اختصاصی همای گیلان، حوثی ها می گویند در عملیاتی
در نجران،صدها و به روایتی
هزاران سرباز سعودی را کشته
و اسیر کرده اند.
سکوت مقامات عربستان تا
این لحظه،احتمال صحت
این خبر را افزایش داده است.
اگر اینطور باشد،این شکستی
بزرگ برای ریاض است و می
تواند ناقوس خروج خفت بار
آن از یمن را به صدا در آورد.
شکستی که پس از حمله به
تاسیسات آرامکو،بیش از پیش
ضعف و شکنندگی دولتهای نفتی
عرب را برملا وآسیب پذیری
آنها را در هر درگیری جدی؛
نشان می دهد.
✅کمتر از دو سال قبل
<ولیدجنبلاط رهبر دروزیهای لبنان>،
از <بن سلمان>خواست، قبل از
انجام اصلاحات داخلی به فکر
خروج از باتلاق یمن باشد.
<<جنبلاط>>افزود:
یمن؛افغانستان عربهاست و
کسی در آن عاقبت بخیر
نشده است.
✅اکنون به نظر می رسد
پیش بینی<<جنبلاط>>حتی
زودتر از وقت معین به تحقق
پیوسته است.مساله اما فقط اراده
جنگی و مقاومت یمنی ها نیست
و نباید به آسانی از کنار عاملی
به نام بی عرضگی و رفاه زدگی
سعودیها هم گذشت که با وجود
داشتن سومین بودجه نظامی
جهان پس از آمریکا و چین،
ناکارامدی ارتش خود را
به عینه به نمایش درآوردند.
✅در سالهای اخیر عربستان؛
به کرات ایران را متهم کرده
که به معنای متعارف آن دولت
محسوب نمی شود و انقلابی
است که جامه دولت به تن
کرده است.
اشاره ریاض به سیاست
تجدیدنظرطلب تهران
و ناسازگاری آن با
نظم بین الملل است.
✅همین انتقاد را از منظر سیاست داخلی می توان متوجه عربستان و دولتهای نفتی حاشیه خلیج فارس
هم کرد.دولت ـ قبیله هایی که
به معنای واقعی دولت ملی
نیستند و با ابزاری به نام پول،
در پی خرید ارتش،اسلحه،
نفوذ منطقه ای،ژئوپولتیک،
تاریخ و …می باشند.
مشکل اما اینجاست که برخی
مهارتها آموختنی هستند نه
خریدنی و از قضا سنت
دولت داری یکی از اینهاست.