام های نادژ داو و کافکا مرکوری در ایران راه اندازی شد.
در۱۳۱۰ه.ش ، با تصویب قانون ثبت شرکت ها در ایران نمایندگی شرکت های بیمه چند کشور نظیر :آلمان، انگلستان،اتریش و سوییس مانند شرکت های گستراخ،الیانس،رویال،ویکتوریا و… تأسیس شد و دامنه کار بیمه گسترش یافت.
به مرور زمان و با گسترش فعالیت های شرکت های بیمه خارجی، مسئولان کشور به ضرورت راه اندازی شرکت های بیمه وقوف یافتند و بدین سان ، در اواسط آبان۱۳۱۰ه.ش شرکت بیمه ایران تأسیس شد، از آن پس دولت با داشتن تشکیلات اجرایی مناسب قادر به کنترل بازار و نظارت بر فعالیت موسسات بیمه خارجی گردید.
در سال ۱۳۱۴ه.ش با کوشش الکساندر آقایان و علی اکبر داور ،شرکت سهامی بیمه ایران با سرمایه ۲۰میلیون ریال که تماما از سوی دولت تأمین شده بود، راه اندازی گردید،در ۱۳۱۶ه.ش نیز قانون به تصویب مجلس شورای ملی رسید و تنها ظرف چهار سال، بیش از ۷۵٪ بازار بیمه های کشور در اختیار این شرکت قرار گرفت و ۵شرکت بزرگ بیمه خارجی صرفا ۲۵٪ حق بیمه را در اختیار داشتند ، در این زمان، در کل خاورمیانه و حتی هندوستان هیچ شرکت بیمه کاملا ملی وجودنداشت.
روند فوق تا سال ۱۳۲۹ه.ش رواج داشت ، در این سال اولین بیمه خصوصی به نام بیمه شرق تشکیل و تا سال۱۳۴۳ه.ش هفت شرکت بیمه خصوصی دیگر به نام های : آریا،پارس، ملی،آسیا، البرز ، امید، ساختمان کار راه اندازی شد و با افزایش فعالیت بیمه ای در کشور در۱۳۵۰ه.ش بیمه مرکزی ایران تأسیس شد و وظایفی نظیر :تنظیم بازاربیمه، هدایت آن از طریق تصویب آیین نامه ها، مقررات، توسعه و تعمیم بیمه و شبکه کارگزاری را عهده دار شد.