تدبیری لازم است برای مادران پا به ماهی که قرار است حس مادر شدن را تجربه کنند/زهرارگان ، روزنامه نگار

اختصاصی همای گیلان: جایگاه مادر آنچنان در فرهنگ ایرانی- اسلامی ما خاص و ویژه است که بهشت را زیر پای مادران دانسته اند و اینکه نقش تربیتی او در جامعه آنقدر مهم ارزیابی می شود که درفرهنگ ما آمده است از دامن زن،مرد به معراج می رود بنابراین مادر نقش اساسی در جهان هستی دارد که نباید نادیده گرفته شود و مادران ما باید دردرجه اول سالم و شاداب باشند تا بتوانند نقش خودرابه خوبی ایفا کنند به همین دلیل است که تامین سلامت جسم و روح و روان یک مادر در کنار سلامت جنین مورد تاکید است
تا وی ازهمه استرس ها و ناملایمات به دور باشد و احساس امنیت خاطر کند و این مسئله تا زمان زایمان ادامه دارد و حتی درآن لحظه حساس شاید بیش ازهرزمانی دیگری باید مورد توجه قرار گیرد بطوریکه در اکثر کشورهای پیشرفته دنیا به این مهم بسیار اهمیت داده شده خصوصا در بحث زایمان طبیعی اما متاسفانه درکشور ما توجه چندانی به این مسئله نمیشود بطوریکه مادران ما نه تنها در اکثر محیطهای زایشگاه ها احساس آرامش خاطر ندارند بلکه استرس و نگرانی دوچندانی برآنها وارد میشود وبعضا همین مسئله سبب شد تا سالیان متمادی زنان باردار بخاطر اینکه آن فضای نا آرام را تجربه نکنند زایمان با تیغ جراحی و اتاق عمل را به زایمان طبیعی ترجیح دهند تاجایی که آمار سزارین در ایران به بالاترین نرم جهانی رسید ودردولت یازدهم، وزارت بهداشت ودرمان بمنظور کاهش این آمار و جلوگیری از زایمان به روش سزارین که کاملا شکل افراطی به خود گرفته بود ضمن بازگو کردن معایب آن در رسانه ها و محافل عمومی مربوطه و…درسال ۱۳۹۴بخشنامه ای به تمامی مراکز بهداشتی-درمانی،زایشگاه ها ، بیمارستانهای دولتی و خصوصی و همه پزشکان و متخصصین زنان و زایمان وماماها دستورالعمل کرد مبنی براجباری کردن زایمان طبیعی مگر در موارد خاص وتشویق و تنبیه هایی نیز دراین میان ارائه کرد ازجمله دادن امتیاز بیشتر به زایشگاه ها، بیمارستانها وپزشکانی که آمار زایمان طبیعی بالایی را ارائه دهند ویا تشویق خانواده ها وزنان باردار به زایمان طبیعی با ارائه خدمات رایگان در بیمارستانهای دولتی اما مسئله اینجاست هرجا که حرف از تنبیه وتشویق و کسب امتیاز باشد اگر نظارت درستی اعمال نشود رقابت، آن هم رقابت به هر قیمتی بوجود خواهد آمد ومسله از مسیر درست خود منحرف میشود و راه افراط و تفریط را میگیرد همانگونه که متاسفانه چه برخی از پزشکان ما و چه بعضی زایشگاه ها و بیمارستانها فقط وفقط به عمل به بخشنامه مذکور و کسب امتیاز فکر میکنند و گاهی اوقات آنقدر بحث رقابت بر سر کسب امتیازات شدید است که متاسفانه استثنائات هم نادیده گرفته میشود بطوریکه بعضا شاهدیم بجای اینکه فضای امن و آرامش خاطری در اتاق انتظار و زایمان برای مادران ایجاد شود فضایی پراز استرس و کاملا پلیسی حاکم است و زایمان طبیعی ،اجبار است و اصلا هم به موقعیت روحی و روانی حتی جسمانی مادر توجه نمیشود.
