دهیار “به‌پس باغ” بخش اطاقور لنگرود: 🔺 این یک زنگ خطر جدی است؛ مقام‌های مسئول جلوی فروش زمین‌های کشاورزی، مسکونی و تجاری شمال کشور به اغیار را بگیرند وگرنه دیری نباشد که کشاورزی در گیلان به کلی نابود و جنگلهای شمال کشور به تفرج‌گاه سرمایه داران تبدیل خواهد شد 🔹 لطفا دولت راهکاری برای تامین بودجه دهیاری ها ایجاد کند/ کمبود بودجه عامل اصلی به تعویق افتادن تمام پروژه‌های شهری و روستایی است. 🔺 کشاورزان گیلانی خواستار تعامل بیشتر و حمایتهای سازمان جهاد کشاوری هستند. 🔹 توسعه و رشد برای روستا یا شهری که عرض معبر ورودی آن تنها ۶۵ متر و منحصر به یک جاده باریک باشد، غیر ممکن است.

عبدالله حسین‌زاده ، دهیار روستای” به‌پس‌باغ” بخش اطاقور گیلان در گفتگویی با هفته نامه همای گیلان و پایگاه خبری همای خبر نسبت به خطر انقراض جنگلهای شمال کشور هشدار داد. وی گفت وضعیت نابسامان صنعت کشاورزی در گیلان، فقدان تضمین خرید محصولات کشاورزی از سوی مقامات و فقر اقتصادی و نبود اشتغال، روستاهای کشور را به ورطه انحطاط کشانده و این موضوع آنقدر جدی هست که بتوان در هر زمان و از هر تریبون
لزوم رسیدگی به این معضل را قویاً خواستار شد.

اختصاصی همای گیلان_ روستاهای کشور به عنوان مراکز تولید از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند.
هر چقدر در امر توسعه روستاها تلاش شود، کشور کمتر نیازمند به واردات کالاهای اساسی و غذایی خواهد بود.
خوشبختانه استان گیلان به دلیل موقعیت جغرافیایی ویژه ای که دارد، علاوه بر تامین محصولات کشاورزی مورد نیاز خود، پتانسیل تولید این اقلام برای چندین استان دیگر را نیز دارد؛
اما سیاست های یک بام و دو هوای مسئولین کشور وحمایت های مقطعی و ناکارآمد مانع از داشتن صنعت کشاورزی پرقدرتی برای گیلان گردیده است.
مسلما یکی از مهمترین مشکلات کشاورزان وتولید کنندگان در کنار عدم خریدتضمینی محصولات، نگرانی از وضعیت بازنشستگی کشاورزان است. به این معنی که کشاورزان که در سنین بازنشستگی دیگر توان کار و تولید ندارند و از حمایت های صندوق بازنشستگی نیز برخوردار نیستند، هزینه های زندگی را چگونه خواهند پرداخت.
رسانه همای خبر برای اگاهی از خدمات انجام گرفته
، طرح مشکلات وارائه راهکار گفتگویی با«عبدالله حسین زاده» دهیار «به پس باغ» بخش اطاقورلنگرود انجام داده است که با هم آن را مطالعه می کنیم؛

دهیار حسین زاده در توضیح و معرفی خود و اعضای شورای اسلامی بخش اطاقور اظهار کرد:
با نام و یاد خدای متعال
بنده عبدالله حسین زاده دهیار روستای به پس باغ هستم و اعضای شورای این روستا نیز
آقایان مسعود بازگیر_ رئیس شورا، بهنام فلاح‌خیر_ عضو شورا و خانم اختر فدایی نائب رئیس شورا می باشند.

دهیار حسین زاده درخصوص موقعیت جغرافیایی و تعداد ساکنان و خانوارهای روستای به‌پس‌باغ گفت:
این روستا از روستاهای بخش اطاقور و شهرستان لنگرود می باشد که در ابتدای منطقه سرسبز لیل واقع شده است. وی توضیح داد در به‌پس باغ حدودا ۶۵خانوار ، شامل ۱۵۰نفر جمعیت ساکن هستند و البته در فصولی از سال ممکن است بسیار بیشتر از این عدد در این بخش مقیم باشند، بدلیل اینکه برخی خانواده ها بصورت نیم فصل در روستا ونیم دیگر فصل در شهر زندگی میکنند.

