هر پروژه نیمه‌تمام، یک نشانه از سوءمدیریت! ✍️ انوشیروان مباشرامینی

همای خبر:گیلان پر از پروژه‌هایی است که سال‌هاست نیمه‌تمام رها شده‌اند؛ از سدها و جاده‌ها گرفته تا بیمارستان‌ها و خطوط فاضلاب. این پروژه‌ها نه تنها به سرانجام نرسیده‌اند، بلکه به نماد آشکار ناکارآمدی و بی‌تدبیری مدیرانی تبدیل شده‌اند که بیشتر اهل وعده بوده‌اند تا عمل. قصه تکراری کلنگ‌زنی‌های پرطمطراق، وعده‌های رنگارنگ در آستانه مناسبت‌ها، و سپس فراموشی و بی‌سرانجامی، بخشی از واقعیت تلخ توسعه‌نیافتگی گیلان است.
سد مخزنی پلرود (شهرستان رودسر)، سد شفارود (شهرستان رضوانشهر)، پل روگذر ورودی فومن، سد لاسک، فاضلاب رشت و راه‌آهن رشت ـ آستارا تنها نمونه‌هایی از ده‌ها پروژه‌ای هستند که سال‌هاست در صدر اخبار و گزارش‌ها قرار دارند، اما در عمل، جز فرسایش منابع و زمان، دستاورد ملموسی برای مردم نداشته‌اند.

یکی از دلایل اصلی این وضعیت، بی‌عملی و بی‌ارادگی مدیران محلی است. بسیاری از آنان نه تنها چشم‌انداز مشخصی برای توسعه ندارند، بلکه حتی از جسارت لازم برای مطالبه‌گری و پیگیری طرح‌ها برخوردار نیستند. تغییر مکرر فرمانداران و مدیران در سال‌های اخیر، نمونه‌ای از ناپایداری مدیریتی است که خود به مانعی برای پیگیری پروژه‌ها تبدیل شده است. این مسئولان در برابر تعلل و بی‌توجهی نهادهای ملی، یا سکوت می‌کنند یا با ارائه گزارش‌های ظاهری، تلاش می‌کنند ناکارآمدی خود را پنهان کنند.
از سوی دیگر، برخی پروژه‌ها از ابتدا بدون مطالعه دقیق، بدون پیوست مالی و صرفاً تحت فشار سیاسی یا برای بهره‌برداری انتخاباتی آغاز شده‌اند.
طبق ماده ۱۲ قانون برنامه ششم توسعه، تکمیل سدهای نیمه‌تمام تا پایان سال ۱۴۰۰ الزامی بود؛ با این حال سد لاسک، پلرود و شفارود همچنان بلاتکلیف رها شده اند. این نگاه مقطعی و ناپایدار به توسعه، منابع محدود استان را در پروژه‌های پراکنده و بی‌نتیجه هدر داده است.
یکی از کارگران پروژه سد شفارود می‌گوید: «هر بار یک مسئولی می‌آید، وعده آغاز به کار دوباره پروژه را می‌دهد، اما چند سال است فقط مسئولان مختلف می آیند و می روند !» این جمله کوتاه، خلاصه‌ای است از حال و روز بسیاری از شهرهای گیلان.
مردم گیلان خسته‌اند؛ خسته از وعده‌هایی که در هر مناسبت، بازدید یا هفته دولت تکرار می‌شود و هیچ‌گاه به نتیجه نمی‌رسد. خسته از دیدن پروژه‌هایی که هر روز در برابر چشمانشان فرسوده‌تر می‌شوند، و مسئولانی که به جای پاسخگویی، به حاشیه‌سازی و شعار بسنده می‌کنند.

⚠️ چه باید کرد؟
• شفافیت اجباری: انتشار ماهانه گزارش پیشرفت پروژه‌ها در سایت استانداری با ذکر جزئیات هزینه‌ها، موانع و پیمانکاران.
• کمیته مردمی نظارت: مشارکت رسانه‌ها، نخبگان و نهادهای مردمی در بازدیدهای میدانی از پروژه‌های متوقف‌شده.
• توقف پروژه‌های نمایشی: تخصیص بودجه تنها به طرح‌هایی که دارای پیوست مالی، زمان‌بندی دقیق و امکان‌سنجی فنی هستند.

واقعاً چه زمانی قرار است مدیران گیلان، به‌جای «گزارش عملکرد»، سررسید وعده‌هایشان را مرور کنند و پاسخ دهند که سهم آنان از این همه پروژه ناتمام، جز سکوت و بی‌تفاوتی چه بوده است؟