پایگاه خبری و تحلیلی همای خبر پایگاه خبری و تحلیلی همای خبر|پایگاه خبری و تحلیلی همای گیلان|پایگاه خبری و تحلیلی استان گیلان|اخبار گیلان| اخبار روز گیلان | خبرهای گیلان| با اخبار گیلان همراه شوید|
همای گیلان: در جریان جلسه ۲۲شهریور هیات دولت، هفت استاندار جدید منصوب شدند که در این میان محمدعلی نجفی استاندار سابق گیلان به عنوان استاندار البرز منصوب شد. علی رغم آنکه شنیده ها از این مساله حکایت داشت که مصطفی سالاری گزینه نهایی روی میز هیات دولت برای انتصاب به عنوان استاندار گیلان است اما به دلیل تاخیر در انجام برخی مکاتبات و فرآیند اداری بر خلاف پیش بینی ها، انتصاب استاندار گیلان در این جلسه انجام نشد، در این فاصله نجفی به عنوان استاندار البرز معارفه شد اما کماکان گیلان بدون استاندار و بدون سرپرست است.
به دلیل سفر رئیس جمهور به نیویورک، موضوع معرفی استانداران به هیات دولت نیامد و همین فاصله حدودا بیست روزه، فرصتی بود برای گروه های سیاسی و احزاب، نمایندگان مجلس و چهره های ذی نفوذ گیلانی در پایتخت تا با رایزنی و تلاش، گزینه های مدنظر خود را بر کرسی استانداری گیلان بنشانند.
تا این لحظه بر اساس اطلاعات رسیده به گیل نگاه، مصطفی سالاری کماکان گزینه اول دولت است و از میان دیگر گزینه ها تنها نام هادی حق شناس و تا حدودی کیوان محمدی به عنوان نامزدهای دیگر تصدی این سمت شنیده می شود.
اما اگر بازهم به شنیده ها و اطلاعات غیررسمی استناد کنیم، دولت بدون تغییر در تصمیم خود، قصد معرفی سالاری را به عنوان استاندار گیلان دارد.
فرآیند و فضای انتخاب استانداران در این دوره متفاوت از همه ادوار گذشته بود؛ بویژه در گیلان و رسانه های استان، اجماعی نسبتا قوی روز فاکتور «بومی بودن» استاندار ایجاد شد، البته این به معنای وحدت نظر در خصوص یک گزینه نبود، چرا که چهره های متعدد و البته (به لحاظ رویکرد سیاسی) متضادی تحت این عنوان قرار می گرفتند. از کیوان محمدی،هادی حق شناس و احمد حسینی تا عبدالغفار شجاع، احمد دنیامالی و جعفر علیزاده.
اگرچه همواره تصمیم گیرنده نهایی در خصوص استانداران دولت است اما نظرات گروه های مختلف، فراتر از یک نظر مشورتی کارگر می شد؛ اتفاقی که در این دوره کمرنگ تر از همیشه بود.
اما چرا دولت کماکان روی گزینه مدنظر خود برای استانداری گیلان اصرار دارد؟
پاسخ به این سوال را شاید بتوان با بررسی برخی موضع گیری ها از سوی دولت دوازدهم به دست آورد.
۱- ۲۸ شهریور، مرکز اطلاع رسانی وزارت کشور طی یادداشتی رسانه ای و در پاسخ به انتقادات صورت گرفته از انتخاب استانداران غیربومی در سطح کشور اعلام کرد: «بومی گزینی، از موضوعاتی است که در برخی از مقاطع زمانی بدلیل مطالبات معوق و انباشته محلی و منطقه ای مورد توجه قرار می گیرد اما با توجه به اینکه در دولت یازدهم، حداکثر اهتمام بر استفاده از نیروهای بومی در مدیریت سیاست داخلی مناطق مختلف کشور، اعمال شده است، در شرایط فعلی این موضوع از اولویت اصلی برخوردار نبوده و نمی توان به بهانه بومی گزینی از معیارهای اصلی فوق الذکر عدول و استان ها را از مدیران شایسته تحول آفرین در روند توسعه استان محروم کرد.»