بخشنامه ارائه شده مبنی بر کاهش زایمان سزارین و افزایش زایمان طبیعی بسیار کار پسندیده و خوب وبه جایی است و وزارت بهداشت ودرمان درچشم انداز سلامت جامعه تصمیم کاملا بجائی دراین خصوص اتخاذ کرده اما سوالی که دراینجا مطرح است این است که با چه قیمتی میخواهیم آمار زایمان سزارین را کاهش دهیم؟!آیا دراینجا باید به بحث سلامت روان مادر که ازهمه مهمتر است و سلامت جامعه و نسل آینده درگرو آن است نادیده گرفته شود؟!
مگرنه این است که برای فرهنگ سازی هر مسأله ای ابتدا باید میزان آگاهی عمومی جامعه را نسبت به آن مسأله بالا ببریم وفقط اجبار وسخت گیری کارساز نیست ؟آیا به عواقب این سخت گیری‌ها توجه کرده ایم آن هم دراین برهه از زمان که متاسفانه به دلیل تک فرزندی خانواده ها جمعیت کشور ما به پیری گرائیده و این مقوله مهم یکی از دغدغه هایی است که رهبر معظم انقلاب (مدظله) ،مارا مکررا به آن توجه داده اند و خواستار تشویق خانواده ها به چند فرزندی شده اند؟آیا این مسائل و ترس از فضای زایشگاه ها یکی از دلایلی نیست که مادران جوان ماراازبحث چند فرزندی دور میکند وبحث دیگری که در خصوص اجبار زایمان طبیعی ویا همان نوع روش درمان اجباری مطرح است منشور حقوق بیمار است که وزارتخانه بهداشت ودرمان جهت اطلاع بیماران از حقوق خود در بسیاری از بیمارستان ها نصب کرده و یک نسخه از آن هم در وبسایت وزارتخانه موجود است وآن اینکه طبق بند ۳منشور حقوق بیمار «حق انتخاب و تصمیم گیری آزادانه بیمار در دریافت خدمات سلامت باید محترم شمرده شود»ویا در تبصره ۳-۱-۴همین منشور درباره محدوده انتخاب بیمار آمده است که «طبق قبول یا رد درمان های پیشنهادی پس از آگاهی از عوارض احتمالی ناشی از پذیرش یارد آن مگر درمواردی مثل خودکشی یا مواردی که با امتناع از درمان ،شخص دیگری را درمعرض خطر جدی قرار دهد»بنابراین برمبنای منشور حقوق بیمار،قبول یا رد اگاهانه روش های درمانی جزئی از حقوق بیمار است.
استثنائات این تبصره نیز ربطی به سزارین نداشته و انجام سزارین برمبنای خواست بیمار نه تنها منافاتی با حقوق بیمار ندارد بلکه زایمان طبیعی برخلاف میل و رضایت بیمار با بند سوم این منشور منافات دارد.این در حالیست که امروز شاهدیم زایمان طبیعی در ایران اجباری است و حتی گاهی اوقات شرایط جسمانی و روحی وروانی زنان باردار هم درنظرگرفته نمیشود بطوریکه درمواردبسیاری مشاهده شده که زمان بهبودی زنانی که زایمان طبیعی اجباری داشته اند از کسانی که سزارین شده اند بسیار طولانی تر وباافسردگی بعد از زایمان شدیدتری همراه بوده است حالا این سوال مطرح است که چطور میتوان از مادری با این شرایط روحی نامناسب انتظار داشت که نقش اصلی خودرا که همان تربیت نسل آینده است به خوبی ایفا کند. متاسفانه موضوع این مقاله عینی و کاملا قابل لمس در جامعه ما است که درسالهای اخیر از دغدغه های اساسی بانوان بشمار میرودو بنا به درخواست جمع کثیری از مادران باردار برخود فرض دانستم تا نگارش کنم و پلی شوم بین این عزیزان و مسئولین دست اندرکار تا حرف ها و ناگفته های بسیاری که متاسفانه دراین وادی وجود دارد وازچشم مسؤولین پنهان مانده بازگو شود وتدبیری اندیشیده شودتا طعم مادر شدن به کام مادران ما شیرین تر بیاید و خدای ناکرده این اجبارها باعث نگردد که عشق به فرزند در وجودشان به نفرت تبدیل شود.

با کانال همای خبر همراه باشید