اعتراض یا پس لرزه(۱)/علی رحیم پور دکترای اقتصاد

اختصاصی همای گیلان: انسان ها از زمانی که سُخَن گفتن را آموختند، کوشیدند، این شیوه را به نسل های بعد هم بیاموزند .
دیر زمانی ؛ انسان ها با کشیدن شکل ها یا اصوات ؛ خواسته ها یا احساسات خودرا بروز می دادند .
گریستن ، خندیدن ،ترسیدن ، ترساندن ،خشمگین شدن، فریاد کردن ؛ هنوز هم در حیوانات بدون کلام است .
چرا ؟
چون حیوانات؛ استعداد ِ سخن گفتن ندارند .
سخن گفتن انسان ها، سبب شد که احساسات و اندیشه ی خودرا به کلام در آورد تا مخاطب یا مخاطبان او ، راحت تر و بهتر و کم هزینه تر، او را درک کنند .
هرچه سخن گفتن بین مردم یک محله، یک منطقه، یک استان و یک کشور با هم بیشتر شود، خشونت ، اعتراض، فریاد ، زد و خورد و ویرانگری و انقلاب کمتر می شود .
سخن گفتن، در سطح بین الملل نیز از جنگ های منطقه ای و جهانی جلوگیری می کند .
کشور ایران‌ که تمدنی دیرپا و چند هزار ساله دارد همانند مصر و چین و هند ؛ دوران های درخشان و تاریک و جنگ و صلح به تناوب داشته است .
ایران در ۱۱۰‌سال گذشته، انقلاب مشروطیّت، قیام‌ جنگل، نهضت ملّی‌ شدن نفت، پانزده خرداد، انقلاب ۱۳۵۷ را پشت سر گذاشته است.
این رویدادها به ما می گوید که با وجود اتفاقات بزرگ، اساسی ، هنوز اوضاع اجتماعی ایران‌، همانند کشور ایران ، با وجود زلزله های بزرگ و پس لرزه های فراوان به آرامش نرسیده است .
چرا ؟!
چون ماهیّت اقلیم و اوضاع ما بگونه ای است که روی نوار این تحولات قرار دارد .
چه باید کرد ؟!
الف )در مورد زمین لرزه ،ما باید از کشورهای دیگر بیاموزیم‌ که دانش و معرفت خود را بالا برده اند و ساختمان های در خور ساخته اند .
چرا ؟!
چون زمین لرزه امری داده شده ( غیر ارادی)است و ما باید با زلزله هماهنگ شویم نه زلزله با ما ؟!
زمین لرزه ، امری زمینی است و ریشه در آسمان ندارد، بنابراین، خیالبافی نکنیم و دست به دامن ادیان نشویم یا بهتر است که پای دین را به دست زلزله نبندیم که هم معرفت خودرا پایین خواهیم آورد و هم دین را ضد علم و معرفت ، قلمداد می کنیم .
امروزه در ژاپن‌ زلزله بخشی از تفریح ِ روزانه مردم آن کشور می باشد و برای جامعه ی مذهبی ما ؛ مایه ی فاجعه و رنج و ستم.

با کانال همای خبر همراه باشید