اختصاصی همای گیلان، اواخر اسفندماه گذشته، سوار بر تاکسی، مسیر اتوبان صدر از شرق به غرب را طی میکردم. در یک چشم برهم زدن، دو اتومبیل نسبتا گرانقیمت، از دو سمت تاکسی به سرعت برق، رد شدند. ظاهرا با هم کورس گذاشته بودند. ۱۰ ثانیه بعد و پس از یک پیچ، یکی از ماشینها تبدیل به یک مجموعه فلزی مچاله شده و دیگری کنار اتوبان پارک کرده بود. راننده ماشین مچاله شده، که الحمدلله سالم بود، گوشی به دست با کسی حرف میزد و قطعا شرح وضعیت میداد. یک لحظه ذهنم رفت به این سمت که شاید به خانواده اش خبر میدهد تا بیایند و شب عیدی، دسته گل سیصد میلیونی اش را جمع کنند. جوانتر از آن بود که خودش چنین جیبی داشته باشد.
♦️پدر پولداری، اگر پذیرشش را داشته باشید، یکی از بهترین مشاغل دنیاست. میزنید و میبرید و میخورید، و صورتحسابتان را شخص دیگری پرداخت میکند که احتمالا پدر شما (نوعی) است. چنین روالی البته، به جبر طبیعت، تا ابد نمیتواند ادامه داشته باشد. چرا که روزی فرا میرسد که یا جیب ناکار میشود یا پدر. اما تا آن زمان، بهره بردار گرامی میتواند زیبا زندگی کند و خاطرش جمع باشد که پشتش به کوه است. در چنین فضایی، نه مسوولیت پذیری رشد میکند، نه احترام گذاشتن و نه کنش و منش اجتماعی. تنها و تنها، باعث رشد تفرعن و توقع در جناب بهره بردار میشود، تا جایی که طلبکار عالم و آدم خواهد شد.
♦️در مثل مناقشه نیست. اما بررسی احکام به شدت نامتوازن کمیته انضباطی درباره اتفاقات مسابقه تراکتور سازی با پیکان، بسیار شبیه به داستان ذکر شده است.
تماشاگران و بازیکن خاطی به محرومیت تعلیقی محکوم شده اند، اما باشگاه به جریمه سنگین ۹۰میلیون تومانی!! با مقایسه جرایم تعلق گرفته مشابه، از باب محرومیت ها و جرایم نقدی، این دو بخش از حکم، درواقع نقیض یکدیگرند. چگونه میشود تخلفی صورت گرفته باشد که مستوجب جریمه نقدی منحصر بفرد و سنگین ۹۰میلیونی باشد، اما مرتکبان همین تخلف، مستوجب رافت قضایی قرار گرفته باشند و جریمه متناسبشان موکول به آینده نامعلوم شده باشد؟
این رفتار کمیته انضباطی، دو پیام روشن دارد. اول اینکه احتمالا میشود سطوح احکام مرتبط صادر شده را با هم تهاتر کرد. تا نه سیخ بسوزد و نه کباب. دوم اینکه، قانون برای متنفذین و صاحبان قدرت، پورسانت های خاص در زمانهای مقتضی درنظر گرفته که میتوانند با چند بیانیه و نامه و نطق، این آپشن را فعال کنند و در بزنگاه، گوی سبقت را بربایند. و البته در ظاهر امر، از ویژه خواریهای رقبا گله کنند و فریاد وا مظلوما سر بدهند.
اگر چنین نیست و واقعیت چیز دیگری است، لطفا مسوولین محترم مستند به قانون و بند و تبصره اش، داستان را روشن کنند تا امثال من از ضلال مبین خارج شویم.
♦️قصاص قبل از جنایت نباید کرد. اما آیا چنین احکامی، برای تیمهایی که پدر پولدار هستند، منجر به رشد تخلفات و نابهنجاریها توسط آن بخش از هواداران که منتظر چنین بسترهایی هستند نخواهد شد؟ تاکید میکنم که این رفتار منحصر به هواداران تراکتورسازی نیست و میتواند قابلیت گسترش به هر تیمی با مختصات فعلی تراکتور باشد. یا اگر فردا روزی، تخلف مشابهی، توسط هوادارن تیم رخ داد که نه پول دارند و نه بیانیه نویس تریبون دار، آیا همین مدل احکام برایشان صادر خواهد شد؟ آیا این رفتار، مجوزی برای کنشهای غیرقابل کنترل هوادارن نخواهد شد؟ تا یک عده بگویند “فوقش جریمه اش را میدهیم” و دیگران که ندارند، بگویند “بیایید بگیرید”؟ کمیته انضباطی برای امروز و آن روز، چه پاسخی دارد؟

پی نوشت : برای آتا زنوزی ۹۰ میلیون پول خرد هم نیست. هست؟

با کانال همای خبر همراه باشید