حوّل الی احسنُ الحال “برشما باد درک درست “/جلال میرزااقایی

همای گیلان:شاید این زیبا و عارفانه ترین دعایی باشد که هر انسانی می تواند در حق دیگران و با تمام وجود و هستی خویش ابراز کند .

اما اینگونه دعاهای عرفانی و فلسفی بی وجود پیش زمینه های موجود در فرد ،فقط می تواند لق لق زبان باشدو بس .
کسب کرامات و دانش و خرد و اندیشه از الزامات برای تغییر بسوی احسنُ الحال می باشد و سیره عرفانی در سیر آسمانی و رسیدن به شاهد مقصود که همانا تغییر در روح و روان و ضمیر و کاستن از سنگینی ها و گسستن از زمینی ها و کسب شایستگی ها و سرانجام ،نبوغی برای تغییر در حال و احوال می باشد.

سیر تکوین و تکامل در هستی شناسی فلسفی و روحانی و تغییر بسوی گرایش و حس و حالِ زیبا شناختی ی روح و روان و ضمیر و کرامت انسانی و اخلاقی و باور فکری و فطری برای زیستن در جهانی با اِنگاره های تعمل و تکامل و گرایش ِ همنوع دوستی و همزیستی متقابل با سایر مخلوقات از جمله حیوانات و نباتات و طبیعت و محیط زیست،دگر گون شویم .

درک و ادراک مفاهیم هستی شناسی در راز خلقت و چگونگی تکامل وتبیین و تغییر از نبات و جماد وانجماد بسوی حرکت و تغییر ،جوهره و ذات این خلقت می باشد.
رسول و فیلسوف و فلسفه ودانشمند و دانش و خرد و عارف و عامی و ابر و باد و مه و خورشید و فلک و برگ درختان سبز و ..همه و همه ابزار این تغییر هستند و نه محصول آن .
تعویض و نو به نو شدن و تغییر لباس های فصل ها در گردش تقویمی ایام و سالها ،اشارتی است برای درک مفاهیم و لزوم حتمی تغییر و نه دور تسلسل درحکمت گرداننده دهر که هیچ چیز به عبث و بیهوده و تکراری خلق نکرده است .
آنکه از دل و بطن و متن سوزان سرمای جانسوز فصل زمستان ،نسیم دلربای بهاری را بیرون کشید و راز ها و نیاز های مخلوقات را بسان تابلوی راهنما ،به درس و فهم و فحص و ادراک بر کشید ،جز رمز و راز تغییر ،پیامی نداشت و شاهد آن هم رسول عشق بود که به ناز و غمزه ای ،دل باخت و رمزو راز عاشقی آموخت و همینطور مولانا که با شمس محشور شد و در قبیله عشاق ،حور و هور و نور و عود شد .
نام ها ،عنوان ها ،پیام ها ،کیان ها ،کنام ها ،کهتر ها ،مهتر ها ،نشان ها ،بی نام و نشان ها ،ووو ..گر سیرو سفر هستی عمر ،به تکامل و تغییر نبرند و زین ها و زمینه ها برای این تغییر، مزیّن نکنند دُر باختند و عمر گرانمایه به دور انداختند.
آماده تغییر و تحول باشیم و شیک بیندیشیم و فکر و ذکر و جامعه را به نو کنیم و همدم کتابخانه ها و نشر و نشریات و نگارش و نشاط را رونق بخشیم و از سیمای محزون یار و دیار ،غم بکاهیم و بزداییم.
چون ما تنها برای خود مان زندگی‌ نمی‌کنیم, بلکه کوچکترین غفلت و بی‌ خبری ما اثرات مستقیم ٔبر دیگران, جامعه و دنیای اطرافمان دارد ،
بسیاری از مشکلات و نابسامانی‌ها در حوزه فرد, خانواده, حکومت و جامعه, همگی‌ ریشه در عدم بلوغ روحانی و شکوفائی اخلاقی‌ دارد، انسانی‌ که از درون آسوده و ارام نباشد می‌ترسد, نگران است, درونی‌ آشفته دارد, گم گشته و بی‌ قرار است, در واقع به دنبال بهانه است به ثروت, قدرت, مقام و هر چیزی چنگ می‌‌اندازد تا کمی‌ صلح درون, آرامش, رضایت, شادی و سرور حقیقی را تجربه نماید،
اما تمامی‌ این ارزش‌ها بیرونی و ظاهری تنها مسکنی بیش نیست و عمر چندانی ندارد،
انسانی‌ که درونی آسوده دارد و با خود, دیگران و دنیای پیرامونش در صلح است, هرگز از او صفاتی مانند خشم, ترس, رنجش, نگرانی, دشمنی, انتقام, برتری و قلدری دیده نمی‌شود و احدی مورد ازار و اذیت ‌اش قرار نمی‌گیرد.

در پایان، سال جدید را به شما هموطنان گرامی تبریک و شادباش می گویم و آرزو می کنم که حالتان بسوی بهترین حال تغییر کند واز حدای بزرگ بخواهیم که این سرای کهن را از گزند اهریمنان ،مصون بدارد .