این مقام مسئول در پاسخ به این سوال که اقتصاد مردم روستای شما برچه اساسی استوار است وچه پشنهادی برای رونق بخش کشاورزی این منطقه دارید؟
گفت: مستحضرید درآمد مردم این روستا برپایه کشاورزی مخصوصا چای وبرنج استوار است و دامداری نیز در کنار پرورش کرم ابریشم از جمله مشاغلی هستند که مردم این روستا جهت پیشبرد اقتصاد خانواده ازان بهره می برند.
وی اضافه کرد: پیشنهاد ما به سازمان محترم جهاد کشاورزی این است که ابزار مورد نیاز جهت بالا بردن بهره‌وری محصولات کشاورزی در اختیار کشاورز قرار دهند. حسین زاده تاکید کرد: قیمت سموم علف کش، کودهای شیمیایی و بذرهای اصلاح شده واقعا سرسام آور است و کشاورز قادر به تامین آنها نیست، علاوه بر آن سود وامهایی که گاها به کشاورزان داده میشود آنقدر زیاداست که کشاورز را به زحمت انداخته تا جایی که ناچار است عطای آن را به لقا ببخشد و خود را در این ورطه گرفتارتر نکند.
دهیار حسین زاده گفت: متاسفانه من مشاهده میکنیم افراد و کشاورزانی که درخواست وام اشتغال در زمینه کشاورزی دارند پس از مواجهه با موانع بسیار از ناحیه جهاد کشاورزی و بانک ، مجبور به انصراف میشوند و از زیر کشت بردن و داشت و برداشت موفق در زمینهای خود باز میمانند و پرواضح است که بایر ماندن زمین و بی پول ماندن صاحبان زمین کشاورزی، خود در نهایت مسبب چه مشکلات و معضلاتی برای استان خواهد بود.

حسین زاده در پاسخ به این سوال که چه خدماتی از زمان که دهیار شدن در این روستا انجام داده است گفت:
آنچه در توان داشتیم و بود انجام دادیم. وی توضیح داد: کارهایی چون اجرای طرح هادی ،ساماندهی زباله در سطح روستا ، جمع آوری بخشی از روان آبهای سطحی معابر، شن ریزی هرساله معابر ، لوله گذاری انحار ، کمک به ساخت مسجد روستا و زیرسازی بخشی از معابر سطح روستا جهت آسفالت انجام شده و لازم به ذکر است که بخاطر خلف وعده مسئولین وقت این کار هنوز ناتمام مانده است.

حسین زاده در بخش دیگری از سخنان خود در خصوص وظایف و اختیارات دهیار و اینکه چه باید کرد تامهاجرت به روستابه جهت تولیدصورت گیردنه صرفا تنوع آب وهوا توضیح داد:
والله این معضل تمام روستاهای گیلان هست که اکثرکسانی که به روستا می ایند صرفا جهت تفریح وتنوع آب وهوا می‌آیند و متاسفانه دست دهیاران هم در این زمینه کوتاه است. وی گفت: حتی بابت خرید وفروش ملک درروستا چیزی عایدی دهیاری نمیشود.
دهیار به‌پس باغ گفت: مثلا در شرایطی که شخصی از اصفهان ملکی را سفارشی خریده وسفارشی فروخته و بابت این معاملات میلیون ها تومان سود برده است، براحتی پرداختهایی که دهیاری از قبل آن میتواند بخش کوچکی از نارسایی بودجه خود را تامین کند را به اصطلاح دور میزند. و دهیاری در این میان دستش به جایی بند نیست که حتی عوارض سطح روستا را دریافت کند. وی ادامه داد: متاسفانه عده ای سودجو هم طی سالیان اخیر فقط بخاطر منافع خودشان، با واسطه گری خیلی از زمین های کشاورزی مردم روستاها را فروختند و اکنون عملا دست کشاورز خواسته یا ناخواسته بسته شده و مسئولین مربوط هم فقط تماشاگر بودند. وی گفت: اگر همین طور پیش برود فاتحه کشاورزی خوانده است باید مسئولین محترم فکری بحال زمین های کشاورزی که در معرض خرید و فروش افراد سودجوهستند، بکنند.

دهیار به‌پس باغ در بیان مشکلات روستای تحت پوشش خود گفت:
یکی از مشکلات مهم روستای ما این معابر خاکی است. به این شکل که ما هرساله هزینه هایی صرف شن‌ریزی ومرمت معابر روستا میکنیم در حالیکه آسفالت این معابر در نهایت به مراتب کم هزینه تر است.
وی اضافه کرد: عدم مدیریت صحیح در خطوط آبرسانی مشترک با چندروستا نیز، منجر به قطع آب در بعضی ساعات شب و روز میشود.
وی گفت: بیکاری و نبود فرصت های شغلی مناسب برای مردم روستای به‌پس باغ نیز از جمله مشکلات ما در این روستا میباشد.

