همای گیلان، در هفته های گذشته شاهد بروز موج گسترده ی شیوع بیماری آنفلوانزا در اقصی نقاط کشور و بویژه استان گیلان بودیم.در این با توجه به بروز مشکلات فراوان برای شهروندان و روستاوندان و با توجه به تجربه ی تلخ و ناموفق چگونگی مبارزه با این هم در مقوله ی پیشگیری و رعایت بهداشت فردی و عمومی و هم در بحث درمان از طرف مسئولان ذی ربط در تمام حوزه ها و هم کم توجهی توسط برخی شهروندان و روستاوندان نکاتی را به اختصار بررسی نماییم.

عدم رعایت بهداشت فردی و عمومی
در ارتباط با بیماریهای عفونی و واگیردار صاحب نظران معتقدند برای جلوگیری از شیوع آنها باید همزمان دو اقدام هم طراز هم سطح انجام گیرد، ابتدا اقدامات فردی و در ادامه اقدامات عمومی. در پروسه ی اپل می بایست بهداشت فردی و نظافت توسط تک تک افراد جامعه به شدت رعایت شود که متاسفانه در این ارتباط به علت عدم آگاهی و عدم اطلاع رسانی به موقع،برخی از شهروندان و روستاوندان موفق عمل نکردند و همین مسئله باعث شد تا شیوع بیماری با فراوانی در سطح جامعه همراه باشد.
عدم توجه کافی به سلامت نیروی انسانی در برخی مدارس و اماکن عمومی و…
به نظر می‌رسد،متعاقب عدم توجه و عدم رعایت بهداشت فردی توسط برخی شهروندان و روستاوندان،با کمال تأسف در برخی مدارس و اماکن عمومی و دولتی استان که افراد بنا به موقعیت شغلی و تحصیلی به صورت جمعی و گروهی حضور دارند، مسئولان و مدیران ذی ربط این گونه اماکن ،کمترین توجهی به پارامترهای مبارزه با شیوع بیماری آنفلوانزا نکردندو به ادامه ی فعالیت در چنین حوزه هایی پرداختند که باعث بروز مشکلات فراوانی از نظر مادی و معنوی برای مردم شده است. برای مثال در برخی از مدارس استان گیلان بویژه در پایه ابتدایی شدت بیماری به حدی بود که هم معلم و هم دانش آموزان به اجبار تعطیل شدند .این در حالی است که می شد با کمی درایت مدیریتی از بروز مشکلات و خطرات احتمالی برای دانش آموزان بویژه پایه ابتدایی جلوگیری کرد،چون دانش آموزان این مقطع در گروه افراد پر خطر چنین بیماری هایی قرار دارند.
عدم توانایی و مدیریت بهداشت و درمان استان گیلان در پیشگیری و درمان بیماران مبتلا به آنفلوانزا/نظام سلامت باید بهداشت و پیشگیری محور باشد که متاسفانه درمان محور است
در این ارتباط با توجه به موج گسترده و فراوانی بیماری آنفلوانزا در استان گیلان،بینارستانها و مراکز دولتی استان عملاً توانایی پاسخگویی و درمانی خیلی عظیم بیماران مبتلا به آنفلوانزا را نداشتند و بسیاری از این بیماران به مراکز خصوصی با تحمل هزینه‌های هنگفت مراجعه کردند و اقتصاد ضعیف خانواده ها در این دوران سخت مورد تهدید جدی قرار گرفت.
در این رابطه نظام سلامت مورد ادعای برخی مدیران عملاً نتوانست حتی پاسخگوی بیماران در حد اورژانس مراکز درمانی دولتی باشد چه برسد به بستری بیماران مبتلا به آنفلوانزا.
علی ایحال باید تاکید کرد که با کمال تأسف به بحث مهم پیشگیری و رعایت بهداشت فردی و عمومی هم ر فرهنگ عمومی خانواده ها و متاسفانه هم در نظام سلامت بی توجهی اساسی شده است.نظام سلامت اگر براساس پیشگیری و بهداشت محور برنامه ریزی شده می توانست جلوی بسیاری هزینه های غیر ضروری را بگیرد و در عوض برای نهادینه شدن بهداشت در جامعه تلاش می کرد که با کمال تأسف این چنین نیست.
اساسا یکی از دلایل عمده بسیاری از بیماری های واگیر دار و حتی غیر واگیر دار نیز به عدم توجه به زندگی بهداشتی و عدم آگاهی از برخورداری از تغذیه ی سالم و… به بها ندادن به مقوله ی مهم بهداشت و پیشگیری در جامعه بر می گردد. حال علاوه بر ضعف های مدیریتی موجود باید ایرادات نظام سلامت را بر طرف شود و پیشگیری و رعایت بهداشت بر مقوله درمان پیشی بگیرد .اگر چنین شود نظام سلامت به سرمنزل مقصود می رسد در غیر اینصورت ما با مشکلات عدم توانایی با بیماریهای عفونی و غیر عفونی تا آخر مواجه خواهیم بود.