رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی لاهیجان به همراه اعضای انجمن آثار و مفاخر با صدرا روحانی شاعر و منتقد ادبی شرق گیلان دیدار کردند.

همای گیلان، به گزارش روابط عمومی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی لاهیجان؛ در این دیدار نگار نادری رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی لاهیجان ، سید حجت مهدوی سعیدی رئیس انجمن اثار و مفاخر ، شجاع الدین طایفه ، محمود اصغری ، اکبر شاهانی مقدم  از اعضای انجمن آثار و مفاخر با دکتر صدرا روحانی رانکوهی شاعر و منتقد ادبی لاهیجان در تاریخ شنبه ۲۸ دی ۹۸  در منزل وی با او دیدار کردند.در این دیدار دوستانه روحانی به بازگویی مراحل مختلف زندگی خود برای حاضرین پرداخت .

سید صدرا روحانی متولد ۱۳۱۸ رودسر غزل سرای معاصر گیلانی است و پدرش آیت الله سید محمد هادی روحانی از علمای برجسته شمال ایران بود . او که خود اشعار مذهبی می‌سرود از کودکی فرزندش را به مطالعه ادبیات تشویق کرد روحانی تحصیلات ابتدایی خود را در زادگاهش رودسر و تحصیلات متوسطه را در مدارس حکیم نظامی قم و بوعلی تهران به پایان رساند و در دوران تحصیل در قم شاگرد دکتر حسن سادات ناصری بود و از او پیرامون شناخت مفاهیم شعر کهن پارسی بهره گرفت .

روحانی در سال ۱۳۴۳ دکترای داروسازی خود را از دانشگاه تبریز گرفت و سپس در لاهیجان اقامت گزید او در سال ۱۳۵۰ با مینا صوفی سیاوش ازدواج کرد که پاره ای از آثارش را به او تقدیم کرده است.

 فعالیت‌های ادبی او از اواخر دهه چهل با شرکت در شب شعر های گیلان و برنامه های رادیویی و تلویزیونی آغاز شد . او از دهه ۶۰ غزلیات خود را در مجموعه های ادبی نظیر “غزاله های غزل” و “نامه باران” و نشریاتی نظیر نقش قلم ، کادح  ، کادوس،  فضیلت، سلام ، کارگزاران، گیلان امروز و…. چاپ کرد. اولین مجموعه اشعار مستقل او با نام “گیسوان خواهری بید ” در سال ۱۳۷۶ به‌چاپ رسید که با اقبال مخاطبین مواجه گردید به گونه‌ای که نوگرایی خاص اشعار او مورد توجه منتقد ادبی مجله کارنامه قرار گرفت.

دومین مجموعه اشعار او “آقا معلم” منظومه‌ای تمثیلی درباره مقام آموزگار است . مهمترین مجموعه غزلیات او” ماه شقایق گلو” نام دارد که در سال ۱۳۹۱ توسط نشر ثالث به چاپ رسید روحانی علاوه بر اشعار کلاسیک و نو منظومه‌ای به زبان گیلکی تحت عنوان”سل تی تی ” سروده که مورد توجه علاقه مندان ادبیات فولکلور گیلان بوده است.

فریدون نوزاد پژوهنده ادبیات گیلان این منظومه را شاهکاری در ادبیات بومی ارزیابی کرده است.

 غزلیات صدرا روحانی با نقدهای مختلفی همراه بوده است که برخی از منتقدین او را غزلسرایی می‌دانند که به شیوه خاص و منحصر به فردی می‌سراید نگاهش طراوت خاصی دارد اما تعبیر و تفسیر اشعارش دشوار است. سیروس شمیسا در کتاب کهن جامع غزل‌های او را نمونه خاصی از غزل نو می‌داند که در قالبی کهن سبکی جدید می آفرینند و پاره‌ای از تشبیهاتش به قول ریفاتر(نظریه پردازنشانه شناسی شعر)نامنتظر است. از سوی دیگر برخی هم معتقدند که تصاویر گاه دور از ذهن و تتابع اضافات در اشعار روحانی علیرغم زیبایی شکلی برای مخاطبین به سختی قابل هضم است.

نمونه از اشعار

نشنیدی و شنیده فراموش می کنی!!

 این (توست) کین چنین همه را گوش می کنی

 چون گردباد بند به پا می دوانی ام

با باور سراب هماغوش می کنی

بخت من و تو چشم تو از یک  پیکرند

این هر دو را همیشه سیه پوش می کنی

دلشوره های خفته ی مردابی مرا

با ماه بوس وسوسه مغشوش می کنی

در روز داد هم که بسی جای داد هست

ما را به یک کرشمه تو خاموش می‌کنی

صدرا از این غزل که تراود شراب درد

 از سایه تا فروغ یقین نوش میکنی

با کانال همای خبر همراه باشید