وزارت کشور با این اطلاعیه به نوعی با همه کسانی که دنبال انتصاب استاندار بومی بودند اتمام حجت کرد؛ نه فقط در گیلان که در تمام استانهای کشور این رویکرد اتخاذ شد و ظاهرا هم ادامه خواهد داشت. استدلال و توجیه آن البته جای بحث دارد اما هرچه هست، رویکرد محوری و غیرقابل تغییر دولت دوازدهم به حساب می آید.
۲- اواخر تیر ماه بود که اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور در جلسه شورای عالی اداری با اشاره به اهمیت بسترسازی برای حضور زنان و جوانان در پست های مدیریتی دستگاه های دولتی، گفت : سن مدیران کشور تا پایان برنامه ششم توسعه کشور هشت سال کاهش می یابد.
محمدعلی نجفی استاندار سابق گیلان، باوجود همه نقاط مثبت و منفی کارنامه چهارساله اش در گیلان، با ۶۰ سال سن، سیزدهمین استاندار مُسن کشور محسوب می شد.اختلاف سیزده پله ای او با صدر این جدول هم فقط به دلیل ۹ سال کمتر نسبت به استاندار ۶۹ ساله یزد بود.
در همان جدول آخرین رتبه یا به عبارتی عنوان «جوان ترین استاندار» کشور به مصطفی سالاری با ۴۰ سال سن تعلق داشت. یعنی گزینه دولت برای استانداری گیلان.
با وجود انتصاب دو-سه مدیر جوان در سال آخر دولت یازدهم در گیلان، عدم استفاده از جوانان و غفلت از کادرسازی، از نکاتی بود که همواره یکی از سرفصل های انتقاد از عملکرد استاندار گیلان از نظر حامیان دولت بود.
نکته ای که حتی محمدعلی نجفی در آخرین جلسه با مدیران استان به آن اذعان کرد و گفت: در استفاده از جوانان باید بهتر عمل می شد.
با در نظر گرفتن رویکردی که دولت دوازدهم در کادرسازی از پایین برای ورود جوانان به عرصه های مدیریتی اتخاذ کرده و از سوی جهانگیری مورد تاکید قرار گرفته است و نگاه به جایگاه گیلان در تحقق این رویکرد، شاید بتوان یکی مصادق «تحول آفرینی» مورد اشاره وزارت کشور را همین موضوع دانست.
این گمانه وقتی محتمل تر می شود که نگاهی به کارنامه مصطفی سالاری در استان بوشهر نشان می دهد، او با انتصاب ۸۸ درصد بخشداران استان از بین جوانان، بکارگیری ۲۳۰نفر از مدیران جوان و ۳۰ تن از بانوان در سطوح عالی، میانی و پایه در سطح استان و تشکیل کانون مدیران جوان، باعث پرورش نسل جدید از مدیران در استان بوشهر شد که همین کارنامه باعث شد تا وی به عنوان استاندار برگزیده در حوزه جوانان از سوی هیات دولت مورد تقدیر قرار گیرد.
حال این وضعیت را با استان گیلان مقایسه کنید که علی رغم جمعیت جوان و تحصیل کرده، به دلیل چند دوره غفلت از کادرسازی و توجه به جوانان، همواره با دستی خالی برای ارائه گزینه های جوان جهت تصدی پست های دولتی مواجه است؛ موضوعی که فعالین سیاسی و جوانان بارها تلخی آن را تجربه کرده اند.
در کنار عوامل ذکر شده، به نظر می رسد علی رغم تحولات متعدد و ارزشمند در چند سال اخیر، استان گیلان در شرایط فعلی نیازمند روحی تازه برای پایان کارهای نیمه تمام است، از پروژه های عمرانی و زیربنایی تا کادرسازی نیروهای اجرایی و مدیریتی؛ موضوعی که نیازمند سکانداری با انگیزه، جوان و مورد حمایت دولت است./گیل نگاه