حسین زاده تاکید کرد: معضل اصلی این روستا و همه روستاهای منطقه لیل بحث اراضی ملی می باشد، واقعا هیچ مقامی پاسخگو نبوده و به داد مردم این منطقه نمیرسد. وی گفت: با وجود اجرای طرح هادی دراکثر روستاهای این منطقه، اکنون حدود دوسال است که هیچ پروانه ای در این روستاها صادرنشده است.
حسین زاده توضیح داد: مشکل از آنجاست که مجریان طرح اراضی ملی این همه روستا را که درمنطقه لیل وجود داشته و دارد را اصلا ندیده اند و حتی قبرستان و مسجد سیصد ساله را هم جز اراضی ملی اورده اند،
بعد طرح هادی را درهمین روستاها پیاده کرده اند و از طرفی اداره منابع طبیعی هم آنچه را که خود تایید کرده بعد از هشت سال یا بیشتر حاضر نیست همان اندک کورسوی امید را هم باز بگذارد تا مردم حداقل امیدی به ماندن در روستا داشته باشند.
حسین زاده گفت: ما استعلام از بنیاد مسکن می گیریم نوشته ملک فوق مسکونی وساخت وساز مجاز می باشد ولی منابع طبیعی در استعلامش می نویسد جز اراضی ملی هست وساخت ساز مجاز نمی باشد ،بنیاد میگوید باید منابع طبیعی واگذار کند منابع طبیعی می گوید وظیفه ما نیست باید بنباد مسکن اقدام کند .

حسین زاده گفت آقای خبرنگارمن از شما می پرسم، شما درجایی زندگی می کنید ساخت ساز مسکن ممکن نیست یا اگر باشد با هزاران اما واگر ،فروش درختانی که خودتان با دست خودتان درباغ چای خود کاشته‌اید ممنوع می باشد ،قطع درخت برای ساخت طویله ممنوع می باشد ،ایجاد جاده از داخل جنگل ومراتع خود برای دسترسی و سهولت در زمین کشاورزی ممنوع می باشد گرفتن پایه چوبی برای حفاظت از زمین های کشاورزی وغیره ممنوع وپیگرد قانونی دارد.

وی گفت: من با حفظ اراضی ملی مخالف نیستم جنگل نباید تخریب شود اما مسئولین وقت واقعاکوتاهی کردن من سراغ دارم جایی که وسط جنگل است ولی جز مستثنیات می باشد اما خانه ومحوطه ۸۰ساله مردم جز اراضی ملی هست
من معتقدم جنگل نشین صاحب اصلی جنگل هست باید مردمی که در کنار جنگل زندگی می کنند تقویت شوند تا جلوی تخریب جنگل گرفته شود ،بحث من این است که شما نباید کل روستاها را جز اراضی ملی به حساب بیاورید باغ چای مزارع برنج ودیگر جاهایی که در ید روستا نشین هست باید به آنها واگذار گرددتا جنگلهای ما آسیب نبیند وباعث مهاجرت روستائیان به شهرها نشود
حسین زاده اشاره کرد: از دیگر مشکلات مردم این منطقه به نظر بنده حریم راه هست اکثر روستاهای لیل به شکلی واقع شده اند که از یک سمت به رودخانه واز سمت دیگر به کوه ختم میشود حالا شما معبر ۶۵متری را درنظر بگیرید ایا با این شرایط اقلیمی و کمبود زمین و بحث اراضی ملی جایی برای رشد منطقه باقی می ماند ؟؟واقعا چه توجیهی وجوددارد برای این منطقه که ما حریم ۶۵ متری اداره راه رو داشته باشیم ؟

حسین زاده گفت : برنامه هایی روی کاغذ دارم که اگر منابع مالی اجازه دهد ان شالله به مرور انها را اجرایی خواهم نمود. وی گفت: ما بحث نامگذاری کوچه ها را هم خواهیم داشت. وی گفت: اگر مسئولین عنایت کنند ما بارها برای اسفالت معابراقدام کردیم اما بی توجهی شده ان شاله بتوانیم درآینده ای نزدیک شاهد اسفالت معابر هم باشیم‌.

دهیار حسین زاده در بخش پایانی سخنان خود گفت:
پیام من به مسئولین محترم اینست که لطفا بودجه های دولتی بیشتری به دهیاری ها اختصاص دهند.
ثانیا : جلو فروش زمین های کشاورزی وحتی مسکونی و تجاری را بگیرند اگر به همین منوال پیش برویم در آینده ای نزدیک کشاورزی استان به کلی نابود و روستا فقط جایی برای تفریح هموطنان سرمایه دار خواهد شد.
وی در ادامه گفت: در آخر جا دارد از بخشدار محترم بخش اطاقور جناب آقای مهندس شریفی بخاطر تلاش های بی دریغ وبی شائبه اش در بخش اطاقور و همچنین از همکاران عزیز بخشداری اطاقور نهایت تقدیر و تشکر را دارم.

همچنین از ریاست محترم جنگلبانی اطاقور آقای حسین جعفری که نهایت همکاری را با مردم خوب وفهیم بخش اطاقورداشته اند تقدیر و تشکر می نمایم
وی از آقای علیپور، مدیر مسئول رسانه همای خبر بابت این گفتگو قدردانی کرد.

با کانال همای خبر همراه باشیدhttp://@homaygilanir