اختصاصی همای گیلان، یازدهم اردیبهشت ۱۳۹۸ بودکه<خبرگزاری تسنیم>
اعلام کرده بود که از
فردا بنزین جیره بندی
خواهد شد .
آنروز در تهران بودم.
پمپ بنزین ها پُر از
خودروهای گوناگون
(ارزان،گران و خیلی گران).
بعد از ظهر از ترمینال بیهقی
(میدان آرژانتین)با اتوبوس
به سوی لاهیجان می آمدم.
تهران تا لاهیجان را ۴ استان
(تهران،البرز،قزوین وگیلان)
در میان می گیرد.
جایگاه های اختصاصی سوخت،
انباشته بوداز خودروهای گوناگون
(ارزان،گران و خیلی گران).
راننده اتوبوس،ناامیدانه از
جایگاه ها،گذر می کرد.‌
آخرین جایی که راننده اتوبوس،
قصد سوخت گیری داشت،بین
کوچصفهان و آستانه اشرفیه
بود.
ساعت نُه و نیم شب.
انباشتگی خودرو بیشتر.
دو و نیم ساعت مانده بود
به وقت موعود!

بعداً شنیدم برخی
“باک”های ۲۰لیتری،
کمتر و بیشتر هم
به همراه داشتند.

☆سوال:

حداکثر یک خودرو ۴۰ لیتر
بنزین نصیبش می شد و
۶۰ هزار تومان سود!
آیا از نظر وقت و استهلاک
خودرو و … می ارزید؟!
آیا این افراد نیازمند بودند؟!
چگونه توانستند خودرو را
در ۲ سال گذشته،دستکم،
۳۰ میلیون تومان گرانتر؛
اما نمی توانند ماهانه ۲۰۰
هزار تومان بنزین گرانتر
خریداری کنند ؟!
در جامعه ی عوامگرا
(پوپولیستی)،فریب و
تبلیغات دروغین و بظاهر راست،
مردم را گمراه می کند.
ساعت ۱۲ شب بود که شنیدم :
جیره بندی بنزین از فردا؛
تکذیب می شود!!!
از آنروز تا کنون باز هم
خودروهای گوناگون
(ارزان،گران و خیلی گران)
گرانتر شده است.
اما دارندگان خودرو،
سیاستگذاران عوام گرا و
دارندگان دستگاه های
پُر مصرف فرسوده و
قاچاقچیان برون مرزی؛
در این بازار ِغُبار آلود
و از این سوخت بغایت ارزان،
سودمندتر.
حکومت های همسایه،پیشرفته
و در حال توسعه؛خوب فهمیده اند
که خودرو را ارزان می فروشند
و سوخت را گران.
سلامت آنقدر قیمت دارد که
با سوخت ارزان و خودروی گران
بدست نیاید.
فریب را از جان جامعه پاک
کنیم و راستی و درستی
بر جایش بنشانیم.
سلامتی انسان قیمتش
خیلی بالاست.
اگر سلامت را از انسان بگیریم،
چگونه باز خواهیم گرداند؟!
آیا دیر نمی شود؟!
آیا می خواهیم برگردانیم؟!
امسال سوخت گران نشد
اما گرانی وتورّم بیشتر.
کرایه ها،گرانتر شد.
آلودگی روستا ها و شهر ها
و کلانشهر ها،هم بیشتر.
سلامتی مردم در خطر.
رُشد نقدینگی،رشد تورّم را
در پی داشته و خواهد داشت.
۵۱۹ قلم از کالاها و خدمات
را ماهانه بررسی می کنند
تا رُشد تورّم را دریابند.
سوخت هم یکی از آن ها.
دولت باید سوخت را به قیمت
میانگین کشورهای همسایه؛
در ایران بفروشد.
دولت درآمد حاصله را
صرف روستایی ها و شهرهایی
کم درآمد(دهک های ۱ تا ۵)
نماید.
دولت بخشی دیگر را برای
توسعه ی آمد و شد عمومی
مانند خودرو های خطی،
تاکسیرانی، اتوبوسرانی،
مترو و…نماید.
تا جامعه پاکیزه شود
و مردم هم سالم.
دولت اگر مُعضل سوخت را
حل نکند باز هم،هوا آلوده
و سینه ها در خفقان،تورّم تازنده،
ترافیک سنگین و قاچاق رنگین
خواهد ماند.
پس دولت بهتر است که
بیندیشد و از فریبکاری و
دغلکاری دست بردارد
و راه علم اقتصاد بپوید.
در جامعه ی جهانی،
جهانی بیندیشد.

¤سرشک¤
۲۸ اردیبهشت۱۳۹۸

با کانال همای خبر همراه باشید