در هفته امر به معروف و نهی منکر از تملق گویان و چاپلوسان دوری کنیم!/فرهاد پردخته

اختصاصی همای گیلان، در آثار تملق به ویژه در مسولان این روزها کافی است به یک روایت تاریخی رجوع کنیم: عبد السلام محمد هارون می نویسد: عبداللّه بن عمر که از بیعت با امیر مؤمنان علی علیه السلام امتناع ‏ورزیده بود؛ به محض اینکه عبدالملک مروان به خلافت رسید و حجاج بن یوسف را به ‏استانداری منصوب کرد، به سبب حدیثی که از رسول خدا(ص) شنیده بود که فرموده بود: «کسى که شب را روز کند و بیعت خلیفه اى بر عهده اش نباشد، مسلمان نیست.»؛ شبانه نزد حجاج آمد تا بیعت کند، حجاج که از آمدن بی‏ موقع و “چاپلوسانه” عبدالله، تعجب کرده بود،چون به بسترخواب رفته بود، اجازه نداد که عبدالله با او دست بدهد، بلکه پای خود را از زیر لحاف ‏بیرون آورد و گفت: با پایم بیعت کن.
امیر مومنان علی(ع) در نامه به مالک اشتر، می گوید :تا مى توانى با پرهیزکاران و راستگویان بپیوند و آنان را چنان پرورش ده که تو را فراوان نستایند، و تو را براى اعمال زشتى که انجام نداده اى تشویق نکنند، که ستایش بى اندازه و چاپلوسی خودپسندى مى آورد، و انسان را به طغیان و سرکشى وا مى دارد.
به راستی در جامعه امروز ما چه خبر است؟! در ایران اسلامی، آیا هنوز وقت آن نشده است که بر روی چاپلوسان درها بسته شود تا ریشه این بیماری مزمن (چاپلوسی) بخشکد؟چگونه ممکن است این سرطان مرگ آور شایسته سالاری را که عامل مهم عقب ماندگی و مانع رشد و توسعه جوامع و سبب انتشار ویروس بیماری چاپلوسی در بین افراد به ویژه مدیران و سیاستمداران سیاست زده جامعه می باشد را نشناختیم. چه آن که چاپلوسی امروزه ، نردبان ترقی کوتوله ها گردیده و چشم بند بعضی بزرگترها تا ناکجا آباد خودخواهان نشو نما کند در دامان جامعه. روشن است نتیجه اشغال پست ها در نظام مردم سالاری دینی توسط نالایقان، چیزی جز عقب انداختن جامعه از آرمان های انقلاب نیست، آن هم در جهانی که مسابقه پیشرفت و توسعه، غایتی نمی شناسد؛ جامعه ما در جاهایی بدست طالبان تملق وچاپلوسی اداره می شود که عینی است.
احیا گر عملی امربه معروف ونهی منکر باشیم؛ نه تقویت کننده چاپلوسان وثناگویان .

با کانال همای خبر همراه شوید