اختصاصی همای گیلان، ۹۰ که تعطیل شد، درکنار موج سنگین انتقادها و اظهارنظرهایی که عمدتا منفی بودند، نگاه عده ای به واکنش عادل فردوسی پور، نسبت به رخداد مورد نظر بود. شاید اعتراضی، گلایه ای، یا شاید واکنش عملگرایی مثل بیرون آمدن از سازمان و فعالیت رسانه ای مستقل. این بماند…
به اراده مدیران تلویزیون، جای ۹۰ را به فوتبال برتر و جای عادل فردوسی پور را به محمدحسین میثاقی دادند. هرچند رسما نه سازمان چنین تناظری را پذیرفت و نه خود میثاقی. کما اینکه در عین نپذیرفتن این جایگزینی، ‌سیل انتقادها و تاحتی ناسزاها بسوی میثاقی روانه شد. به ویژه آنگاه که به صراحت گفت، کارمند سازمان است و تابع دستورات و هرآنچه بگویند، میگوید چشم.
مصاحبه عادل فردوسی پور با ژاوی، تحت عنوان تهیه کننده برنامه فوتبال ۱۲۰، به شیوه و سیاق سابق، این پرسش را به ذهن من متبادر میکند: تفاوت فردوسی پور و میثاقی به لحاظ رفتار سازمانی در چیست؟ که آن یکی از هر شائبه ای مبرا میشود و این یکی هنوز زیر رگبار انتقاد هاست؟ با مرور اتفاقات ذکر شده، تا امروز، من تفاوتی میان این دو، جز به لحاظ شیوه برنامه سازی نمی‌بینم. هر دو، در یک کنش، مشترکند. به عادل گفتند “نباش” و به محمدحسین گفتند “باش”، و هردو گفتند : “چشم”.

با کانال همای خبر همراه باشید