اختصاصی همای گیلان: وقتی از نظام پزشکی حرف به میان میاید بلافاصله ذهن ها به سوی طبقات مرفه می رود و کمتر کسی یا معدود رسانه ای٬ در این وانفسای اقتصادی به معضلات این حرفه می پردازد. اما برای اشنایی با معضلات پزشکی٬ بد نیست مروری به قبولی در رشته پزشکی تا رسیدن به خواسته های انها داشته باشیم. نوابغی که نه بچگی نموده اند و نه جوانی. نگرانی از آینده و معیشت ٬ از همان ابتدای زندگی با آنها همراه بود. خواب با آنها کمی بیگانه است کتاب ،عینک استرس و دلهره تنها بخشی از زندگی آنان است. شاید شادترین خاطراتشان برمی گردد به پذیرش در کنکور. البته این پایان کار انها نیست چرا که وارد خان سخت تری شده اند. شب زنده داری دوباره قرین اینها خواهد شد ۷سال از بهترین روزهای عمر خود را صرف آموختن و تحصیلات می کنند. ۲۰ روز از یک ماه زندگی خود را به صورت ۲۴ساعته در کشیک سپری می کنند. بگذریم رایگان کارکردن در بیمارستانهای دولتی و ترس از خطا و دادگاهی شدن از دیگر مشقت های روزگار آنهاست. البته باز هم این پایان کارشان نیست طی نمودن هفت خان رستم و عمری نزدیک سی سال کافی نیست تا آنها به سر منزل مقصود برسند و همچنان جیره خوار پدر خواهند بود.
روانه شدن به مناطق محروم طبق قانون نظام پزشکی سختی های زیادی به همراه دارد و آنها را مجددا از خانواده ها دور می کند و همچنان از خیلی از خواسته ها دورنگه خواهد داشت ٬ یعقوب وار بعد از گذراندن این طرح ، منتظر یوسف «گواهی نامه» پزشکی خود خواهند بود. البته رفع نیازمندی های نقاط محروم و دسترسی انها به پزشک می تواند یک اندوخته معنوی برای اخرتشان محسوب شود. البته اینکه دولت در این عرصه مکلف به پرداخت حقوق انها مطابق قانون و مقررات استخدامی کشور و قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت می باشد٬ کمی انها را از حیث معیشتی امیدوار می کند تا در مرز سن چهل سالگی به زندگی شخصی خود سروسامانی بدهند اما با اجرای طرح سلامت- که الحق یکی از بزرگترین خدمات انقلاب به شمار می آید- حقوق و مزایای پزشکان طرحی با مشکل تعویق در پرداخت٬ روبرو گردید که گاهی این تعویق به یکسال هم کشیده شد .بطوریکه اعتصاب چند روز پیش آنها نمونه بارزی از نارضایتیشان بود .امیدوارم دولت نسبت به حل مشکل انها توجه اساسی نماید تا سلامت نظام پزشکی در مخاطره قرار نگیرد.
علی علی پور مدیر مسئول و صاحب امتیاز سایت همای خبر و هفته نامه همای گیلان