فایده مطالعه تاریخ از دیدگاه مورخان مشهور/تهیه کننده علی غلامرضائی مدرس دانشگاه وپژوهشگر

اختصاصی همای گیلان/تاریخ احمد کسروی: تاریخ دارای سه فایده اساسی است:
اول= خوشی و کسب لذت از تاریخ به جهت مطالعه سرگذشت ها و رویدادها.
دوم= پندآموزی از سرگذشت مردان تاریخی و تلاش برای آراستن و پیراستن خویشتن.
سوم= آموختن آیین زندگانی و راه جهانداری.( فصیحی سیمین، همان، ص ۲۱۴).
عبدالحسین زرین کوب: تاریخ نه آیینه عبرت است نه کارنامه جهل و خیانت. تاریخ راستین، سرگذشت زندگی انسان هاست که زندگی کرده اند و حتی در راه آن مرده اند اما آنچه برای مورخ اهمیت دارد آن نیست که این انسان ها چگونه مرده اند؟ آن است که آن ها چگونه زیسته اند؟ کسی که تاریخ را چنان که هست می نگرد به کمک آن می تواند فاصله زمان را در هم نوردد و زندگی کنونی خویش را در زندگی انسان های گذشته و دنباله آن مشاهده کند لیکن این فایده وقتی حاصل تواند شد که تاریخ تنها سرگذشت فرمانروایان و نام آوران نباشد، سرگذشت همه مردم و داستان زندگی تمام طبقات باشد.
(زرین کوب عبدالحسین، تاریخ ایران بعد از اسلام، امیر کبیر، ۱۳۶۳، مقدمه کتاب).محمدجواد مشکور: تاریخ یاد حوادث، خوشبختی ها، عظمت و انحطاط یک ملت است که فی الجمله شخصیت های ملی او را در گذشته و حال نشان می دهد و همان طور که اگر فردی حافظه خود را از دست بدهد، شخصیت خود را گم می کند یک ملت هم اگر از تاریخ خود آگاه نباشد، بر شخصیت قبلی خود واقف نیست تاریخ عبرتی است که از گذشته یک ملت برای نسل های آینده به میراث مانده است تا آیندگان پند گیرند و اشتباهات و خطاهای گذشته را تکرار نکنند.
( گفتگو با کیهان فرهنگی، سال پنجم، اردیبهشت ۱۳۶۷، شماره ۲، ص۴).ابن اثیر: کسی که تاریخ بخواند گویی که با گذشتگان هم روزگار باشد و چون از آن ها آگاهی یابد درست مانند آن کس است که همنشین آنان شده باشد. تاریخ مایه عبرت فرمانرویان می شود و موجب می گردد تا آنان بکوشند از بدنامی رویگردان شده و روش فرمانروایان دادگر و عادل را در پیش بگیرند. انسان مطالعه کننده تاریخ، در نشست ها و انجمن ها، با یاد کردن دانسته های تاریخی و بازگو کردن مطالب تازه، خود را می آراید و گوش ها را شنوای خود و دل ها را گراینده به سوی خود می یابد. خردمند فرزانه چون در تاریخ نیک بیاندیشد، دنیا را خوار دارد و از آن روی برگرداند و خواستار خانه جاودانه ای می گردد مطالعه تاریخ موجب آراسته شدن به شکیبایی و بردباری می گردد که از عادات پسندیده اند زیرا چون خردمند می بند که هیچ پیامبر بزرگوار و پادشاه بزرگی از گزند دنیا نرست و حتی هیچ کس دیگری از مردمان آنی در آن آسایش نیافت.
(ابن اثیر عزالدین، تاریخ کامل، ج۱، ترجمه سید محمدحسین روحانی).

با کانال همای خبر همراه باشید.http://@homaygilanir